Św. Wawrzyniec

Z e-ncyklopedia
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Św. Wawrzyniec

św. Wawrzyniec i św. Magdalena, katedra w Monaco

Data jego urodzenia jest trudna do ustalenia. Ogólnie podaje się, że żył w III wieku. Z pochodzenia był Hiszpanem. Papież Sykstus II - którego pontyfikat rozpoczął się w 257 roku - wyświęcił go na diakona. Powierzył mu funkcję administratora majątku kościelnego oraz zalecił troskę o ubogich. Powierzenie mu tak ważnych funkcji mogło wyniknąć z tego, że właśnie Sykstus - przed wyborem na tron papieski - był nauczycielem św. Wawrzyńca. Rok później, to jest w roku 258, cesarz Walerian wydał dekret skazujący wszystkich kapłanów i biskupów na śmierć. Chrześcijan świeckich, w zależności od stanu skazał na wygnanie i utratę majątku (z wyższych stanów) lub niewolnictwo (biedniejsi). Mocą tego dekretu papież Sykstus poniósł męczeńską śmierć na krzyżu. Św. Wawrzyniec bardzo przeżył to wydarzenie. Będąc świadkiem męczeństwa wołał do papieża: Dokądże idziesz ojcze, bez syna swego? Dokądże idziesz kapłanie, bez swego diakona? Był on bliskim współpracownikiem papieża, jego pomocnikiem podczas każdej odprawianej papieskiej mszy, dlatego teraz nie mógł zrozumieć, dlaczego, musi się rozstać z papieżem Sykstusem. Sykstus próbował wesprzeć Wawrzyńca, ale zapowiedział też, że czeka go ciężka walka oraz to, że po trzech dniach ponownie się spotkają. Wawrzyniec uradowany zapowiedzią rychłej męczeńskiej śmierci, zabezpieczył majątek przed kradzieżą rozdając go biednym, chorym, potrzebującym. Wkrótce został zatrzymany i prefekt, który go przesłuchiwał nauczony doświadczeniem, które nabył przesłuchując innych chrześcijan, nie groził Wawrzyńcowi karami cielesnymi. Zażądał od niego tego, co było majątkiem Kościoła - złotych i srebrnych kielichów mszalnych, złotych świeczników; twierdząc, że chrześcijanom nie będą już one potrzebne, a bardziej przydadzą się państwu. Odwołał się do słów Jezusa: Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara (Mt 22, 21). Wawrzyniec przystał na prośbę prefekta twierdząc, że cesarstwo rzeczywiście nie ma takiego majątku jak Kościół. Poprosił tylko o kilka dni na zebranie skarbów Kościoła. Przez te dni rozdał resztę majątku biednym, prosząc ich by konkretnego dnia zebrali się w jednym miejscu. Tych właśnie biednych, chorych, ubogich przedstawił prefektowi miasta, jako skarb Kościoła. Fakt ten tłumaczył tym, że właśnie w nich ukryty jest Chrystus i prawdziwa wiara w Niego. I powiedział, że może zabrać ich na służbę cesarstwu. Pouczył go także, że złoto, którego on pragnie jest źródłem zła i nie chciał go tą trucizną karmić. Prosił go także o to, by dbał o tych ubogich; o ten skarb, który mu daje. Prefekt odebrał te słowa, jaką obrażanie go i wybuchnął gniewem. Zagroził mu torturami. Wiedział bowiem, że sam Wawrzyniec pragnie śmierci męczeńskiej i chciał mu drogę do niej bardzo wydłużyć i utrudnić. Jak stwierdził sam prefekt, tylko hołd oddany bożkom państwowym mógłby uratować Wawrzyńcowi życie. Gdy Wawrzyniec pozostał wierny Bogu, jego oprawca skazał go na okrutne tortury: uderzenia skorpionami i ołowianymi kulami, przypalanie ciała rozpalonymi blachami. Wytrwałość i modlitwa Świętego przyczyniły się do nawrócenia kilku żołnierzy. Fakt ten bardzo rozgniewał prefekta. Skazał Wawrzyńca na śmierć. Kazał rozgrzać ruszt i przywiązać do niego Wawrzyńca. Ogień rozpalił ciało Świętego, jednak jego twarz promieniała, a ciało wydało piękny zapach. Ze spokojem prosił prefekta, aby słudzy obrócili go na drugą stronę, jedna już się dobrze przypaliła. Chwilę przed śmiercią powiedział do niego z uśmiechem, że pieczeń już jest gotowa i może jej spróbować. Potem popatrzył w niebo, poprosił Boga o nawrócenie miasta, w którym zginął i zmarł. Było to 10 sierpnia 258.

  • 10 sierpnia obchodzimy liturgiczne wspomnienie św. Wawrzyńca, diakona i męczennika.
  • Najczęściej przedstawiany jest w dalmatyce. Innymi jego atrybutami są: księga, krata, palma, otwarta szafka z księgą Ewangelii, sakiewka, zwój. Jest czczony jako patron ubogich, bibliotekarzy, kucharzy, piekarzy. Jest proszony o pomoc w przypadku pożaru, chorób reumatycznych.

Parafie i kościoły w metropolii górnośląskiej pod wezwaniem św. Wawrzyńca

Bibliografia

10-go sierpnia. Żywot świętego Wawrzyńca, Męczennika, [w:] Żywoty świętych Pańskich na wszystkie dni roku. Podług. Najwiarygodniejszych źródeł wyjętych z dzieł Ojców i doktorów Kościoła Św., oprac. ks. Ojca O. Bitschnaua profesora kapitularnego klasztoru św. Benedykta w Einsiedeln nakładem Karola Miarki, Mikołów-Warszawa 1905, s. 692-694.