Bajer Józef: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Bajer Józef SVD (1924-1994) == | == Bajer Józef SVD (1924-1994) == | ||
Urodził się 8 stycznia 1924 w Lubomi. W latach 1938-1939 był uczniem gimnazjum zakonnego w Rybniku. W 1942 roku został zaciągnięty do niemieckiego wojska i znalazł się na terenie Francji. Z chwilą lądowania Amerykanów w Normandii (1944) wycofał się z swym oddziałem do Alzacji i tam przeszedł do niewoli. Po wojnie zgłosił się do werbistów, ale ze względu na podeszły wiek ociągano się z jego przyjęciem. Maturę zdobył w Raciborzu i po niej przyjęto go do nowicjatu. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 lipca | Urodził się 8 stycznia 1924 w Lubomi. W latach 1938-1939 był uczniem gimnazjum zakonnego w Rybniku. W 1942 roku został zaciągnięty do niemieckiego wojska i znalazł się na terenie Francji. Z chwilą lądowania Amerykanów w Normandii (1944) wycofał się z swym oddziałem do Alzacji i tam przeszedł do niewoli. Po wojnie zgłosił się do werbistów, ale ze względu na podeszły wiek ociągano się z jego przyjęciem. Maturę zdobył w Raciborzu i po niej przyjęto go do nowicjatu. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 lipca 1955. W latach 1956-1957 zmuszony był się leczyć w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Prabutach, rekonwalescencję przechodził w Rybniku, pełniąc równocześnie funkcję kapelana sióstr urszulanek (do 18 grudnia 1957). Następnie pracował jako wikariusz w Pieniężnie (1957-1958), w latach 1958-1959 był prefektem młodzieży zakonnej w nowo otwartym niższym seminarium werbistowskim w Bruczkowie, zaś w okresie 1959-1960 był wikariuszem w Kudowie-Czermnej. W latach 1960-1961 przebywał znowu tylko przez jeden rok w Nysie, zaprawiając się w obowiązki misjonarza ludowego. | ||
W okresie 1961-1962 przenosił się na 3 kolejne miejsca: Pieniężno, Laskowice i Nysa, pełniąc wszędzie obowiązki misjonarza ludowego. Potem w latach 1962-1963 był słuchaczem nowo otwartego Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie. W latach 1963-1966 pełnił urząd prefekta kleryków w Pieniężnie. Kolejne lata (1966-1973) spędził w Chludowie w roli misjonarza ludowego i rekolekcjonisty. W latach 1973-1975 przebywał w Rybniku, co związane było z jego pracą misjonarza ludowego na Śląsku. Na okres 1975-198 powołano go na urząd rektora Domu i dyrektora misjonarzy ludowych w Bytomiu. Jako rektor domu polecił wykonanie nagrobków dla o. Gabriela i o. Kotowskiego, przeprowadził malowanie Domu, a w kaplicy domowej ustawił nowy ołtarz soborowy, duży krzyż na ścianie prezbiterium, tabernakulum pancerne (dzieło rybnickiego rzeźbiarza, Masorza) oręż "wypalaną" drogę krzyżową (dzieło s. Anekty z Leśnicy Opolskiej). Poświecenie kaplicy dokonał [[Kurpas Józef|bp J. Kurpas]] z Katowic. W 1978 roku przeszedł na stanowisko proboszcza do Rybnika, obejmując równocześnie urząd wicerektora Domu. Jego praca duszpasterska zbiegła się z budową kościoła rybnickiego. Radcą prowincjonalnym był w latach 1968-1972 i 1978. Zmarł 31 marca 1994 w Chludowie. | |||
==Bibliografia == | ==Bibliografia == | ||
Wersja z 08:12, 9 gru 2009
Bajer Józef SVD (1924-1994)
Urodził się 8 stycznia 1924 w Lubomi. W latach 1938-1939 był uczniem gimnazjum zakonnego w Rybniku. W 1942 roku został zaciągnięty do niemieckiego wojska i znalazł się na terenie Francji. Z chwilą lądowania Amerykanów w Normandii (1944) wycofał się z swym oddziałem do Alzacji i tam przeszedł do niewoli. Po wojnie zgłosił się do werbistów, ale ze względu na podeszły wiek ociągano się z jego przyjęciem. Maturę zdobył w Raciborzu i po niej przyjęto go do nowicjatu. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 lipca 1955. W latach 1956-1957 zmuszony był się leczyć w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Prabutach, rekonwalescencję przechodził w Rybniku, pełniąc równocześnie funkcję kapelana sióstr urszulanek (do 18 grudnia 1957). Następnie pracował jako wikariusz w Pieniężnie (1957-1958), w latach 1958-1959 był prefektem młodzieży zakonnej w nowo otwartym niższym seminarium werbistowskim w Bruczkowie, zaś w okresie 1959-1960 był wikariuszem w Kudowie-Czermnej. W latach 1960-1961 przebywał znowu tylko przez jeden rok w Nysie, zaprawiając się w obowiązki misjonarza ludowego.
W okresie 1961-1962 przenosił się na 3 kolejne miejsca: Pieniężno, Laskowice i Nysa, pełniąc wszędzie obowiązki misjonarza ludowego. Potem w latach 1962-1963 był słuchaczem nowo otwartego Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie. W latach 1963-1966 pełnił urząd prefekta kleryków w Pieniężnie. Kolejne lata (1966-1973) spędził w Chludowie w roli misjonarza ludowego i rekolekcjonisty. W latach 1973-1975 przebywał w Rybniku, co związane było z jego pracą misjonarza ludowego na Śląsku. Na okres 1975-198 powołano go na urząd rektora Domu i dyrektora misjonarzy ludowych w Bytomiu. Jako rektor domu polecił wykonanie nagrobków dla o. Gabriela i o. Kotowskiego, przeprowadził malowanie Domu, a w kaplicy domowej ustawił nowy ołtarz soborowy, duży krzyż na ścianie prezbiterium, tabernakulum pancerne (dzieło rybnickiego rzeźbiarza, Masorza) oręż "wypalaną" drogę krzyżową (dzieło s. Anekty z Leśnicy Opolskiej). Poświecenie kaplicy dokonał bp J. Kurpas z Katowic. W 1978 roku przeszedł na stanowisko proboszcza do Rybnika, obejmując równocześnie urząd wicerektora Domu. Jego praca duszpasterska zbiegła się z budową kościoła rybnickiego. Radcą prowincjonalnym był w latach 1968-1972 i 1978. Zmarł 31 marca 1994 w Chludowie.
Bibliografia
Nurt SVD, nr 35 (1985).
| |||||