Bilski Mieczysław: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(foto)
(dr)
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Mieczysław Bilski (1875-1938) wojewoda śląski, polityk==
==Bilski Mieczysław (1875-1938), wojewoda śląski, polityk==
[[Plik:Bilski Mieczyslaw.jpg|left|thumb|150px]]
[[Plik:Bilski Mieczyslaw.jpg|left|thumb|150px]]
Urodził się w Litwinowie (województwo Tarnopolskie). Ukończył gimnazjum w Brzeżanach. Był absolwentem Uniwersytetu we Lwowie na wydziale Prawa. W czasie I Wojny Światowej służył w wojsku austriackim, na froncie bałkańskim. Od 1902 r. pracował w galicyjskiej administracji krajowej jako komisarz    powiatowy. Wkrótce późnij pełnił funkcję sekretarza Namiestnictwa we Lwowie. Od 1918r. na stanowisku kierownika inspektoratu administracyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych odrodzonego państwa polskiego.
Urodził się 7 grudnia 1875 w Litwinowie (województwo Tarnopolskie). Ukończył gimnazjum w Brzeżanach. Był absolwentem Uniwersytetu we Lwowie na wydziale Prawa. W czasie I Wojny Światowej służył w wojsku austriackim, na froncie bałkańskim. Od 1902 roku pracował w galicyjskiej administracji krajowej jako komisarz    powiatowy. Niebawem pełnił funkcję sekretarza Namiestnictwa we Lwowie. Od 1918 roku na stanowisku kierownika inspektoratu administracyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych odrodzonego państwa polskiego.
W roku 1923 został awansowany na dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Publicznego w MSW.  1 września 1923 został mianowany wojewodą kieleckim. Regularne rządy objął 25 września tego roku. Niestety jego władza nie trwała zbyt długo, gdyż już 3 września 1926 r. został odwołany ze stanowiska, gdyż opowiedział się po stronie rządu krytykując sanację. 6 maja 1924  mianowano go wojewodą śląskim w miejsce zmarłego Tadeusza Konckiego. Zanim jednak objął stanowisko władze Śląskie niekoniecznie ustępowały w sprawie nominowania go na stanowisko wojewody. Miejscowe środowiska polityczne zaczynały się już niecierpliwić polityką władz centralnych, uparcie przysyłających urzędników spoza Śląska. Strona Kielecka dostarczyła informacji o wojewodzie jako konsekwentnym służbiście i biurokracie.
W 1923 roku został awansowany na dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Publicznego w MSW.  1 września 1923 został mianowany wojewodą kieleckim. Regularne rządy objął 25 września tegoż roku. Urząd wojewody kieleckiego pełnił najkrócej ze wszystkich tamtejszych wojewodów. Już 6 maja 1924  mianowano go wojewodą śląskim w miejsce zmarłego[[Koncki Tadeusz| Tadeusza Konckiego]]. Zanim jednak objął stanowisko władze śląskie niekoniecznie ustępowały w sprawie nominowania go na stanowisko wojewody. Miejscowe środowiska polityczne zaczynały się już niecierpliwić polityką władz centralnych, uparcie przysyłających urzędników spoza Śląska. Strona kielecka dostarczyła informacji o wojewodzie jako konsekwentnym służbiście i biurokracie.


