Aleksander VII

Aleksander VII (1599-1667), papież

Fabio Chigi urodził się 13 lutego 1599 roku w Sienie, w arystokratycznej i bogatej rodzinie bankierów papieskich. Posiadał fenomenalne zdolności zapamiętywania, wystarczyło, że tylko raz coś usłyszał i wszystko pamiętał. W swoim rodzinnym mieście studiował filozofię, prawo i teologię. Był nuncjuszem apostolskim w Kolonii i negocjatorem pokoju w Westfalii. Był biskupem Imoli, a w 1652 roku Innocenty X mianował go sekretarzem stanu i kardynałem7 kwietnia 1655 roku, po trzymiesięcznej konklawe, został wybrany papieżem i przyjął imię Aleksander VII. W czasie jego pontyfikatu doszło do konfliktu z Francją, kardynał Mazarin i Ludwik XIV chcieli powrócić do autonomii Kościoła gallikańskiego, czyli kościoła narodowego niezależnego od Rzymu. W dziedzinie doktrynalnej papież potępił błędy teorii jansenizmu i usiłował je zwalczyć na terenie Francji i Holandii. Papież Aleksander VII przyjął uroczyście Krystynę Szwadzką , która zrzekła się tronu, porzuciła wyznanie luterańskie i przeniosła się do Rzymu, poświęciła się sprawom kultury i dziełom miłosierdzia. Relacja papieża z Krystyną Szwadzką była tak serdeczna, że został on mecenasem artystów i poetów, również ozdobił on Rzym barokowymi pomnikami- wzniósł kolumnę na placu św. Piotra. Podczas jego pontyfikatu zostało założone seminarium misyjne w Paryżu. Papież wydał specjalny dokument, który wzywa Biskupów, by do pracy misyjnej kierowali ludzi zdrowych fizycznie, intelektualnie i moralnie, by brali również pod uwagę warunki podróży i żeby nie wiązali się z władzą polityczną kolonii. Za swojego pontyfikatu papież potwierdził dekrety swoich poprzedników dotyczących Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Kanonizował uroczyście Franciszka Salezego i Tomasza z Villanova. Aleksander zmarł 22 maja 1667 roku. Został pochowany w Bazylice św. Piotra.