Św. Walenty: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Z czasem postać kapłana Walentego zmieszała się z innym świętym męczennikiem noszącym to samo imię. Miał nim być Walenty – biskup miasta Terni w Umbrii od 197 roku. Znany był z tego, że jako pierwszy pobłogosławił związek małżeński między poganinem i chrześcijanką. Wysyłał też do swych wiernych listy o miłości do Chrystusa. Zginął w Rzymie w 273 roku. Do jego grobu w katedrze w Terni przybywają pielgrzymi. Na srebrnym relikwiarzu kryjącym jego szczątki znajduje się napis: "Święty Walenty, patron miłości". | Z czasem postać kapłana Walentego zmieszała się z innym świętym męczennikiem noszącym to samo imię. Miał nim być Walenty – biskup miasta Terni w Umbrii od 197 roku. Znany był z tego, że jako pierwszy pobłogosławił związek małżeński między poganinem i chrześcijanką. Wysyłał też do swych wiernych listy o miłości do Chrystusa. Zginął w Rzymie w 273 roku. Do jego grobu w katedrze w Terni przybywają pielgrzymi. Na srebrnym relikwiarzu kryjącym jego szczątki znajduje się napis: "Święty Walenty, patron miłości". | ||
Pod datą 14 | Pod datą 14 lutego można znaleźć informacje na temat jeszcze innego Walentego - męczennika z Afryki. Jednak nie zachowały się akta męczeństwa. | ||
W średniowieczu, głównie w Anglii i Francji powstała tradycja, że 14 lutego ptaki zaczynają tworzyć pary. Tym sposobem narodziło się przysłowie: "Każdy Walenty wybrał (w tym dniu) swoją Walentynę". | W średniowieczu, głównie w Anglii i Francji powstała tradycja, że 14 lutego ptaki zaczynają tworzyć pary. Tym sposobem narodziło się przysłowie: "Każdy Walenty wybrał (w tym dniu) swoją Walentynę". | ||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
W archidiecezji katowickiej sanktuarium św. Walentego znajduje się w [[kościół pw. św. Walentego w Bieruniu|Bieruniu]]. | W archidiecezji katowickiej sanktuarium św. Walentego znajduje się w [[kościół pw. św. Walentego w Bieruniu|Bieruniu]]. | ||
*Wspomnienie liturgiczne | *Wspomnienie liturgiczne przypada 14 lutego. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 00:21, 10 maj 2016
Św. Walenty
Za wspomnieniem liturgicznym św. Walentego może kryć się życiorys dwóch (trzech) Walentych. Kapłan Walenty za panowania cesarza Klaudiusza miał pomagać parom, które pobierały się potajemnie. Uwięziony i skazany na śmierć. Po torturach, został ścięty 14 lutego 269 lub 270. Nad grobem męczennika przy Via Flaminia zbudowano bazylikę, jednak papież Paschalis I (817-24) przeniósł szczątki męczennika do kościoła św. Praksedy.
W dniu, w którym został ścięty Walenty urządzano miłosne loterie tzw. luperkalia. Był to pogański zwyczaj – festyn urządzany 15 lutego ku czci boga płodności Faunusa Lupercusa. W przeddzień obchodów odbywała się loteria: imiona dziewcząt zapisywane na skrawkach papieru były przedmiotem loterii wśród chłopców. Dziewczyny stawały się ich partnerkami na czas festynu, a czasem nawet na całe życie. Zwyczaj urządzania tego festynu utrzymał się do końca V w. Zniósł je w 496 roku papież Gelazy I, zastępując je najbliższym w kalendarzu liturgicznym świętem męczennika Walentego.
Z czasem postać kapłana Walentego zmieszała się z innym świętym męczennikiem noszącym to samo imię. Miał nim być Walenty – biskup miasta Terni w Umbrii od 197 roku. Znany był z tego, że jako pierwszy pobłogosławił związek małżeński między poganinem i chrześcijanką. Wysyłał też do swych wiernych listy o miłości do Chrystusa. Zginął w Rzymie w 273 roku. Do jego grobu w katedrze w Terni przybywają pielgrzymi. Na srebrnym relikwiarzu kryjącym jego szczątki znajduje się napis: "Święty Walenty, patron miłości".
Pod datą 14 lutego można znaleźć informacje na temat jeszcze innego Walentego - męczennika z Afryki. Jednak nie zachowały się akta męczeństwa.
W średniowieczu, głównie w Anglii i Francji powstała tradycja, że 14 lutego ptaki zaczynają tworzyć pary. Tym sposobem narodziło się przysłowie: "Każdy Walenty wybrał (w tym dniu) swoją Walentynę".
Św. Walenty został ogłoszony patronem zakochanych w 1496 roku przez papieża Aleksandra VI.
W archidiecezji katowickiej sanktuarium św. Walentego znajduje się w Bieruniu.
- Wspomnienie liturgiczne przypada 14 lutego.
Bibliografia
H. Marucchi, Il cimitero e la basilica de S. Valentino, Romae 1890; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1936, t. II, s. 323-325; A. Bratek, Kult świętego Walentego w świetle tekstów euchologijnych i biblijnych mszału Pawła VI, Katowice 2006, mps w Bibliotece WTL UŚ.
| |||||