Bł. Bogumił: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
(dr) |
||
(Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
== | ==Bł. Bogumił (ok. 1135-1204)== | ||
Urodził się około roku 1135 we wsi Koźmin koło Dobrowa w Wielkopolsce. Pochodził ze szlachetnego rodu Leszczyców. Wcześnie wstąpił do klasztoru cystersów w Kazimierzu Biskupim, przyjmując imię Piotr. Jego głęboka wiedza teologiczna, przywiązanie do Kościoła oraz osobiste zdolności i przymioty charakteru sprawiły, że wybrany został opatem klasztoru w Koprzywnicy, a wkrótce potem został biskupem poznańskim. W roku 1187 został arcybiskupem gnieźnieńskim, znanym jako Piotr II. Urząd ten pełnił przez kilkanaście lat. Cieszył się wielkim autorytetem, dlatego niejednokrotnie był rozjemcą w sprawach między książętami czy opactwami. Budował i wyposażał kościoły i klasztory. Z własnych rodowych posiadłości utworzył fundację dobrowską na cele misji cysterskiej wśród Prusów. Zmęczony trudami związanymi z | [[Plik:Bogumil Piotr1.jpg|right|thumb]] | ||
[[Plik:Bogumil wroclaw katedra1.jpg|thumb|right|z katedry wrocławskiej]] | |||
Urodził się około roku 1135 we wsi Koźmin koło Dobrowa w Wielkopolsce. Pochodził ze szlachetnego rodu Leszczyców. Wcześnie wstąpił do klasztoru cystersów w Kazimierzu Biskupim, przyjmując imię Piotr. Jego głęboka wiedza teologiczna, przywiązanie do Kościoła oraz osobiste zdolności i przymioty charakteru sprawiły, że wybrany został opatem klasztoru w Koprzywnicy, a wkrótce potem został biskupem poznańskim. W roku 1187 został arcybiskupem gnieźnieńskim, znanym jako Piotr II. Urząd ten pełnił przez kilkanaście lat. Cieszył się wielkim autorytetem, dlatego niejednokrotnie był rozjemcą w sprawach między książętami czy opactwami. Budował i wyposażał kościoły i klasztory. Z własnych rodowych posiadłości utworzył fundację dobrowską na cele misji cysterskiej wśród Prusów. Zmęczony trudami związanymi z codzienną troską o liczne kościoły, kłopotami z przeprowadzeniem reformy kościelnej wśród duchowieństwa, złożył w 1198 roku na ręce legata papieskiego rezygnację z zarządzania archidiecezją gnieźnieńską i zamieszkał jako pustelnik na wyspie pośrodku rzeki Warty w pobliżu rodzinnego Dobrowa. Tu przeżył ostatnie sześć lat życia, otoczony czcią okolicznych mieszkańców, których umacniał słowem i modlitwą, a ubogich wspierał wszelką możliwą pomocą z własnych rodowych funduszy. Dobroć jego wyczuwały także zwierzęta, zarówno domowe, jak i dzikie. Stąd też mieszkańcy Dobrowa uważali go za szczególnego patrona w różnych potrzebach, zwłaszcza w chorobach, także w odniesieniu do zwierząt. Bł. Bogumił zmarł 10 czerwca 1204 w swojej pustelni, a pochowany został w kościele w Dobrowie, który za życia ufundował. | |||
Do jego grobu przybywały liczne pielgrzymki, również z chorymi zwierzętami. Z wot i darów złożonych przez pielgrzymów odnowiono w XV w. gnieźnieńską katedrę. Kult bł. Bogumiła, żywy w Wielkopolsce, został ostatecznie zatwierdzony w roku 1925 przez papieża [[Pius XI|Piusa XI]]. Relikwie, przeniesione w 1668 roku do Uniejowa, powróciły w 1926 roku do kościoła parafialnego w Dobrowie. Papież [[Paweł VI]] ogłosił bł. Bogumiła (obok bł. Jolanty) patronem archidiecezji gnieźnieńskiej. | Do jego grobu przybywały liczne pielgrzymki, również z chorymi zwierzętami. Z wot i darów złożonych przez pielgrzymów odnowiono w XV w. gnieźnieńską katedrę. Kult bł. Bogumiła, żywy w Wielkopolsce, został ostatecznie zatwierdzony w roku 1925 przez papieża [[Pius XI|Piusa XI]]. Relikwie, przeniesione w 1668 roku do Uniejowa, powróciły w 1926 roku do kościoła parafialnego w Dobrowie. Papież [[Paweł VI]] ogłosił bł. Bogumiła (obok [[Bł. Jolanta|bł. Jolanty]]) patronem archidiecezji gnieźnieńskiej. | ||
