Bł. August Czartoryski

Z e-ncyklopedia

Bł. August Czartoryski (1858-1893), książę, salezjanin

Urodził się 2 sierpnia 1858 w pałacu Lambert w Paryżu i tam został ochrzczony. Gdy miał sześć lat, zmarła jego matka. Pierwszą Komunię św. trzynastoletni August przyjął przy trumnie swej matki. Uroczystość odbyła się bowiem w krypcie kościoła parafialnego w Sieniawie, w majątku rodziny Czartoryskich, położonym 50 km na północ od Przemyśla, gdzie spoczywają doczesne szczątki osób z rodziny Czartoryskich. Pewnego razu doszło do spotkania, które wpłynęło na jego dalsze życie. Do Paryża przyjechał ks. Jan Bosko, twórca zgromadzenia salezjanów, powszechnie znany i szanowany za osiągnięcia na polu wychowywania młodzieży. Książę Władysław Czartoryski zaprosił kapłana do pałacu Lambert. Już podczas powitania ks. Bosko skierował do młodego księcia tajemnicze słowa: Od dawna chciałem pana poznać. August zrozumiał je jako spełnienie obietnicy, którą nieraz słyszał w sobie od czasu Pierwszej Komunii św., że w odpowiednim czasie wskazany mu zostanie przewodnik duchowy. Pod wpływem ks. Bosko August postanowił wstąpić do wspólnoty salezjańskiej. Ojciec, książę Władysław Czartoryski, widział w pierworodnym synu swego następcę. Z tego powodu ks. Bosko zabronił Augustowi wstępu do zakonu, ale ten postanowił zwrócić się do papieża z prośbą o rozstrzygnięcie sprawy dotyczącej jego przyszłości. Papież Leon XIII nie tylko udzielił mu audiencji, wysłuchał opowieści o pragnieniu poświęcenia życia Bogu, ale i pobłogosławił jego zamiarowi. W 1887 roku wstąpił do salezjanów, gdzie wstępny okres skrócono mu do trzech miesięcy, bowiem jego gotowość do życia zakonnego nie budziła wątpliwości. Rozpoczął nowicjat w Valsalice. Wszystko, co czynił, wykonywał z pokorą i tak dokładnie, że zaczęto go nazywać chodzącą regułą. Dzięki gorliwości w wypełnianiu obowiązków szybko otrzymał z rąk ks. Bosko sutannę. Ceremonia obłóczyn odbyła się w 1887 roku. Rok później, po śmierci ks. Bosko, złożył śluby zakonne. Nowicjat połączył ze studiami teologicznymi przygotowującymi do stanu kapłańskiego. Wkrótce, na skutek surowych warunków zakonnych zachorował na gruźlicę. Książę Władysław, dowiedziawszy się o tym, wysłał do Włoch swego lekarza z zadaniem wywiezienia Augusta do miejsca o odpowiednich warunkach klimatycznych. Lekarz wystarał się o poparcie arcybiskupa Turynu, który wystosował odpowiedni list do przełożonego salezjanów. Zamiarowi księcia Władysława sprzeciwił się jednak sam August. Wskutek nacisków ze strony rodziny zgodził się wyjechać z Turynu do San Remo. Cały czas wypełniał wszystkie praktyki przepisane regułą. Codziennie uczestniczył we Mszy św. i przyjmował Komunię św. W miarę sił kontynuował studia teologiczne. Gorliwość w odprawianiu praktyk wzbudziła szacunek przełożonych, którzy podjęli decyzję o udzieleniu księciu święceń kapłańskich. Otrzymał je 2 kwietnia 1892. Jako kapłan pełnił swą posługę zaledwie rok. Zmarł 8 kwietnia 1893 w domu salezjańskim w Alassio, siedząc w fotelu ks. Bosko. Miał niespełna 35 lat. Tuż przed śmiercią napisał o swoim powołaniu: Jestem przekonany, że tutaj jest miejsce, na którym chciał mnie sam Bóg.

25 kwietnia 2004 papież Jan Paweł II zaliczył Augusta Czartoryskiego w poczet błogosławionych. W homilii podczas Mszy św. beatyfikacyjnej Jan Paweł II postawił błogosławionego przede wszystkim za wzór ludziom młodym, aby tak jak on nauczyli się rozpoznawać Boży plan swego życia i zawsze kroczyli drogą świętości.

  • Wspomnienie liturgiczne przypada 2 sierpnia.

Bibliografia

Kilka rysów z życia księdza Augusta Czartoryskiego salezjanina, Warszawa 1925; J.A. Górski, Miłuj i czyń, co chcesz, Warszawa 1976.