Antoniewicz Bołoz Karol: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 6: | Linia 6: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
M. Pater, Antoniewicz Bołoz Karol (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 13-14; Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995, opr. L. Grzebień, Kraków 1996, s. 12; M. Inglot, Marek, Karol Antoniewicz, Kraków 2001; F. Speil, Le père Charles Antoniewicz, missionaire de la compagnie de Jésus. t. 1, Paris | M. Pater, Antoniewicz Bołoz Karol (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 13-14; Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995, opr. L. Grzebień, Kraków 1996, s. 12; M. Inglot, Marek, Karol Antoniewicz, Kraków 2001; F. Speil, Le père Charles Antoniewicz, missionaire de la compagnie de Jésus. t. 1, Paris 1879; I. Polkowski, Wspomnienie o życiu i pismach ks. Karola Antoniewicza, Warszawa 1861. | ||
Wersja z 20:35, 2 lut 2010
Antoniewicz Bołoz Karol SJ (1807-1852)
Urodził się 6 listopada 1807 we Lwowie. Pochodził z bogatej ormiańskiej rodziny. Ojciec jego był adwokatem, jego karierę jednak przerwała przedwczesna śmierć. Karol ukończył studia prawnicze we Lwowie i podobnie jak ojciec, szybko został wziętym adwokatem. Uczestniczył w 1831 roku w powstaniu listopadowym, w oddziałach Dwernickiego na Podolu. Ożenił się z córką nauczyciela muzyki, cioteczną siostrą, Zofią Nikorowicz. Był nauczycielem muzyki w Gimnazjum Ojców Jezuitów w Chyrowie. Po śmierci żony, w 1839 roku wstąpił do jezuitów. Święcenia kapłańskie przyjął w 1844 roku.
Został płomiennym kaznodzieją i rekolekcjonistą. Po rozwiązaniu galicyjskiej prowincji jezuitów, głosił kazania i prowadził misje ludowe na Górnym i Dolnym Śląsku oraz w Wielkopolsce, gdzie zorganizował pierwsza placówkę jezuicką pod zaborem pruskim. W 1851 roku ks. Karol Antoniewicz został zaproszony przez ks. Jana Alojzego Ficka do Piekar. Prowadził misje ludowe w Piekarach i okolicznych parafiach. Zmarł 14 listopada 1852, w założonej przez siebie placówce jezuickiej w Obrze pod Wolsztynem. Powodem jego śmierci była cholera, którą zaraził się pomagając chorym w czasie szalejącej w Obrze epidemii.
Bibliografia
M. Pater, Antoniewicz Bołoz Karol (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 13-14; Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995, opr. L. Grzebień, Kraków 1996, s. 12; M. Inglot, Marek, Karol Antoniewicz, Kraków 2001; F. Speil, Le père Charles Antoniewicz, missionaire de la compagnie de Jésus. t. 1, Paris 1879; I. Polkowski, Wspomnienie o życiu i pismach ks. Karola Antoniewicza, Warszawa 1861.
| |||||