Chodzidło Ludwik

Chodzidło (Wiśliński) Ludwik (1902-1981), brat, więzień obozu

Urodził się 21 listopada 1902 w Wiśle Wielkiej, syn Jana i Ewy Sojka. Miał w Zgromadzeniu starszego brata Jana (Wiśliński); jego siostra była szarytką. Także wuj (brat matki) Szymon Sojka był misjonarzem. Ludwik wstąpił do Zgromadzenia 1 czerwca 1927 w Krakowie na Kleparzu. Tam również złożył śluby w dniu 8 grudnia 1929. Powierzono mu troskę o bieliźniarkę w dużym domu, jednocześnie pracował jako mechanik, hydraulik; nieoceniona „złota rączka" w kompleksie budynków. Od sierpnia 1931 roku mieszkał w domu Zgromadzenia w Bydgoszczy i pracował tam jako mechanik. Od 17 maja do 15 listopada 1932 przebywał w domu Zgromadzenia w Pabianicach, następnie, przez 13 mięsięcy w Milatynie Nowym, gdzie był zakrystianem i prowadził gospodarstwo. 27 grudnia 1933 podjął pracę zakrystiana i mechanika przy kościele św. Krzyża w Warszawie; przebywał tam do końca 1937 roku. Następnie zlecono mu pracę zakrystiana i organisty w kościele na Górze Zbawiciela w Wilnie. Opiekował się również refektarzem dla księży i kleryków. 26 marca 1942 został aresztowany przez gestapo. Więziono go najpierw w Łukiszkach w Wilnie, potem w obozie w Poniewieżyku (od początku listopada 1943 roku), wreszcie przez parę miesięcy w Szałtupiach koło Kowna, gdzie armia radziecka otwarła bramy obozu w lipcu 1944 roku. Powrócił wówczas do Wilna, ale w lecie 1946 roku został stamtąd wydalony przez władze radzieckie i 15 sierpnia 1946 przybył do Krakowa. Od września tego roku podjął obowiązki zakrystiana i organisty w Zakopanem-Olczy; spełniał je do końca czerwca 1960 roku. Przez dwadzieścia kolejnych lat pełnił posługę w domu Zgromadzenia i w parafii Św. Rodziny w Tarnowie. Schorowany przeniósł się do domu Zgromadzenia w Krzeszowicach k. Krakowa, gdzie pozostał aż do śmierci w dniu 6 lutego 1981. Ciało zmarłego złożono w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu parafialnym w Krzeszowicach.