Żmija Antoni: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 15:43, 24 lis 2009

Żmija (Żmijewski) Antoni TChr. (1916-1970), kapelan WP, proboszcz

Urodził się 11 czerwca 1916 w Radzionkowie, syn Ignacego i Marii z Taborów. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Tarnowskich Górach, 14 sierpnia 1935 wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego w Potulicach k. Nakła nad Kanałem Bydgoskim. Po rocznym, kanonicznym nowicjacie, 29 września 1936 złożył profesję zakonną. Następnie ukończył dwuletnie studia filoz. w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie i rozpoczął czteroletnie studia teologiczne w seminarium duchownym w Poznaniu, przerwane przez wybuch II wojny światowej. Studia dokończył w Krakowie, gdzie 20 lipca 1940 złożył dozgonne śluby zakonne. 22 lutego 1942 z rąk bpa Stanisława Rosponda przyjął święcenia kapłańskie.

Po święceniach powrócił na Śląsk i jako wikariusz pracował w rodzinnej parafii w Radzionkowie. W lipcu 1942 jako sanitariusz został wcielony do armii niemieckiej i wysłany do Afryki, gdzie dostał się do niewoli alianckiej. Jako Polak został przewieziony do Wielkiej Brytanii i zaczął pełnić służbę w polskim wojsku. Wtedy też zaczął używać nazwiska Żmijewski. Awansowany do stopnia kapitana, pełnił obowiązki kapelana 8 Brygady Piechoty. Następnie do 1946 roku był kapelanem 25 Pomorskiego Baonu Piechoty. W czerwcu 1946 powrócił do kraju i został przez przełożonego generalnego ks. Ignacego Posadzego wysłany do pracy na Pomorze Zachodnie. Jako wikariusz pracował w Szczecinie od l września 1946 do 31 grudnia 1947, w Gryficach do l marca 1949 oraz w Stargardzie Szczecińskim do 6 listopada 1954. Następnie został administratorem par. św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim, a od 14 marca 1957 proboszczem parafii Brojce w powiecie gryfickim, gdzie pracował do 1 lipca 1969. Ostatnią parafią, którą zarządzał, był Szczecin-Zdroje. Odznaczał się obowiązkowością i pracowitością, był dobrym kaznodzieją i organizatorem życia parafialnego. Zmarł 6 czerwca 1970 w szpitalu w Kołobrzegu na zawał serca. Pogrzeb z udziałem ordynariusza gorzowskiego bpa Wilhelma Pluty, przeszło stu księży i licznej rzeszy wiernych odbył się 9 lipca w Szczecinie-Zdrojach i tam został pochowany.

Bibliografia

B. Kołodziej, Dzieje Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców 1939-1948, Poznań 1983; B. Kołodziej, Żmija (Żmijewski) Antoni (hasło), w: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 485.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Żmija (Żmijewski) Antoni TChr. (1916-1970), kapelan WP, proboszcz ==
-Urodził się 11 czerwca 1916 w Radzionkowie, syn Ignacego i Marii z Taborów. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Tarnowskich Górach, 14 sierpnia 1935 wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego w Potulicach k. Nakła nad Kanałem Bydgoskim. Po rocznym, kanonicznym nowicjacie, 29 września 1936 złożył profesję zakonną. Następnie ukończył dwuletnie studia filoz. w Arcybiskupim Sem. Duch. w Gnieźnie i rozpoczął czteroletnie studia teologiczne w seminarium duchownym w Poznaniu, przerwane przez wybuch II wojny światowej. Studia dokończył w Krakowie, gdzie 20 lipca 1940 złożył dozgonne śluby zakonne. 22 lutego 1942 z rąk bpa Stanisława Rosponda przyjął święcenia kapłańskie.
+Urodził się 11 czerwca 1916 w Radzionkowie, syn Ignacego i Marii z Taborów. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Tarnowskich Górach, 14 sierpnia 1935 wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego w Potulicach k. Nakła nad Kanałem Bydgoskim. Po rocznym, kanonicznym nowicjacie, 29 września 1936 złożył profesję zakonną. Następnie ukończył dwuletnie studia filoz. w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie i rozpoczął czteroletnie studia teologiczne w seminarium duchownym w Poznaniu, przerwane przez wybuch II wojny światowej. Studia dokończył w Krakowie, gdzie 20 lipca 1940 złożył dozgonne śluby zakonne. 22 lutego 1942 z rąk bpa Stanisława Rosponda przyjął święcenia kapłańskie.
 Po święceniach powrócił na Śląsk i jako wikariusz pracował w rodzinnej parafii w Radzionkowie. W lipcu 1942 jako sanitariusz został wcielony do armii niemieckiej i wysłany do Afryki, gdzie dostał się do niewoli alianckiej. Jako Polak został przewieziony do Wielkiej Brytanii i zaczął pełnić służbę w polskim wojsku. Wtedy też zaczął używać nazwiska Żmijewski. Awansowany do stopnia kapitana, pełnił obowiązki kapelana 8 Brygady Piechoty. Następnie do 1946 roku był kapelanem 25 Pomorskiego Baonu Piechoty. W czerwcu 1946 powrócił do kraju i został przez przełożonego generalnego [[Posadzy Ignacy|ks. Ignacego Posadzego]] wysłany do pracy na Pomorze Zachodnie. Jako wikariusz pracował w Szczecinie od l września 1946 do 31 grudnia 1947, w Gryficach do l marca 1949 oraz w Stargardzie Szczecińskim do 6 listopada 1954. Następnie został administratorem par. św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim, a od 14 marca 1957 proboszczem parafii Brojce w powiecie gryfickim, gdzie pracował do 1 lipca 1969. Ostatnią parafią, którą zarządzał, był Szczecin-Zdroje. Odznaczał się obowiązkowością i pracowitością, był dobrym kaznodzieją i organizatorem życia parafialnego. Zmarł 6 czerwca 1970 w szpitalu w Kołobrzegu na zawał serca. Pogrzeb z udziałem ordynariusza gorzowskiego bpa Wilhelma Pluty, przeszło stu księży i licznej rzeszy wiernych odbył się 9 lipca w Szczecinie-Zdrojach i tam został pochowany.