Żywy Różaniec

Z e-ncyklopedia
Rozaniec dominikanie.jpg
sztandar Żywego Różańca z Chełmu Śl.

Stowarzyszenie Żywego Różańca zostało założone przez Paulinę Jaricot (1799–1862) w Lyonie w 1826 roku. Zasadą uczestnictwa w Żywym Różańcu jest codzienne odmówienie jednej dziesiątki różańca. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później żywymi różami. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec.

Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dzieło Pauliny Jaricot poparł generał dominikanów, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Papież Grzegorz XVI w liście apostolskim Benedicentes z dnia 27 stycznia 1832 aprobował stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie. W XIX wieku, w większości parafii górnośląskich był obecny Żywy Różaniec i trwa do dziś.

Bibliografia

Opracowanie własne, JM