Cmentarz - Pszów, ul. Paderewskiego

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 08:05, 17 cze 2010 autorstwa Radoslaw (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „'''Cmentarz parafialny przy ul. Paderewskiego w Pszowie''' Dnia 19 września 1859 r. proboszcz Paweł Skwara kupił grunt wielkości 1 morgi i 150 prętów kwadrat…”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Cmentarz parafialny przy ul. Paderewskiego w Pszowie

   Dnia  19 września 1859 r. proboszcz Paweł Skwara kupił grunt wielkości 1 morgi i 150 prętów kwadratowych, za sumę 600 talarów od handlarza Benjamina Brauera z przeznaczeniem na cmentarz. Został założony i poświęcony 1 lipca 1860 r, a ostatni pochówek odbył się w sierpniu 1966. W 1915 r. cmentarz był już zapełniony. Na najstarszą zachowaną w Pszowie nekropolię wchodzi się przez bramę, znajdującą się od ul. Paderewskiego.  Po przejściu kilku kamiennych schodów znajdujemy się na polu cmentarnym, będącym ok. 2 m nad ul. Paderewskiego. Na głównej alei znajduje się kamienny krzyż wykonany przez Marka, kamieniarza z Mokrej. W związku z tym że przed laty pszowska parafia była bardzo rozległa to po prawej stronie dokonywano pochówków zmarłych z Zawady, z lewej strony, w głębi cmentarza grzebano małe dzieci. W rogu cmentarza, na skrzyżowaniu ulic Niepodległości i Paderewskiego znajdowała się kiedyś kaplica cmentarna, która spełniała funkcję kostnicy. Była nieczęsto używana, ponieważ w zwyczaju było przechowywaniu ciała zmarłego w domu rodzinnym do czasu pogrzebu. W kostnicy przechowywano kości, które wykopano podczas przygotowań do nowych pochówków. Kaplica została rozebrana w latach siedemdziesiątych XX wieku. Na cmentarzu zachowało się kilkadziesiąt grobów, z epitafiami w języku polskim i niemieckim. Na cmentarzu spoczywają lokalni bojownicy o wolność i niepodległość ojczyzny, samorządowcy, działacze społeczni, kupcy, handlowcy i rzemieślnicy, historyczni budowniczowie Pszowa i zwykli parafianie. w czerwcu 2010 r. cmentarz uległ poważnej dewastacji. Zniszczono 14 zabytkowych nagrobków, połamano wiele krzyży nagrobnych. 

Bibliografia: J. Pluta, P. Siemko, Do Twej dążym kaplicy, Bytom 1997, s. 133; B. Kołodziej, Pszów. Wydarzenia – obyczaje – legendy, Pszów 2009, s. 92.