Chudoba Walenty

Walenty Chudoba (1908-1965), imię zakonne Norbert,OFM

Urodził się 13 lutego 1908 roku w Knurowie w rodzinie Pawła i Marii z domu Jonda.Od dziecka był związany z Kościołem jako ministrant. Uczył się w gimnazjum w Gliwicach, Rybniku i Katowicach. Do zakonu wstąpił bardzo wcześnie. Nowicjat rozpoczął 16 sierpnia 1924 roku w Wieluniu i przyjął imię zakonne Norbert. Profesję czasową złożył 20 sierpnia 1925 roku na ręce o. Michała Porady, miejscowego gwardiana. Następnie rozpoczął studia seminaryjne w studium prowincji. Profesję złożył 3 marca 1929 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 5 maja 1932 roku w Panewnikach z rąk bpa. Stanisława Adamskiego. Po święceniach został nauczycielem języka polskiego w Niższym Seminarium w Kobylinie oraz jego prefektem, a przez rok był rektorem. W 1937 roku skierowano go do Warszawy na studia dziennikarskie do Wyższej Szkoły Dziennikarskiej. Zamieszkał w warszawskim konwikcie teologicznym. Wybuch wojny przerwał mu studia. Cały czas wojenny spędził w klasztorze w Rybniku, gdzie od 1941 roku był wikariuszem parafialnym. Po zakończeniu wojny został skierowany 9 sierpnia 1945 roku do Panewnik i tam powierzono mu funkcję administratora parafii. Jako proboszcz był gorliwym duszpasterzem dbającym o dzieci, młodzież, małżonków, starszych i chorych. Był wytrawnym kaznodzieją. Oprócz parafii głosił rekolekcje, konferencje i kazania poza nią.Przez cały czas katechizował młodzież licealną. Organizował często pielgrzymki do sanktuariów maryjnych, szczególnie do Kalwarii Zebrzydowskiej i Częstochowy. To właśnie on sprowadził do Panewnik z samej Fatimy figurę Matki Bożej Fatimskiej i on to rozpropagował Jej kult. Szczególną pamiątkę zostawił po sobie na panewnickiej Kalwarii podejmując budowę piętnastu stacji różańcowych. To on zainicjował obchody kalwaryjskie i różańcowe.Dbał o stan materialny całej Kalwarii, kaplic i zadrzewienia. Udzielał się w całej prowincji i w latach 1947-1953 był definitorem prowincjalnym. Miał cały czas na uwadze rozwój kultu maryjnego i w 1965 roku odbył pielgrzymkę do największych sanktuariów maryjnych Europy i do Ziemi Świętej. W drodze powrotnej przez Wiedeń nagle poważnie zachorował. Wcześniej dotarła do niego wiadomość o odwołaniu go z urzędu panewnickiego proboszcza i skierowaniu do klasztoru we Wronkach. O.Norbert zmarł 16 września 1965 roku w wiedeńskim szpitalu sióstr Franciszkanek. Został pochowany na cmentarzu zakonnym w Maria Lanzendorf. Dane mu było przeżyć 57 lat, w zakonie 41, w kapłaństwie 33. Kronikarz zapisał,że O.Norbert był idealnym wzorem zakonnika, pełnym niewyczerpującego się zapału i niegasnącego ognia. Miał zwyczaj codziennie, późnym wieczorem chodzić do klasztornego oratorium, aby modlić sie po trudach całego dnia.Miał dusze artysty, oddawał sie muzyce i malarstwu, a także pisał wiersze. Bibliografia: http://prowincja.panewniki.pl/artykuł,20,s,sub2.html