Tekst źródłowy strony Boromeuszki w Chorzowie Starym

[[Boromeuszki]] przybyły do [[Parafia św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym|parafii św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym]] na początku XX wieku. Schematyzm zgromadzenia podaje datę erygowania placówki w szpitalu gminnym w marcu 1903 roku (budynek szpitala gminnego przy późniejszym placu Piastowskim). Jednak, za informacją z chorzowskich „Wiadomości Parafialnych” z 1933 roku, początek pracy sióstr można przesunąć na rok 1902, gdy szpital gminny został założony. Ilość łóżek w szpitalu szacowano w 1908 roku na 33 osoby, a w 1926 roku na 50 osób. W czasie trwania ogólnego kryzysu gospodarczego nastąpiła likwidacja szpitala. O jego zamknięciu, ze względów oszczędnościowych, Zarząd gminny w Chorzowie III poinformował w 1933 roku. Wraz z tą decyzją siostry opuściły placówkę w szpitalu.

Druga placówka boromeuszek na terenie parafii św. Marii Magdaleny, również erygowana na początku XX wieku (1908), powstała jako odpowiedź na potrzebę zaopiekowania się dziećmi podczas pracy ich rodziców. Kilkuletnie starania [[Adamek Franciszek|ks. proboszcza Franciszka Adamka]] o wybudowanie ochronki zostały uwieńczone oddaniem jej do użytku w 1909 roku. Boromeuszki podjęły pracę wśród dzieci. Ponadto, w latach 1918-1925, zorganizowano w tym domu opiekę nad staruszkami. Siostry prowadziły także szkółkę robótek ręcznych i haftu oraz były zaangażowane w działalność parafialnej „Caritas”. W początkowym okresie II wojny światowej wspomagały biednych i potrzebujących. Nie mogły jednak prowadzić działalności opiekuńczej i wychowawczej. We wrześniu 1941 roku siostry zostały zmuszone przez władze okupacyjne do opuszczenia domu. Zamieszkały w jednym z domów parafialnych przy ul. Bożogrobców 35, angażując się w prace przy kościele oraz pomoc w katechizacji (do 1943 r.). Do dawnego mieszkania boromeuszki powróciły w lutym 1945 roku. Ponownie podjęły działalność przedszkolną, parafialną „Caritas” oraz pielęgnację chorych. Na początku lat 60. XX wieku siostry zostały odsunięte od pracy przedszkolnej przez władze państwowe. W związku z tym jeszcze bardziej zaangażowały się w prace przy parafii oraz katechizację. Do 1968 roku część pomieszczeń budynku zajmowało przedszkole państwowe. Po ich opuszczeniu, pomieszczenia te przeznaczono na salki katechetyczne. Niemożność zasilenia zakonnej wspólnoty nowymi siostrami była przyczyną rozwiązania placówki w 1985 roku. 

==Bibliografia==
Archiwum Sióstr Boromeuszek w Mikołowie; Podziękowanie SS. Boromeuszkom za 30-letnią wierną służbę w szpitalu gminnym w Chorzowie, [w:] Encyklopedia Chorzowa, Katowice 2009, s. 50; Gertruda Kasperek, Rozwój Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Polsce i jego działalność w latach 1923-1939, Lublin 1977; Gertruda Kasperek, Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie w latach 1939-1947, Lublin 1997. 

[[Kategoria:Boromeuszki|C]]
[[Kategoria:Chorzów]]