Arlik Józef

Arlik Józef SVD (1914-1996), historyk

Urodził się 20 grudnia 1914 w Ślepuchowie k. Obornik Wielkopolskich (diec. poznańska) w rodzinie Marianny i Józefa. Wstąpił do werbistów w 1937 roku. 25 stycznia 1940 został internowany przez Niemców. 14 czerwca 1940 skierowany jako robotnik rolny do Bruczkowa. We wrześniu 1940 roku przedostał się do Warszawy. W latach 1940-1942 odbył studia teologiczne u pallottynów, a następnie u jezuitów. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1944 roku w Warszawie.

Od września 1944 do lutego 1945 roku był kapelanem sióstr nazaretanek, a w czasie powstania warszawskiego kapelanem powstańczym przy szpitalu na ul. Chocimskiej. 13 lutego 1945 wrócił do Chludowa. 5 kwietnia 1945 organizował Niższe Seminarium w Bruczkowie i do lipca tegoż roku był prefektem uczniów misyjnych. Wykładał język polski, historię i geografię.

W latach 1947-1952 studiował na UAM w Poznaniu historię powszechną i uzyskał dyplom ukończenia studiów. W latach 1951-1952 był rektorem Domu bruczkowskiego, a w 1952 roku - rektorem kleryków w Pieniężnie (po likwidacji Niższego Seminarium) i wykładowcą historii filozofii, katechetyki i medycyny pastoralnej. W okresie 1955-1958 był kapelanem sióstr sercanek i rektorem kościoła przy ul. Garncarskiej w Krakowie. W okresie 1959-1961 był prefektem Niższego Seminarium w Nysie. W 1961 roku objął urząd proboszcza w parafii Królowej Apostołów w Rybniku, a w 1966 roku obowiązki rektora Domu. Pełnił także obowiązki ojca duchownego dekanatu rybnickiego, opiekuna sióstr zakonnych i duszpasterza akademickiego. Po śmierci o. J. Seydy (+1969) został mianowany kronikarzem Polskiej Prowincji i archiwistą. We wrześniu 1969 roku podjął studia historyczne na KUL-u. W 1970 roku przeniesiony do Pieniężna, zorganizował pierwsze w Polskiej Prowincji archiwum prowincjalne. Od 1981 roku był wicerektorem seminarium duchownego w Pieniężnie. Zmarł 5 listopada 1996, pochowany w Pieniężnie.

Jest autorem kilkunastu biogramów współbraci i szeregu artykułów z dziejów domów zakonnych swojego zgromadzenia.

Bibliografia

Za: NURT svd (1985) nr. 35.