Bł. Bernard Lichtenberg: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 20:40, 16 sie 2022

Bł. Bernard Lichtenberg (1875-1943), męczennik

Urodził się 3 grudnia 1875 w Oławie na Dolnym Śląsku. Był najstarszym synem zamożnego małżeństwa, Augusta i Emilii Lichtenbergów. W 1895 roku ukończył Królewskie Gimnazjum w Oławie. Po zdanym egzaminie dojrzałości z wyróżnieniem rozpoczął studia teologiczne w Innsbrucku, natomiast ukończył je w 1898 roku na Uniwersytecie Wrocławskim. Święceń kapłańskich udzielił mu kard. Georg Kopp 21 czerwca 1899.

Swoją pracę duszpasterską rozpoczął w Nysie w parafii św. Jakuba, natomiast od 1900 roku posługiwał w Berlinie. Bardzo szybko jednak rozwinął szeroko zakrojoną działalność społeczną poprzez tworzenie nowych ośrodków życia religijnego oraz pomoc najuboższym. W 1913 roku został proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w dzielnicy Charlottenburg. Osiemnaście lat później ks. Bernard dostał nominację na kanonika kapituły, a już rok później został proboszczem katedry św. Jadwigi w Berlinie. Przez cały okres swojej kapłańskiej posługi sprawował ją bardzo ofiarnie, ponadto wspierał swoją osobą Ligę Katolików Niemieckich, której sam też był członkiem i zaangażowanym działaczem. Oddanie bronił praw Kościoła i nie zmienił swojego postępowania nawet gdy władzę objął Hitler. Co więcej, w tamtym okresie ks. Bernard rozpoczął jeszcze głośniej protestować przeciw działaniom niemieckiej władzy. Wyrażał swoją krytykę na temat nieludzkich warunków panujących w obozach koncentracyjnych oraz sprzeciwiał się stosowaniu eutanazji wobec psychicznie chorych. Nie stronił od pomocy Żydom, którzy byli dotkliwie prześladowani przez Niemców. Publicznie modlił się za nich, jak również za więźniów obozów koncentracyjnych, w tym uwięzionych kapłanów.

W październiku 1941 roku został aresztowany na podstawie donosu, a w maju 1942 roku skazano go na dwa lata więzienia. W trakcie jego przesłuchania, które trwało aż 13 godzin ks. Bernard odpowiedział, że jedynym jego wodzem jest Chrystus oraz, że jako kapłan katolicki nie może zaakceptować filozofii nazistowskiej, gdyż przykazania Boże są dla niego ważniejsze aniżeli prawa państwowe. Po procesie został uznany za osobę „niezdolną do poprawy” i w tym samym czasie wysłano go do obozu koncentracyjnego w Dachau. W trakcie podróży do obozu zasłabł, po czym zmarł w Hof 5 listopada 1943. Pogrzeb odbył się w Berlinie, a uczestniczyło w nim bardzo wielu wiernych. Jego grób znajduje się w kaplicy katedry św. Jadwigi. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1965 roku, natomiast zakończył się 2 lipca 1994 dekretem o męczeństwie sługi Bożego odczytanym w obecności ówczesnego papieża Jana Pawła II.

Bibliografia

Jan Kochel, Świadkowie prawdy z tej ziemi, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2012, s. 101-103; Tomasz Zagała, Kapłan w świecie bez Boga: Ks. Bernard Lichtenberg z Oławy (1875-1943), Wrocław 2003, Wydawnictwo Lamis; Foto: Wikipedia PD