Bilski wkroczył w politykę z trudnym startem, bo Polska w tym okresie była po reformie walutowej Grabskiego. Pojawił się polski złoty, równy frankowi szwajcarskiemu, o stałym parytecie wobec dolara. W styczniu 1925 roku rozpoczęła się wielka zbiórka pieniędzy i kosztowności dla Skarbu Narodowego, który miał być czymś na kształt amerykańskiego Fortu Knox. Śląsk włączył się w akcję. Gospodarka powoli wychodziła na prostą, pozory wskazywały, że kraj czeka okres niezależności, a autonomia będzie jej wielkim beneficjentem. Niestety, kolejne załamanie gospodarcze ze Śląska zaniepokoiło lokalne władze. Rok  później zaczęła się wojna celna między Polską a Niemcami, której skutki odczuły przede wszystkim śląskie kopalnie, gdy sąsiedzi zza granicy nałożyli na węgiel drakońskie cła. Znów wszystko zaczęło się od nowa. Ogromna fala strajków, wzrost bezrobocia, zamieszki i chaos polityczny. Zakończył to dopiero w 1926 roku zamach majowy Piłsudskiego. Tymczasem wojewoda Bilski przełamał początkową nieufność miejscowych elit. Kryzys na tle politycznym i gospodarczy, popsuł ten nastrój. W Warszawie rządy były dość nieregularne. W listopadzie 1925 roku Władysława Grabskiego zastąpił na stanowisku premiera Aleksander Skrzyński, który kilka miesięcy później ustąpił miejsca Wincentemu Witosowi.  
Bilski wkroczył w politykę w trudnym czasie - wkrótce po reformie walutowej Grabskiego. Pojawił się polski złoty, równy frankowi szwajcarskiemu, o stałym parytecie wobec dolara. W styczniu 1925 roku rozpoczęła się wielka zbiórka pieniędzy i kosztowności dla Skarbu Narodowego, który miał być czymś na kształt amerykańskiego Fortu Knox. Śląsk włączył się w akcję. Gospodarka powoli wychodziła z kryzysu, pozory wskazywały, że kraj czeka okres niezależności, a autonomia będzie jej wielkim beneficjentem. Niestety, kolejne załamanie gospodarcze na Śląsku zaniepokoiło lokalne władze. Rok  później zaczęła się wojna celna między Polską a Niemcami, której skutki odczuły przede wszystkim śląskie kopalnie, w wyniku drastycznie podniesionego cła. Spowodowało to falę strajków, wzrost bezrobocia, zamieszki i chaos polityczny. Zakończył to dopiero w 1926 roku zamach majowy Józefa Piłsudskiego. Tymczasem wojewoda Bilski przełamał początkową nieufność miejscowych elit.


W kwietniu 1926 roku wojewoda Bilski złożył na ręce premiera dymisję, ale nie została ona przyjęta. 12 maja Józef Piłsudski dokonał w Warszawie zamachu stanu, w efekcie czego upadł rząd Witosa. Bilski jako absolwent prawa i  urzędnik opowiadał się po stronie prawowitych władz. Jego dni na stanowisku wojewody dobiegały końca. Ku zdziwieniu, lokalne ugrupowania polityczne, które wcześniej witały go z nieufnością, tym razem wystąpiły  w jego obronie. Pełnił swój urząd do 3 września, kiedy to został ostatecznie odwołany. Jak większość urzędników, którzy nie poparli sanacji, znalazł się na politycznym marginesie. Wrócił na Kresy, jego dalsze losy nie są znane. Prawdopodobnie zginął w ataku wojennym po wkroczeniu armii sowieckiej.  
W kwietniu 1926 roku wojewoda Bilski złożył na ręce premiera dymisję, ale nie została ona przyjęta. 12 maja marszałek [[Piłsudski Józef|Piłsudski]] dokonał w Warszawie zamachu stanu, w efekcie czego upadł rząd [[Witos Wincenty|Wincentego Witosa]]. Bilski opowiadał się po stronie konstytucyjnych władz. Lokalne ugrupowania polityczne, które wcześniej witały go z nieufnością, tym razem wystąpiły  w jego obronie. Pełnił swój urząd do 3 września, kiedy to został ostatecznie odwołany. Jak większość urzędników, którzy nie poparli sanacji, znalazł się na politycznym marginesie. Wrócił na Kresy, jego dalsze losy nie są znane. Prawdopodobnie zginął w ataku wojennym po wkroczeniu armii sowieckiej.


==Bibliografia ==
==Bibliografia ==
Joachim Bahlcke, Dan Gawrecki, Ryszard Kaczmarek,  Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu, Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej 2011; Urszula Rzewiczok, Zarys dziejów Katowic 1299-1990, Katowice 2006, - Zbigniew Hojka, „Zespolona administracja rządowa i autonomiczna w województwie śląskim (1922 – 1939) – geneza, struktura organizacyjna i zakres działania”. Katowice 2005, pr. zalicz P. Adamus.
J. Bahlcke, D. Gawrecki, R. Kaczmarek,  Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu, Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej 2011; U. Rzewiczok, Zarys dziejów Katowic 1299-1990, Katowice 2006; Z. Hojka, Zespolona administracja rządowa i autonomiczna w województwie śląskim (1922 – 1939) – geneza, struktura organizacyjna i zakres działania, Katowice 2005.
{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - B]]
[[Kategoria:Biografie - B]]
[[Kategoria:Politycy]]
[[Kategoria:Politycy]]

