Bonczyk Norbert
Ks. Norbert Bończyk (1837-1893), proboszcz w Bytomiu, poeta
Urodził się 6 czerwca 1837 w Miechowicach, w rodzinie Walentego - sztygara górniczego. Do gimnazjum uczęszczał w Bytomiu. Od 1858 roku studiował teologię na Uniwersytecie Wrocławskim. 4 lipca 1862 przyjął święcenia kapłańskie. W listopadzie 1862 roku został wikarym w Piekarach. W 1865 roku przeniesiono go do Bytomia jako wikarego do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Tam, u boku ks. Szafranka rozpoczął aktywną pracę duszpasterską i społeczną. W 1869 roku założył w Rozbarku Kasyno Katolickie, a dwa lata później stowarzyszenie młodzieży katolickiej zwane Alozjanami. Dzięki jego udziałowi powstały też w Bytomiu Związek Wzajemnej Pomocy Chrześcijańskich Robotników Górnośląskich oraz Towarzystwo Górnośląskich Przemysłowców.
W okresie kulturkampfu naraził się władzom; w 1873 roku spędził osiem tygodni w więzieniu za tłumaczenie na język polski i rozpowszechnianie książki o treści krytykującej politykę rządu kanclerza Bismarcka. Po śmierci ks. Szafranka, od maja 1874 roku kierował bytomską parafią, wpierw jako admnistrator a po dwunastu latach - jako proboszcz. Dzięki ks. Bonczykowi w Bytomiu powstały dwa nowe św. Małgorzaty (1881) oraz kościół św. Trójcy.
Był poetą. Głównie dwa poematy rozsławiły proboszcza z Bytomia: „Stary kościół Miechowski” wydany w 1879 roku nakładem autora w Bytomiu oraz „Góra Chełmska, czyli Święta Anna z klasztorem O.O. Franciszkanów”. Utwory te napisał w języku polskim. Znał biegle kilka języków; pisał poezje równie swobodnie po łacinie i niemiecku. Zmarł na zapalenie płuc 18 lutego 1893. Spoczywa w kaplicy na cmentarzu Mater Dolorosa.
Bibliografia
| |||||