Broda Karol

Broda Karol CM (1908-1944)

Urodził się 14 listopada 1908 w Pawłowicach, syn Jana i Agaty a d. Nowak. Najpierw uczył się w rodzinnej miejscowości, a od 1921 roku w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie na Nowej Wsi. Do Zgromadzenia wstąpił 27 listopada 1924 w Krakowie. W latach 1928-1932 studiował w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie na Stradomiu. 19 czerwca 1932 przyjął święcenia kapłańskie. Przez 7 kolejnych lat pracował jako misjonarz ludowy i dyrektor grupy wileńskiej na północno-wschodnich kresach Rzeczypospolitej - z rezydencją w Wilnie. Sprawozdania z misji grupy wileńskiej umieszczał w „Rocznikach Obydwóch Zgromadzeń św. Wincentego a Paulo" w latach 1933-1938. Nawiązując do dawnej tradycji domu wileńskiego, notował starannie ważniejsze zdarzenia w księdze "Kronika misyjna domu wileńskiego czyli Liber missionum domus Vilnensis" (t. l do roku 1936; t. 2 1937—1938). Po wybuchu II wojny światowej przebywał krótko (październik-listopad 1939) w Pabianicach. 16 listopada 1939 został aresztowany i osadzony w Radogoszczu. Zwolniony z więzienia 25 marca 1940, rozpoczął działalność w tajnej organizacji na terenie Warszawy. 20 maja 1942 został powtórnie aresztowany. Przetrzymywano go najpierw na Pawiaku, a następnie wywieziono do obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gusen. Zmarł tamże 24 stycznia 1944.

Bibliografia

A. Schletz, Broda Karol (biogram), [w:] Misjonarze św. Wincentego a Paulo w Polsce II-1 Biografie, red. J. Dukała, Kraków 2001, s. 69.