Aktualna wersja na dzień 15:39, 2 paź 2016

Bilski Mieczysław (1875-1938), wojewoda śląski, polityk

Bilski Mieczyslaw.jpg

Urodził się 7 grudnia 1875 w Litwinowie (województwo Tarnopolskie). Ukończył gimnazjum w Brzeżanach. Był absolwentem Uniwersytetu we Lwowie na wydziale Prawa. W czasie I Wojny Światowej służył w wojsku austriackim, na froncie bałkańskim. Od 1902 roku pracował w galicyjskiej administracji krajowej jako komisarz powiatowy. Niebawem pełnił funkcję sekretarza Namiestnictwa we Lwowie. Od 1918 roku na stanowisku kierownika inspektoratu administracyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych odrodzonego państwa polskiego. W 1923 roku został awansowany na dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Publicznego w MSW. 1 września 1923 został mianowany wojewodą kieleckim. Regularne rządy objął 25 września tegoż roku. Urząd wojewody kieleckiego pełnił najkrócej ze wszystkich tamtejszych wojewodów. Już 6 maja 1924 mianowano go wojewodą śląskim w miejsce zmarłego Tadeusza Konckiego. Zanim jednak objął stanowisko władze śląskie niekoniecznie ustępowały w sprawie nominowania go na stanowisko wojewody. Miejscowe środowiska polityczne zaczynały się już niecierpliwić polityką władz centralnych, uparcie przysyłających urzędników spoza Śląska. Strona kielecka dostarczyła informacji o wojewodzie jako konsekwentnym służbiście i biurokracie.

Bilski wkroczył w politykę w trudnym czasie - wkrótce po reformie walutowej Grabskiego. Pojawił się polski złoty, równy frankowi szwajcarskiemu, o stałym parytecie wobec dolara. W styczniu 1925 roku rozpoczęła się wielka zbiórka pieniędzy i kosztowności dla Skarbu Narodowego, który miał być czymś na kształt amerykańskiego Fortu Knox. Śląsk włączył się w akcję. Gospodarka powoli wychodziła z kryzysu, pozory wskazywały, że kraj czeka okres niezależności, a autonomia będzie jej wielkim beneficjentem. Niestety, kolejne załamanie gospodarcze na Śląsku zaniepokoiło lokalne władze. Rok później zaczęła się wojna celna między Polską a Niemcami, której skutki odczuły przede wszystkim śląskie kopalnie, w wyniku drastycznie podniesionego cła. Spowodowało to falę strajków, wzrost bezrobocia, zamieszki i chaos polityczny. Zakończył to dopiero w 1926 roku zamach majowy Józefa Piłsudskiego. Tymczasem wojewoda Bilski przełamał początkową nieufność miejscowych elit.

W kwietniu 1926 roku wojewoda Bilski złożył na ręce premiera dymisję, ale nie została ona przyjęta. 12 maja marszałek Piłsudski dokonał w Warszawie zamachu stanu, w efekcie czego upadł rząd Wincentego Witosa. Bilski opowiadał się po stronie konstytucyjnych władz. Lokalne ugrupowania polityczne, które wcześniej witały go z nieufnością, tym razem wystąpiły w jego obronie. Pełnił swój urząd do 3 września, kiedy to został ostatecznie odwołany. Jak większość urzędników, którzy nie poparli sanacji, znalazł się na politycznym marginesie. Wrócił na Kresy, jego dalsze losy nie są znane. Prawdopodobnie zginął w ataku wojennym po wkroczeniu armii sowieckiej.

Bibliografia

J. Bahlcke, D. Gawrecki, R. Kaczmarek, Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu, Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej 2011; U. Rzewiczok, Zarys dziejów Katowic 1299-1990, Katowice 2006; Z. Hojka, Zespolona administracja rządowa i autonomiczna w województwie śląskim (1922 – 1939) – geneza, struktura organizacyjna i zakres działania, Katowice 2005.