Tekst źródłowy strony Bik-Zdzieszowski Emanuel

== Bik-Zdzieszowski (Dzieszowski) Emanuel OFM (1887-1941), w zakonie Karol, kapelan PSZ na Zachodzie ==
Urodził się 4 stycznia 1887 w Zdzieszowicach na Opolszczyźnie w rodzinie Piotra i Franciszki z d. Jońca. Naukę rozpoczął zapewne w miejscowej szkole elementarnej. Następnie kształcił się w Niższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Nysie. Do zakonu franciszkańskiego wstąpił 7 kwietnia 1906 i odbył roczny nowicjat w klasztorze w Borkach Wielkich, ukończony złożeniem 8 kwietnia 1907 pierwszej profesji zakonnej. Studiował w klasztorze franciszkańskim we Wrocławiu-Karłowicach, a potem w latach 1907-1913 był studentem Uniwersytetu Wrocławskiego. 16 kwietnia 1910 złożył uroczystą profesję zakonną, a 21 czerwca 1913 otrzymał święcenia kapłańskie. Przez dwa lata pracował we Wrocławiu, a w 1915 roku został przeniesiony do [[Franciszkanie - Panewniki|klasztoru w Panewnikach]], w którym przebywał do 1924 roku.

Po I wojnie światowej zaangażował się w działalność narodową. Rozwijał ożywioną [[Plebiscyt i jego skutki|akcję plebiscytową]] na rzecz powrotu Śląska do Polski. W dowód uznania za działalność plebiscytową [[Korfanty Wojciech|Wojciech Korfanty]] wręczył mu w 1921 roku dokument wyrażający uznanie i podziękowanie za pracę na rzecz plebiscytu. W latach 1924-1934 pełnił różne funkcje zakonne, m.in. przeprowadzał rewindykację klasztoru we Wronkach niedaleko Poznania i organizował tam Wyższe Seminarium Duchowne. 

Od 1934 roku znów mieszkał w Panewnikach, obejmując urząd proboszcza tamtejszej [[Parafia Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Panewnikach|parafii]]. Na [[Kalwaria w Panewnikach|kalwarii panewnickiej]] rozpoczął budowę kaplic [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]], ale z powodu wybuchu wojny nie ukończył jej. W obawie przed represjami ze strony Niemców po wybuchu wojny opuścił potajemnie klasztor w Panewnikach. Przez kilka miesięcy, pod zmienionym nazwiskiem - Dzieszowski lub Zdzieszowski (zapewne od miejsca swojego urodzenia) ukrywał się w Krakowie u franciszkanów Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP, potem u bonifratrów, najpierw w Krakowie, potem w Zebrzydowicach. Stamtąd przez Rumunię przeszedł na Węgry, gdzie przez pewien czas był kapelanem trzech obozów polskich uchodźców. Z Węgier przedostał się do Francji i zgłosił się ochotniczo do służby wojskowej. W 1940 roku został kapelanem batalionu Brygady gen. Maczka. Walczył w Bretanii, a po kapitulacji Francji w czerwcu 1940 roku przedostał się do Anglii i był kapelanem pułkowym 14. Pułku Kawalerii Pancernej (Pułku Jazłowieckiego), stacjonującego w Barry Links w Szkocji. Później został przeniesiony do Perth k. Edynburga, gdzie pełnił funkcję kapelana WP w oddziałach tam stacjonujących. Zmarł nagle, prawdopodobnie na zawał serca 29 lipca 1941 w Newtyle i pochowany został na cmentarzu w Perth k. Edynburga. Mszę św. pogrzebową odprawił [[Gawlina Józef|bp J. Gawlina]]. Na [[Cmentarz - Ligota|cmentarzu panewnickim w Ligocie]] w kwaterze oo. franciszkanów znajduje się jego symboliczny grób (razem ze zmarłymi proboszczami panewnickiej parafii). 

== Bibliografia ==
S. Podlewski, Wierni Bogu i Ojczyźnie. Duchowieństwo katolickie w walce o niepodległość Polski w II wojnie światowej, Warszawa 1982 s, 264; A. N. Szojda, Bik (Bik-Dzieszowski) Emanuel Karol, [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 32; A. Steuer, Bik Karol, ps. Zdzieszowski (hasło), [w:] Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, s. 34-35. 

{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - B]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Franciszkanie]]
[[Kategoria:Społecznicy]]
[[Kategoria:Budowniczy]]
[[Kategoria:Represjonowani]]
[[Kategoria:Wojskowi]]
[[Kategoria:Duchowni w wojsku polskim]]