Adamus Jan

Adamus Jan (1907-1984)

Urodził się 19 stycznia 1907 w Bijasowicach k. Bierunia w rodzinie rolniczej Piotra i Marii z d. Śmietana. Po ukończeniu szkoły powszechnej przez pięć lat uczył się w Gimnazjum Księży Salezjanów w Oświęcimiu. Następnie w latach 1926-1927 odbył nowicjat u salezjanów w Czerwińsku. Podjął wtedy decyzję o pracy na misjach. W tym celu przybył do Genui, a stamtąd odpłynął do Brazylii. W brazylijskim stanie Pernambuco znalazł się w listopadzie 1927 roku. Studia filozoficzne i teologiczne odbył w Sao Paulo i Recife. Święcenia kapłańskie przyjął 6 maja 1937 w Pernambuco.

Pracę duszpasterską rozpoczął w Manaus w Amazonii. Był katechetą, nauczycielem i spowiednikiem. Uczestniczył w różnorodnych pracach kulturalno-oświatowych. Przez kilka lat był nauczycielem w szkole średniej: wykładał matematykę, geografię, j. portugalski oraz rysunek. Sam – jako malarz z zamiłowania – pędzlem utrwalał brazylijską przyrodę. W 1942 roku został przyjęty do diecezji Joinville w stanie Santa Catarina. Pełnił najpierw funkcję kapelana szpitalnego, a następnie proboszcza na placówce misyjnej w Bananal, która obejmowała siedem kościołów. Po kilkuletniej pracy misyjnej w Amazonii osiadł w miejscowości Guaramirin. Wybudował tam duży kościół i zdobył uznanie jako dobry i zaradny organizator.

W 1947 roku powrócił do Polski i rozpoczął pracę na terenie Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego. Przez trzy lata był proboszczem parafii św. Katarzyny w Bielicach, gdzie wyremontował zniszczony na skutek działań wojennych kościół oraz probostwo. Od października 1950 roku w charakterze substytuta pracował w parafiach: św. Małgorzaty w Twardawie i NSPJ w Zabrzu-Rokitnicy. Rozpoczął wówczas starania o przyjęcie w szeregi duchowieństwa diecezji katowickiej. We wrześniu 1952 roku został mianowany samodzielnym duszpasterzem i rektorem kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Międzyrzeczu k. Pszczyny.

12 maja 1954 został inkardynowany do diecezji katowickiej. Trzy lata później zdał egzamin proboszczowski. W marcu 1958 roku biskup Adamski mianował go kuratusem w Międzyrzeczu. W kwietniu 1971 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał na terenie Bierunia Nowego. Od listopada 1971 roku pomagał krótko w parafii św. Józefa w Czarkowie. W listopadzie 1973 roku otrzymał nominację na rektora kaplicy pw. św. Antoniego w kolonii Dołki na terenie parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu. W latach 1975-1978 należał do Zrzeszenia Katolików „Caritas”. W 1979 roku odwiedził Brazylię i Guaramirim, miejscowość, w której przed laty duszpasterzował. Uczestniczył tam w otwarciu nowego szpitala. Oddziałowi pediatrii tej placówki nadano jego imię. Zmarł 4 grudnia 1984 w Bieruniu Nowym i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Adamusa; Schematyzm (1955-1986); Bieruń, Monografia, s. 277; J. Dziwoki, Adamus Jan (hasło), Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, s. 13; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 112, 308; Na naszej ziemi. Z życia nowobieruńskiej wspólnoty parafialnej, red. Z. Zając, Bieruń 1997, s. 99-102.