Bł. Aniela Salawa

Bł. Aniela Salawa (1881-1922)

urodziła się 9 września 1881 Sieprawiu koło Myślenic na ziemi krakowskiej. Pochodziła z ubogiej wielodzietnej rodziny chłopskiej, bardzo przywiązanej do wiary katolickiej i tradycji religijnych. Matka czuwała nad religijnym wychowaniem dzieci, wspólnie się z nimi modliła, a w niedzielę głośno czytała im czasopisma i książki religijne. Aniela była początkowo dzieckiem przewrażliwionym i często wybuchała złością. W siódmym roku życia przeżyła wewnętrzną przemianę. Stała się cicha, skupiona, chętnie się modliła. Postanowiła służyć ludziom w ścisłym zjednoczeniu z Bogiem. Zajęta pomocą ojcu i matce w pracach gospodarczych i w domu, nie miała czasu na naukę, dlatego ukończyła jedynie dwie klasy szkoły elementarnej.

W szesnastym roku życia udała się na służbę do Krakowa. Początkowo żyła lekkomyślnie, ale po śmierci starszej 25-letniej siostry Teresy w 1899 roku uświadomiła sobie kruchość życia ludzkiego. Zrozumiała też, że jej życiowym powołaniem jest służba Bogu w bliźnich. By lepiej wypełnić tę misję, złożyła ślub dozgonnej czystości. Wiele czasu poświęcała na modlitwę, odmawiała często różaniec, bardzo lubiła nabożeństwo do Męki Pańskiej i do Bożego Miłosierdzia (na wiele lat przed siostrą Faustyną). Zapisała się do stowarzyszenia św. Zyty i innych stowarzyszeń religijnych, wstąpiła też do III Zakonu (dla świeckich) św. Franciszka. Bardzo silnie oddziaływała na postawę religijną dziewcząt, będących służącymi w domach krakowskich mieszczan.

Od 1911 roku Aniela ciężko chorowała. Choroba utrudniała jej życie i pracę. Mimo to w okresie działań wojennych ofiarnie opiekowała się rannymi żołnierzami, leżącymi w szpitalach krakowskich, a także jeńcami wojennymi. Swoje cierpienia ofiarowywała Bogu jako przebłaganie za grzechy popełniane przez ludzi. Była wrażliwa na ludzką biedę i krzywdę wyrządzoną innym, ale sama nie nosiła w sercu urazy, chętnie przebaczała i odpłacała dobrem za zło. Chrystus odwzajemniał jej poświęcenie i ofiary przeżyciami mistycznymi.

Aniela Salawa zmarła 12 marca 1922 w krakowskim szpitalu św. Zyty. Jak w życiu, tak w chwili śmierci była głęboko zjednoczona z Chrystusem, podobnie jak On opuszczona przez tych, którym służyła przez całe życie. Wszyscy, którzy ją znali, byli głęboko przekonani o jej świętości. W 1949 roku podczas procesu informacyjnego, ekshumowano doczesne szczątki Anieli i przeniesiono je do kościoła franciszkanów w Krakowie. 13 sierpnia 1991 na Rynku krakowskim pap. Jan Paweł II ogłosił Anielę błogosławioną. \ W ikonografii przedstawiana jest w stroju gospodyni domowej lub służącej, w fartuchu, z rękoma pobożnie złożonymi, często z różańcem w ręku.

Bibliografia

H. Misztal, Doskonali w miłości. Świeccy święci i błogosławieni, Lublin 1992; K. Bukowski, Słownik polskich świętych. Ilustrowany, podręczny, popularno-naukowy. Święci, błogosławieni, 90 kandydatów na ołtarze, Kraków 1995; K. M. Radoński, Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego. Encyklopedia hagiograficzna, Warszawa 1947.