Bardo
Bardo Śląskie (niem. Wartha)
W 1115 roku w kaplicy zamku stojącego od XI wieku umieszczono drewnianą figurę Matki Bożej. W 1133 roku został zbudowany kościół polsko-czeski pw. Matki Bożej. W 1189 roku bp Żyrosław oddał Bardo zakonowi joannitów, w 1210 roku przejęli go augustianie, a następnie w 1248 roku, cystersi.
Od 1270 roku, po cudownym uzdrowieniu czeskiego rycerza rozpoczęły się pielgrzymki do Barda. W 1315 roku staraniem cystersów powstał gotycki kościół polsko-czeski. W 1400 roku na Górze Bardzkiej odnotowano objawienie się MB Płaczącej. W latach 1408-1417 obok kościoła polsko-czeskiego powstał kościół niemiecki. W 1425 roku w czasie najazdu husytów kościół uległ bardzo zniszczeniu, a figurka Matki Bożej została przeniesiona do zamku w Kłodzku, skąd wróciła na swoje poprzednie miejsce w 1436 roku. W 1525 roku w czasie wielkiego pożaru, zniszczeniu uległo miasto i kościół polsko-czeski.
W latach 1617-1619 w miejscu objawień na Górze Bardzkiej powstała kaplica. W latach 1686-1704 zbudowany został obecnie istniejący barokowy kościół.
W 1800 roku, na trasie prowadzącej do kaplicy górskiej powstała Droga Krzyżowa. Po kasacie zakonów w 1810 roku zabudowania klasztorne przejęli księża diecezjalni.
W latach 1833-1839 ks. Franciszek Miller postawił kamienne stacje Drogi Krzyżowej. Po ustaniu Kulturkampfu, w 1900 roku do Barda przybyli redemptoryści z Prowincji Wiedeńskiej. W 1902 roku rozpoczęto budowę kaplic różańcowych. Po zakończeniu II wojny światowej sanktuarium w Bardzie przejęli redemptoryści polscy.
Pielgrzymki
Do sanktuarium w Bardzie od 1472 roku szły pielgrzymki i procesje z Głuchołaz (Ziegenhals). Tradycja zorganizowanej pielgrzymki z Nysy sięga 1500 roku, z Kłodzka - 1605, z Paczkowa - 1607, z Otmuchowa - 1633, Neurode - 1638.