Bł. Stanisław Kubista: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
 
Nie podano opisu zmian
Linia 5: Linia 5:


Wybuch II wojny światowej w 1939 roku zastał go w pełnej aktywności, budującego nowe skrzydło klasztoru. Dom został opanowany przez wojsko i gestapo. O. Stanisław musiał patrzeć jak niszczono i wywożono dorobek jego całego życia. Niebawem aresztowano wszystkich 64 domowników, a klasztor zamieniono w obóz, do którego przywieziono 80 księży i kleryków diecezjalnych. Kilkunastu z nich rozstrzelano w pobliskim lesie. W lutym 1940 roku obóz ten zlikwidowano. Internowanych wywieziono do Nowego Portu - filii obozu w Stutthofie. Ojciec Stanisław podzielił los wszystkich. Okropne warunki sanitarne, głód, zimno, praca ponad siły, nieludzkie traktowanie przyczyniły się do wyniszczenia silnego dotąd organizmu. W transporcie w bydlęcych wagonach został przewieziony do następnego obozu w [[Obóz koncentracyjny - Sachsenhausen-Oranienburg|Sachsenhausen]]. Tam się przeziębił, dostał zapalenia płuc, nastąpiło całkowite wycieńczenie jego organizmu. Wszystkie cierpienia i upokorzenia znosił z największą cierpliwością, zdany całkowicie na wolę Bożą. 26 kwietnia 1940 po apelu, obozowy kapo stwierdził: "nie masz po co żyć". Stanął mu jedną nogą na piersiach, drugą na gardle i silnym naciskiem zmiażdżył kości klatki piersiowej i gardła. W tym momencie zakończył życie ojciec Stanisław Kubista - męczennik obozu.  
Wybuch II wojny światowej w 1939 roku zastał go w pełnej aktywności, budującego nowe skrzydło klasztoru. Dom został opanowany przez wojsko i gestapo. O. Stanisław musiał patrzeć jak niszczono i wywożono dorobek jego całego życia. Niebawem aresztowano wszystkich 64 domowników, a klasztor zamieniono w obóz, do którego przywieziono 80 księży i kleryków diecezjalnych. Kilkunastu z nich rozstrzelano w pobliskim lesie. W lutym 1940 roku obóz ten zlikwidowano. Internowanych wywieziono do Nowego Portu - filii obozu w Stutthofie. Ojciec Stanisław podzielił los wszystkich. Okropne warunki sanitarne, głód, zimno, praca ponad siły, nieludzkie traktowanie przyczyniły się do wyniszczenia silnego dotąd organizmu. W transporcie w bydlęcych wagonach został przewieziony do następnego obozu w [[Obóz koncentracyjny - Sachsenhausen-Oranienburg|Sachsenhausen]]. Tam się przeziębił, dostał zapalenia płuc, nastąpiło całkowite wycieńczenie jego organizmu. Wszystkie cierpienia i upokorzenia znosił z największą cierpliwością, zdany całkowicie na wolę Bożą. 26 kwietnia 1940 po apelu, obozowy kapo stwierdził: "nie masz po co żyć". Stanął mu jedną nogą na piersiach, drugą na gardle i silnym naciskiem zmiażdżył kości klatki piersiowej i gardła. W tym momencie zakończył życie ojciec Stanisław Kubista - męczennik obozu.  
==Bibliografia==


{{Święci}}
{{Święci}}
[[Kategoria:Biografie - K|Kubista]]
[[Kategoria:Biografie - K|Kubista]]
[[Kategoria:Święci i błogosławieni|Kubista]]
[[Kategoria:Święci i błogosławieni|Kubista]]

Wersja z 10:31, 31 paź 2009

Stanisław Kubista SVD (1898-1940), błogosławiony, werbista

Urodził się 27 września 1898 roku w Kostuchnie. Chrzest św. otrzymał 2 października 1898 w kościele św. Wojciecha w Mikołowie. Jego ojciec Franciszek Kubista był pracownikiem leśnym, a matka Franciszka z domu Czempka zajmowała się wychowywaniem trzech córek i sześciu synów. Starsza siostra Stanisława, Anna wstąpiła do klasztoru w Wiedniu. Stanisław szkołę średnią rozpoczął w 1912 roku w Domu Misyjnym św. Krzyża księży Werbistów w Nysie. Nowicjat i studia filozoficzno-teologiczne odbył w Zgromadzeniu Słowa Bożego w St. Gabriel w Modling k. Wiednia. Tam 26 maja 1927 przyjął święcenia kapłańskie.

Jako werbista przydzielony został jesienią 1928 roku do domu zakonnego św. Józefa w Górnej Grupie k. Grudziądza. W kapłaństwie związał się z Górną Grupą - pracował jako nauczyciel w tamtejszym gimnazjum, jako mistrz nowicjatu i spirytuał braci, jako budowniczy, a następnie jako dyrektor drukarni kierował jej pracą wydawniczą. W tym czasie pełnił funkcję prokuratora prowincjonalnego. Był redaktorem "Małego Misjonarza", "Kalendarza Małego Misjonarza", "Kalendarza Słowa Bożego", "Skarbu Rodzinnego" i "Posłańca Świętego Józefa". W latach 1931-1933 współorganizował Muzeum Etnograficzne z eksponatów z Chin, Brazylii i Nowej Gwinei. Był autorem dramatu misyjnego "Krzyż i słońce" poświęconego historii Inków w Peru, powieści z puszcz afrykańskich -"Królowa Matamby" oraz "Brygidy" - powieści o utraconej koronie. Był także poszukiwanym spowiednikiem, zwłaszcza przez seminarzystów.

Wybuch II wojny światowej w 1939 roku zastał go w pełnej aktywności, budującego nowe skrzydło klasztoru. Dom został opanowany przez wojsko i gestapo. O. Stanisław musiał patrzeć jak niszczono i wywożono dorobek jego całego życia. Niebawem aresztowano wszystkich 64 domowników, a klasztor zamieniono w obóz, do którego przywieziono 80 księży i kleryków diecezjalnych. Kilkunastu z nich rozstrzelano w pobliskim lesie. W lutym 1940 roku obóz ten zlikwidowano. Internowanych wywieziono do Nowego Portu - filii obozu w Stutthofie. Ojciec Stanisław podzielił los wszystkich. Okropne warunki sanitarne, głód, zimno, praca ponad siły, nieludzkie traktowanie przyczyniły się do wyniszczenia silnego dotąd organizmu. W transporcie w bydlęcych wagonach został przewieziony do następnego obozu w Sachsenhausen. Tam się przeziębił, dostał zapalenia płuc, nastąpiło całkowite wycieńczenie jego organizmu. Wszystkie cierpienia i upokorzenia znosił z największą cierpliwością, zdany całkowicie na wolę Bożą. 26 kwietnia 1940 po apelu, obozowy kapo stwierdził: "nie masz po co żyć". Stanął mu jedną nogą na piersiach, drugą na gardle i silnym naciskiem zmiażdżył kości klatki piersiowej i gardła. W tym momencie zakończył życie ojciec Stanisław Kubista - męczennik obozu.

Bibliografia