Apostolat Maryjny

Apostolat Maryjny swoją genezą sięga do objawień, które otrzymała św. Katarzyna Labouré 27 listopada 1830 w Paryżu. Usłyszała głos, który mówił o przygotowaniu medalika według wzoru. Zaczęto go nazywać Cudownym Medalikiem, ze względu na cuda zdziałane przez Niepokalaną. Jeden z księży ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo dostał polecenie zorganizowania seminarium duchownego w Stanach Zjednoczonych. Był to początek XX wieku miał więc świadomość, że sam nie zbierze tyle funduszy. Zaczął wysyłać listy z prośbą o wsparcie, dołączając do każdego z nich Cudowny Medalik. W krótkim czasie zebrał potrzebne środki. Pragnąc okazać swoją wdzięczność Niepokalanej założył Centralne Stowarzyszenie Cudownego Medalika, na którego działalność zezwolenia wydała Stolica Apostolska 16 grudnia 1906 . Otrzymało je Zgromadzenie Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Naczelnym dyrektorem Stowarzyszenia zostaje każdy kolejny przełożony generalny tego Zgromadzenia.

Likwidacja Stowarzyszenia w Polsce nastąpiła po II wojnie światowej. Odrodzenie ruchu nastąpiło dopiero w 1980 roku, ponieważ dopiero wówczas można mówić o wolności, na dodatek okazją była 150 rocznica objawień Maryi. Wznowienie Stowarzyszenia odbyło się pod nazwą Apostolatu Maryjnego. Początkowo działał jako grupa nieformalna – ze względu na warunki polityczne, a założycielem Apostolatu Maryjnego był ks. Teofil Herrmann.

Rozwój Stowarzyszenia podzielić należy na trzy etapy. Pierwszy etap rozpoczyna się od założenia Stowarzyszenia w roku 1980 aż do utworzenia Centralnego Ośrodka Apostolatu Maryjnego w Warszawie w 1994 roku. Pierwsza grupa powstała w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, lecz w krótkim czasie rozpowszechniło się na pozostałe diecezje oraz poza granice naszego kraju (głównie wśród polonii). Stowarzyszenie od samego początku swojej działalności wydaje wiele publikacji. Do najpopularniejszych należy kwartalnik Apostoł Maryjny, Promienie Pośredniczki łask oraz Podręcznik Apostoła Maryjnego. W 1992 roku Prymas Polski kardynał Józef Glemp przyjął Statut Apostolatu Maryjnego i pobłogosławił inicjatywie.

Drugi etap rozpoczyna się od Centralnego Ośrodka w Warszawie, z którego następuje zarządzanie całym ruchem. Powstają kolejne publikacje tj. brewiarz dla Apostolatu. Etap kończy się śmiercią pierwszego dyrektora Stowarzyszenia – ks. Teofila Herrmanna. Trzeci etap rozpoczyna się 8 grudnia 2003 roku, kiedy to oficjalnie Centrala Apostolatu Maryjnego zostaje przeniesiona do Zakopanego na Olczę, a dyrektorem zostaje ks. Jerzy Owsiak.

Apostolat ciągle się rozwija, czego świadectwem są zakładane nowe grupy przyparafialne. Obecnie Stowarzyszenie liczy ok. 10 tysięcy osób, 41 moderatorów w tym trzech okręgowych w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej i jeden w katowickiej. Opiekę nad prawidłową działalnością sprawuje Ksiądz Wizytator, Ksiądz Dyrektor i Ksiądz Kustosz z Sanktuarium Zakopane-Olcza.

Członkiem Apostolatu można być w znaczeniu szerszym i ścisłym. Do pierwszej grupy należą osoby, które przyjęły Cudowny Medalik. Natomiast w znaczeniu ścisłym osoby przyjęte według ceremoniału przez Dyrektora Krajowego lub upoważnioną przez niego osobę. Członkowie Apostolatu uczestniczą w rekolekcjach, dniach skupienia oraz niedzielach maryjnych. Korzystają z łask płynących z odprawianych w ich intencji Mszach św. Od 1998 roku, dzień odpustowy (27 listopada) poprzedzany jest ogólnopolskim Tygodniem Apostolatu Maryjnego. Osoby należące do Apostolatu współpracują z pozostałymi grupami i angażują się w życie parafii. Biorą czynny udział w życiu Kościoła m. in. w Kongresie Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich. Każdego roku na Jasnej Górze odbywa się Pielgrzymka Apostolatu Maryjnego.

Nie mogło zabraknąć tego Stowarzyszenia na Śląsku, gdzie cały czas jest żywy kult Maryjny. Na terytorium nowopowstałej Diecezji Gliwickiej istniały trzy wspólnoty. 22 lutego 1993 roku został powołany moderator diecezjalny, a w 2000 roku Diecezjalny Opiekun Duchowy Apostolatu Maryjnego. Założono nowe wspólnoty przyparafialne: trzy w Lublińcu, Lubecku, Jaworniccy, Pawonkowie, Sadowie, Krupskim Młynie, Toszku i Zabrzu. Wspólnoty współpracują miedzy sobą, a wspólnie biorą udział w większych inicjatywach.

W Archidiecezji Katowickiej również działa to Stowarzyszenie.

Apostolat Maryjny od 2001 roku podzielony jest na dwa regiony: południowy oraz północny. Do pierwszego regionu należą parafie w Chorzowie, Boguszowicach, Gorzycach, Jastrzębiu Górnym, Jastrzębiu Zdroju, Szerokiej, Świerklanach oraz dwie w Żorach. Do regionu północnego należą: Kochłowice, Olza i Rybnik. Pierwsza wspólnota założona w diecezji Katowickiej była w parafii Szeroka (obecnie dzielnica Jastrzębia). Nastąpiło to w roku 1984 przez ks. Teofila Herrmanna, który pochodził z tej parafii. Wspólnota ta cały czas aktywnie działa pomagając starszym i chorym osobom. Członkowie współpracują z Zakładem Karnym, w którym rozszerzają kult Maryjny.

Głównym hasłem Apostolatu Maryjnego są słowa – Wszystko z Niepokalana. Realizacja celów dokonuje się poprzez szerzenie kultu NMP Niepokalanej za pośrednictwem Medalika, oddziaływaniem na ludzi zaniedbanych i zagrożonych religijnie, zwłaszcza u kresu życia oraz szerzeniem bratniej miłości. Służba w Apostolacie jest okazją do odwdzięczenia się Niepokalanej za wysłuchanie próśb i opiekę oraz szansą na zbliżenie się do Maryi. Apostolat stwarza możliwość pomocy drugiemu człowiekowi: słowem, modlitwą i czynem.

Bibliografia

Księga pamiątkowa 25-lecia Apostolatu maryjnego w Polsce (1980-2005), red. W. Prusak-Zajdel, J. Owsiak, i. in., Kraków 2006. www.apostolat.pl; Nasza arka, 12/2004, s. 16.