Bekiesz Paweł

Bekiesz Paweł (1919-1996)

Urodził się 12 stycznia 1919 w Malni k. Gogolina w rodzinie funkcjonariusza policji Jana i Walerii z d. Langner. Po plebiscycie, w 1922 roku rodzice przenieśli się do Chorzowa, gdzie w 1924 roku rozpoczął naukę w szkole powszechnej. Naukę w zakresie szkoły średniej kontynuował w Liceum Klasycznym w Chorzowie (1929-1931), w Małym Seminarium Ojców Oblatów w Lublińcu (1931-1933) i ponownie liceum chorzowskim, gdzie 16 maja 1938 zdał egzamin maturalny. 2 lipca 1938 złożył podanie o przyjęcie do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po pierwszym roku studiów musiał je przerwać z powodu wybuchu wojny. Na prośbę bpa S. Adamskiego kard. Bertram przyjął Bekiesza wśród innych kleryków śląskich do Seminarium Duchownego w Widnawie.

Po dwóch miesiącach studiów, w czerwcu 1940 roku musiał przenieść się do Seminarium Duchownego w Fuldzie. Powodem opuszczenia Widnawy był spektakularna „akademia” z okazji uroczystości 3 maja urządzona przez katowickich kleryków, która została uznana przez władze w Widnawie za lekkomyślne przekroczenie regulaminu seminaryjnego. W Fuldzie przebywał dwa lata (od października 1940 roku do marca 1942 roku), gdzie z rąk tamtejszego biskupa przyjął niższe święcenia. Klerycy katowiccy, pośród nich Bekiesz opuścić musieli Fuldę z powodu polskiej przynależności narodowościowej. Grupa kleryków udała się do Wiednia, gdzie 18 kwietnia 1942 podjęła „nielegalnie" studia teologiczne. Urząd Pracy zmusił ich do podjęcia pracy i odtąd student Paweł pracował w charakterze ogrodnika oraz studiował. Po zakończeniu czwartego roku studiów teologicznych na Uniwersytecie Wiedeńskim w czerwcu 1945 roku powrócił do kraju. W listopadzie 1945 roku ponownie znalazł się w WŚSD, które wówczas znalazło tymczasowe schronienie w gmachu Księży Misjonarzy na Stradomiu.

Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1945 z rąk bpa S. Adamskiego. Stopień magistra uzyskał w 1946 roku na podstawie pracy pt. Nauka Tertuliana o Eucharystii. Po święceniach kapłańskich pełnił zastępstwo duszpasterskie (7 sierpnia - 1 grudnia 1946) w parafii św. Józefa w Załężu. Pierwszą placówką duszpasterską, gdzie pracował w charakterze wikariusza była parafia św. Jana i Pawła w Dębie (2 grudnia 1946 - 30 sierpnia 1948). Poza obowiązkami czysto duszpasterskimi udzielał nauki religii w szkole powszechnej i przemysłowej Huty Baildon. Następnie był wikariuszem w parafiach: Dobrego Pasterza w Istebnej (31 sierpnia 1948 - 31 sierpnia 1949; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), św. Marii Magdaleny w Bielszowicach (1 września 1949 - 13 października 1950), Krzyża Świętego w Siemianowicach (14 października 1950 - 31 sierpnia 1952) i św. Mikołaja w Lublińcu (1 września 1952 - 28 marca 1954). W 1954 roku powierzono mu administrację parafii: w Kończycach Małych (29 marca 1954 - 31 sierpnia 1955), w Krzyżkowicach (1 września 1955 - 24 września 1956) oraz w Raszczycach (25 września 1956 - 18 lutego 1957).

Po przejściu w stan spoczynku od 18 lutego 1957 mieszkał w Domu ss. służebniczek w Panewnikach. Od 8 października 1963 przeniósł się do Domu Księży w Tarnowskich Górach, gdzie do kwietnia 1965 roku był kapelanem szpitala. 1 lutego 1984 przeszedł oficjalnie na emeryturę. Zmarł 16 lutego 1996 w Tarnowskich Górach. Pogrzeb jego odbył się 19 listopada 1996 w kościele pw. Matki Bożej Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach. Spoczął na tamtejszym cmentarzu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Pawła Bekiesza; J. Krętosz, Nekrolog, WA 1996, nr 11, s. 553-555; Schematyzm (1947-2001); Nekrolog, GN (dodatek gliwicki), 1996, nr 10, s. 12; L. Musioł, Raszczyce. Monografia historyczna gminy i kościoła z dodaniem zarysu dziejów Adamowic, Katowice 1998, s. 82.