Św. Walenty: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
Linia 3: Linia 3:
Za wspomnieniem liturgicznym św. Walentego może kryć się życiorys dwóch (trzech) Walentych. Kapłan Walenty za panowania cesarza Klaudiusza miał pomagać parom, które pobierały się potajemnie. Uwięziony i skazany na śmierć. Po torturach, został ścięty 14 lutego 269 lub 270. Nad grobem męczennika przy Via Flaminia zbudowano bazylikę, jednak papież Paschalis I (817-24) przeniósł szczątki męczennika do kościoła św. Praksedy.  
Za wspomnieniem liturgicznym św. Walentego może kryć się życiorys dwóch (trzech) Walentych. Kapłan Walenty za panowania cesarza Klaudiusza miał pomagać parom, które pobierały się potajemnie. Uwięziony i skazany na śmierć. Po torturach, został ścięty 14 lutego 269 lub 270. Nad grobem męczennika przy Via Flaminia zbudowano bazylikę, jednak papież Paschalis I (817-24) przeniósł szczątki męczennika do kościoła św. Praksedy.  


W dniu, w którym został ścięty Walenty urządzano miłosne loterie tzw. luperkalia. Był to pogański zwyczaj – festyn urządzany 15 lutego ku czci boga płodności Faunusa Lupercusa. W przeddzień obchodów odbywała się loteria: imiona dziewcząt zapisywane na skrawkach papieru były przedmiotem loterii wśród chłopców. Dziewczyny stawały się ich partnerkami  na czas festynu, a czasem nawet na całe życie. Zwyczaj urządzania tego festynu utrzymał się  do końca V w. Zniósł je w 496 roku papież Gelazy I, zastępując je najbliższym w kalendarzu liturgicznym świętem męczennika Walentego.
W dniu, w którym został ścięty Walenty urządzano miłosne loterie tzw. luperkalia. Był to pogański zwyczaj – festyn urządzany 15 lutego ku czci boga płodności Faunusa Lupercusa. W przeddzień obchodów odbywała się loteria: imiona dziewcząt zapisywane na skrawkach papieru były przedmiotem loterii wśród chłopców. Dziewczyny stawały się ich partnerkami  na czas festynu, a czasem nawet na całe życie. Zwyczaj urządzania tego festynu utrzymał się  do końca V w. Zniósł je w 496 roku [[Gelazy I|papież Gelazy I]], zastępując je najbliższym w kalendarzu liturgicznym świętem męczennika Walentego.


Z czasem postać kapłana Walentego zmieszała się z innym świętym męczennikiem noszącym to samo imię. Miał nim być Walenty – biskup miasta Terni w Umbrii od 197 roku. Znany był z tego, że jako pierwszy pobłogosławił związek małżeński między poganinem i chrześcijanką. Wysyłał też do swych wiernych listy o miłości do Chrystusa. Zginął w Rzymie w 273 roku. Do jego grobu w katedrze w Terni przybywają pielgrzymi. Na srebrnym relikwiarzu kryjącym jego szczątki znajduje się napis: '' Święty Walenty, patron miłości''.
Z czasem postać kapłana Walentego zmieszała się z innym świętym męczennikiem noszącym to samo imię. Miał nim być Walenty – biskup miasta Terni w Umbrii od 197 roku. Znany był z tego, że jako pierwszy pobłogosławił związek małżeński między poganinem i chrześcijanką. Wysyłał też do swych wiernych listy o miłości do Chrystusa. Zginął w Rzymie w 273 roku. Do jego grobu w katedrze w Terni przybywają pielgrzymi. Na srebrnym relikwiarzu kryjącym jego szczątki znajduje się napis: '' Święty Walenty, patron miłości''.
Linia 16: Linia 16:


*Wspomnienie liturgiczne przypada 14 lutego.
*Wspomnienie liturgiczne przypada 14 lutego.
==Bibliografia==
==Bibliografia==
H. Marucchi, Il cimitero e la basilica de S. Valentino, Romae 1890; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1936, t. II, s. 323-325; A. Bratek, Kult świętego Walentego w świetle tekstów euchologijnych i biblijnych mszału Pawła VI, Katowice 2006, mps w Bibliotece WTL UŚ.  
H. Marucchi, Il cimitero e la basilica de S. Valentino, Romae 1890; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1936, t. II, s. 323-325; A. Bratek, Kult świętego Walentego w świetle tekstów euchologijnych i biblijnych mszału Pawła VI, Katowice 2006, mps w Bibliotece WTL UŚ.  
{{Święty}}
{{Święty}}
{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Sanctus - W|Wal]]
[[Kategoria:Sanctus - W|Wal]]
[[Kategoria:Biografie - W|Wal]]
[[Kategoria:Biografie - W|Wal]]

Aktualna wersja na dzień 21:15, 13 lut 2019

Św. Walenty

ołtarz św. Walentego w kościele w Bieruniu

Za wspomnieniem liturgicznym św. Walentego może kryć się życiorys dwóch (trzech) Walentych. Kapłan Walenty za panowania cesarza Klaudiusza miał pomagać parom, które pobierały się potajemnie. Uwięziony i skazany na śmierć. Po torturach, został ścięty 14 lutego 269 lub 270. Nad grobem męczennika przy Via Flaminia zbudowano bazylikę, jednak papież Paschalis I (817-24) przeniósł szczątki męczennika do kościoła św. Praksedy.

W dniu, w którym został ścięty Walenty urządzano miłosne loterie tzw. luperkalia. Był to pogański zwyczaj – festyn urządzany 15 lutego ku czci boga płodności Faunusa Lupercusa. W przeddzień obchodów odbywała się loteria: imiona dziewcząt zapisywane na skrawkach papieru były przedmiotem loterii wśród chłopców. Dziewczyny stawały się ich partnerkami na czas festynu, a czasem nawet na całe życie. Zwyczaj urządzania tego festynu utrzymał się do końca V w. Zniósł je w 496 roku papież Gelazy I, zastępując je najbliższym w kalendarzu liturgicznym świętem męczennika Walentego.

Z czasem postać kapłana Walentego zmieszała się z innym świętym męczennikiem noszącym to samo imię. Miał nim być Walenty – biskup miasta Terni w Umbrii od 197 roku. Znany był z tego, że jako pierwszy pobłogosławił związek małżeński między poganinem i chrześcijanką. Wysyłał też do swych wiernych listy o miłości do Chrystusa. Zginął w Rzymie w 273 roku. Do jego grobu w katedrze w Terni przybywają pielgrzymi. Na srebrnym relikwiarzu kryjącym jego szczątki znajduje się napis: Święty Walenty, patron miłości.

Pod datą 14 lutego można znaleźć informacje na temat jeszcze innego Walentego - męczennika z Afryki. Jednak nie zachowały się akta męczeństwa.

W średniowieczu, głównie w Anglii i Francji powstała tradycja, że 14 lutego ptaki zaczynają tworzyć pary. Tym sposobem narodziło się przysłowie: Każdy Walenty wybrał (w tym dniu) swoją Walentynę.

Św. Walenty został ogłoszony patronem zakochanych w 1496 roku przez papieża Aleksandra VI.

W archidiecezji katowickiej sanktuarium św. Walentego znajduje się w Bieruniu.

  • Wspomnienie liturgiczne przypada 14 lutego.

Bibliografia

H. Marucchi, Il cimitero e la basilica de S. Valentino, Romae 1890; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1936, t. II, s. 323-325; A. Bratek, Kult świętego Walentego w świetle tekstów euchologijnych i biblijnych mszału Pawła VI, Katowice 2006, mps w Bibliotece WTL UŚ.