Boromeuszki

Z e-ncyklopedia

Boromeuszki – Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza

św. Karol Boromeusz

łac. Congregatio Sororum Misericordiae Sancti Caroli Boromaei (SCB)

Zgromadzenie zakonne, habitowe, założone w drugiej połowie XVII wieku we Francji (Nancy) po wojnie trzydziestoletniej. Dzieło rozpoczął Józef Chauvenel, który w 1651 roku założył bezpłatną przychodnię i aptekę dla ubogich i chorych. Po jego śmierci działanie charytatywne kontynuował ojciec – Emmanuel Chauvenel, który 8 czerwca 1652 przekazał współpracowniczkom swojego syna fundację „Dom Miłosierdzia pw. Świętej Rodziny, a jego pierwszą przełożoną została Barbara Thouvenin. W 1662 roku powstał drugi dom pw. Św. Karola Boromeusza, od którego biorą potoczną nazwę „boromeuszki”. W celu zapewnienia trwałości oraz wypełnienia idei Chrystusowego miłosierdzia, członkinie stowarzyszenia przyjęły za podstawę życia zakonnego konstytucję Franciszka Salezego, który dążył do jedności w życiu kontemplacyjnym z czynnym zaangażowaniem charytatywnym. W 1663 roku biskup Toul (Andre de Saussay) erygował zgromadzenie sióstr miłosierdzia Świętej Rodziny. Od 1679 roku pierwsze siostry zaczęły składać śluby: wytrwałości i służby ubogim, opuszczonym i chorym; śluby posłuszeństwa i ubóstwa; czystości; czyli tzw. śluby podstawowe, zaś charakterystyczną cechą zgromadzenia jest dodatkowo składany ślub miłosierdzia, praktykowanego w myślach, słowach i postępowaniu wobec wszystkich i zawsze. Do 1810 roku zgromadzenie rozwijało się tylko we Francji. Z czasem boromeuszki rozprzestrzeniły się na tereny Niemiec i Czech, a w 1848 roku, także na ziemie polskie. Boromeuszki w poszczególnych krajach zaczęły się usamodzielniać i tworzyć niezależne kongregacje. Wszystkie kongregacje uważają za patrona Karola Boromeusza, który jest wzorem w naśladowaniu miłosierdzia. 11 października 1970 zgromadzenia połączyły się w federację. Popularnym zawołaniem sióstr boromeuszek jest: „Bóg i ubodzy”.

Placówki

Bibliografia

Encyklopedia Katolicka t. 2 (A-B), red. F. Gryglewicz, R. Łukaszyk, Z. Sułowski, Lublin 1976; Leksykon zakonów w Polsce, red. B. Łoziński, Warszawa 1998.