*Wspomnienie liturgiczne przypada 10 czerwca. | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
H. Misztal, Doskonali w miłości. Świeccy święci i błogosławieni, Lublin 1992; K. Bukowski, Słownik polskich świętych. Ilustrowany, podręczny, popularno-naukowy. Święci, błogosławieni, 90 kandydatów na ołtarze, Kraków 1995; K. M. Radoński, Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego. Encyklopedia hagiograficzna, Warszawa 1947 | H. Misztal, Doskonali w miłości. Świeccy święci i błogosławieni, Lublin 1992; K. Bukowski, Słownik polskich świętych. Ilustrowany, podręczny, popularno-naukowy. Święci, błogosławieni, 90 kandydatów na ołtarze, Kraków 1995; K.M. Radoński, Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego. Encyklopedia hagiograficzna, Warszawa 1947; foto:PD | ||
[[Kategoria:Sanctus - B]] | {{Święty}} | ||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Sanctus - B|Bogumił]] | |||
[[Kategoria:Biografie - B|Bogumił]] |
Wersja z 12:12, 1 wrz 2019
Bł. Bogumił (ok. 1135-1204)
Urodził się około roku 1135 we wsi Koźmin koło Dobrowa w Wielkopolsce. Pochodził ze szlachetnego rodu Leszczyców. Wcześnie wstąpił do klasztoru cystersów w Kazimierzu Biskupim, przyjmując imię Piotr. Jego głęboka wiedza teologiczna, przywiązanie do Kościoła oraz osobiste zdolności i przymioty charakteru sprawiły, że wybrany został opatem klasztoru w Koprzywnicy, a wkrótce potem został biskupem poznańskim. W roku 1187 został arcybiskupem gnieźnieńskim, znanym jako Piotr II. Urząd ten pełnił przez kilkanaście lat. Cieszył się wielkim autorytetem, dlatego niejednokrotnie był rozjemcą w sprawach między książętami czy opactwami. Budował i wyposażał kościoły i klasztory. Z własnych rodowych posiadłości utworzył fundację dobrowską na cele misji cysterskiej wśród Prusów. Zmęczony trudami związanymi z codzienną troską o liczne kościoły, kłopotami z przeprowadzeniem reformy kościelnej wśród duchowieństwa, złożył w 1198 roku na ręce legata papieskiego rezygnację z zarządzania archidiecezją gnieźnieńską i zamieszkał jako pustelnik na wyspie pośrodku rzeki Warty w pobliżu rodzinnego Dobrowa. Tu przeżył ostatnie sześć lat życia, otoczony czcią okolicznych mieszkańców, których umacniał słowem i modlitwą, a ubogich wspierał wszelką możliwą pomocą z własnych rodowych funduszy. Dobroć jego wyczuwały także zwierzęta, zarówno domowe, jak i dzikie. Stąd też mieszkańcy Dobrowa uważali go za szczególnego patrona w różnych potrzebach, zwłaszcza w chorobach, także w odniesieniu do zwierząt. Bł. Bogumił zmarł 10 czerwca 1204 w swojej pustelni, a pochowany został w kościele w Dobrowie, który za życia ufundował.
Do jego grobu przybywały liczne pielgrzymki, również z chorymi zwierzętami. Z wot i darów złożonych przez pielgrzymów odnowiono w XV w. gnieźnieńską katedrę. Kult bł. Bogumiła, żywy w Wielkopolsce, został ostatecznie zatwierdzony w roku 1925 przez papieża Piusa XI. Relikwie, przeniesione w 1668 roku do Uniejowa, powróciły w 1926 roku do kościoła parafialnego w Dobrowie. Papież Paweł VI ogłosił bł. Bogumiła (obok bł. Jolanty) patronem archidiecezji gnieźnieńskiej.
- Wspomnienie liturgiczne przypada 10 czerwca.
Bibliografia
H. Misztal, Doskonali w miłości. Świeccy święci i błogosławieni, Lublin 1992; K. Bukowski, Słownik polskich świętych. Ilustrowany, podręczny, popularno-naukowy. Święci, błogosławieni, 90 kandydatów na ołtarze, Kraków 1995; K.M. Radoński, Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego. Encyklopedia hagiograficzna, Warszawa 1947; foto:PD
|
|