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Urodził się 3 grudnia 1875 w Oławie na Dolnym Śląsku. Był najstarszym synem zamożnego małżeństwa, Augusta i Emilii Lichtenbergów. W 1895 roku ukończył Królewskie Gimnazjum w Oławie. Po zdanym egzaminie dojrzałości z wyróżnieniem rozpoczął studia teologiczne w Innsbrucku, natomiast ukończył je w 1898 roku na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Uniwersytecie Wrocławskim]]. Święceń kapłańskich udzielił mu [[Kopp Georg|kard. Georg Kopp]] 21 czerwca 1899.
-Swoją pracę duszpasterską rozpoczął w Nysie w [[Parafia św. Jakuba Apostoła w Nysie|parafii św. Jakuba]], natomiast od 1900 roku posługiwał w Berlinie. Bardzo szybko jednak rozwinął szeroko zakrojoną działalność społeczną poprzez tworzenie nowych ośrodków życia religijnego oraz pomoc najuboższym. W 1913 roku został proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w dzielnicy Charlottenburg. Osiemnaście lat później ks. Bernard dostał nominację na kanonika kapituły, a już w rok później został proboszczem [[Katedra św. Jadwigi w Berlinie|katedry św. Jadwigi w Berlinie]]. Przez cały okres swojej kapłańskiej posługi sprawował ją bardzo ofiarnie, ponadto wspierał swoją osobą Ligę Katolików Niemieckich, której sam też był członkiem i zaangażowanym działaczem. Oddanie bronił praw Kościoła i nie zmienił swojego postępowania nawet gdy władzę objął Hitler. Co więcej, w tamtym okresie ks. Bernard rozpoczął jeszcze głośniej protestować przeciw działaniom niemieckiej władzy. Wyrażał swoją krytykę na temat nieludzkich warunków panujących w obozach koncentracyjnych oraz sprzeciwiał się stosowaniu eutanazji wobec psychicznie chorych. Nie stronił od pomocy Żydom, którzy byli dotkliwie prześladowani przez Niemców. Publicznie modlił się za nich, jak również za więźniów obozów koncentracyjnych, w tym uwięzionych kapłanów.
+Swoją pracę duszpasterską rozpoczął w Nysie w [[Parafia św. Jakuba Apostoła w Nysie|parafii św. Jakuba]], natomiast od 1900 roku posługiwał w Berlinie. Bardzo szybko jednak rozwinął szeroko zakrojoną działalność społeczną poprzez tworzenie nowych ośrodków życia religijnego oraz pomoc najuboższym. W 1913 roku został proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w dzielnicy Charlottenburg. Osiemnaście lat później ks. Bernard dostał nominację na kanonika kapituły, a już rok później został proboszczem [[Katedra św. Jadwigi w Berlinie|katedry św. Jadwigi w Berlinie]]. Przez cały okres swojej kapłańskiej posługi sprawował ją bardzo ofiarnie, ponadto wspierał swoją osobą Ligę Katolików Niemieckich, której sam też był członkiem i zaangażowanym działaczem. Oddanie bronił praw Kościoła i nie zmienił swojego postępowania nawet gdy władzę objął Hitler. Co więcej, w tamtym okresie ks. Bernard rozpoczął jeszcze głośniej protestować przeciw działaniom niemieckiej władzy. Wyrażał swoją krytykę na temat nieludzkich warunków panujących w obozach koncentracyjnych oraz sprzeciwiał się stosowaniu eutanazji wobec psychicznie chorych. Nie stronił od pomocy Żydom, którzy byli dotkliwie prześladowani przez Niemców. Publicznie modlił się za nich, jak również za więźniów obozów koncentracyjnych, w tym uwięzionych kapłanów.
-W październiku 1941 roku został aresztowany na podstawie donosu, a w maju 1942 roku skazano go na dwa lata więzienia. W trakcie jego przesłuchania, które trwało aż 13 godzin ks. Bernard odpowiedział, że jedynym jego wodzem jest Chrystus oraz, że jako kapłan katolicki nie może zaakceptować filozofii nazistowskiej, gdyż przykazania Boże są dla niego ważniejsze aniżeli prawa państwowe. Po procesie został uznany za osobę „niezdolną do poprawy” i w tym samym czasie wysłano go do [[Obóz koncentracyjny - Dachau|obozu koncentracyjnego w Dachau]]. W trakcie podróży do obozu zasłabł, po czym zmarł w Hof 5 listopada 1943. Pogrzeb odbył się w Berlinie, a  uczestniczyło w nim bardzo wielu wiernych. Jego grób znajduje się w kaplicy katedry św. Jadwigi .
+W październiku 1941 roku został aresztowany na podstawie donosu, a w maju 1942 roku skazano go na dwa lata więzienia. W trakcie jego przesłuchania, które trwało aż 13 godzin ks. Bernard odpowiedział, że jedynym jego wodzem jest Chrystus oraz, że jako kapłan katolicki nie może zaakceptować filozofii nazistowskiej, gdyż przykazania Boże są dla niego ważniejsze aniżeli prawa państwowe. Po procesie został uznany za osobę „niezdolną do poprawy” i w tym samym czasie wysłano go do [[Obóz koncentracyjny - Dachau|obozu koncentracyjnego w Dachau]]. W trakcie podróży do obozu zasłabł, po czym zmarł w Hof 5 listopada 1943. Pogrzeb odbył się w Berlinie, a  uczestniczyło w nim bardzo wielu wiernych. Jego grób znajduje się w kaplicy katedry św. Jadwigi.
 Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1965 roku, natomiast zakończył się 2 lipca 1994 dekretem o męczeństwie sługi Bożego odczytanym w obecności ówczesnego [[Jan Paweł II|papieża Jana Pawła II]].
 ==Bibliografia==