Bieniek Juliusz

Z e-ncyklopedia

Bieniek Juliusz (1895-1978), biskup sufragan katowicki

Bieniekjuliusz11.jpg

Urodził się 11 kwietnia 1895 w Sowczycach koło Olesna. Gimnazjum ukończył w Kluczborku i Jaworze Dolnośląskim. Ze szkoły w Kluczborku został wydalony za czytanie i przechowywanie książek Bolesława Prusa. Egzamin maturalny złożył w Jaworze w 1914 roku. Następnie wstąpił na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego, święcenia kapłańskie otrzymał 16 czerwca 1918. Od 1 paździenrika 1924 był notariuszem w kurii Administracji Apostolskiej w Katowicach, a od 26 marca 1930 - kanclerzem.

W dniu 13 marca 1937 został wyniesiony do godności biskupiej i konsekrowany przez biskupa Stanisława Adamskiego 26 kwietnia 1937 objął wówczas urząd wikariusza generalnego. Jako motto posługi biskupiej wybrał “Stat crux dum volvitur orbis” - Krzyż stoi, choć świat się zmienia. W okresie przedwojennym Juliusz Bieniek został wybrany do Komisji Szkolnej Episkopatu Polski i Komisji do Spraw Fundacyjnych i Charytatywnych. Na początku stycznia 1940 roku na życzenie biskupa Adamskiego złożył urząd wikariusza generalnego na ręce ks. Franciszka Strzyża; 28 lutego 1941 został wraz bpem Adamskim wygnany z diecezji. Przebywał w Krakowie w Domu Emerytów przy ul. św. Marka, gdzie pomagał księżom katowickim wysiedlonym z diecezji.

Do diecezji powrócił w ostatnich dniach stycznia 1945 roku. Po wojnie był członkiem Komisji Episkopatu Polski do Spraw Dobroczynności. Zaangażował się w obronę nauki religii w szkołach. Był współautorem wraz z biskupami Stanisławem Adamskim i Herbertem Bednorzem apelu w obronie nauki religii w szkołach skierowanego do rodziców śląskich. W związku z tym wydalony ponownie z diecezji w listopadzie 1952 roku, zamieszkał w Kielcach. Powrócił do Katowic 5 listopada 1956.

Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II i I Synodu Diecezji Katowickiej. W okresie PRL do końca swego życia, w opinii władz bezpieczeństwa, był nieprzejednanym wrogiem komunistów i był poddany nieustannej inwigilacji. Zmarł 17 stycznia 1978, został pochowany obok swoich rodziców w Wysokiej koło Olesna. Autor cennych opracowań: Parafia tzw. starokatolicka w Katowicach w oświetleniu historyczno – prawnym (Katowice 1934) i Szkoła katolicka na Śląsku w oświetleniu historyczno - prawnym (Katowice 1933).

Bibliografia

AAKat, Akta personalne bpa Juliusza Bieńka; H. Bednorz, bp, Życie i działalność bpa Juliusza Bieńka, SSHT 10 (1977), s. 9-14; Biogram (pośmiertnie) WD 1978, nr 2-3 s. 26-33; J. Dziwoki, Bieniek Juliusz, (hasło), Słownik biograficzny, s. 29-31; Grajewski, Wygnanie, s. 1 i nn; J. Kopiec, Więzy bpa Juliusza Bieńka z Opolszczyzną, WD 1981, nr 1, s. 40; Marek, Model życia, s. 19; Martyrologium, s. 163; Myszor, Historia diecezji, s. 73 i nn; Myszor, Stosunki Kościół, s. 39-40, i nn; Nigdy przeciw Bogu, s. 11 i nn; Olszar, Duchowieństwo, s. 146-147; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 2 i nn; J. Woroniecki, Życie i działalność duszpasterska bpa Juliusza Bieńka (1895-1978), SSHT 31 (1998), s. 351-390; Macała, Duszpasterstwo a narodowość wiernych, s. 97 i nn; A. Grajewski, Twój Gość, s. 30 i nn; J. Kopiec, „Przez waszą cierpliwość zyskacie serca wasze”. Homilia w 20. rocznicę śmierci biskupa Juliusza Bieńka, WA 1998, nr 1, s. 20-22.