Św. Tomasz Becket: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 2: Linia 2:
[[Plik:Tomasz_Becket1.jpg|thumb|right]]
[[Plik:Tomasz_Becket1.jpg|thumb|right]]
Tomasz Becket urodził  w 1118 roku w rodzinie zamożnego londyńskiego mieszczanina. Kształcił się w Londynie, Oksfordzie, Bolonii i Paryżu. Po studiach na dworach magnackich pełnił funkcję kapelana. Dzięki wszechstronnemu wykształceniu  arcybiskup Canterbury Teobald zlecał mu pełnienie ważnych misji dyplomatycznych w Rzymie.  
Tomasz Becket urodził  w 1118 roku w rodzinie zamożnego londyńskiego mieszczanina. Kształcił się w Londynie, Oksfordzie, Bolonii i Paryżu. Po studiach na dworach magnackich pełnił funkcję kapelana. Dzięki wszechstronnemu wykształceniu  arcybiskup Canterbury Teobald zlecał mu pełnienie ważnych misji dyplomatycznych w Rzymie.  
Król Henryk II usiłował znaleźć w nim posłusznego narzędzia dla swej polityki. W 1155 roku Tomasz Becket został kanclerzem i stał się jednym z najbardziej wpływowych osobistości w królestwie Anglii. Po śmierci arcybiskupa Teobalda z Canterbury, król Henryk II wymógł na kapitule nominację Tomasza Becketa na jego następcę. Po nominacji, w Tomaszu Beckecie dokonała się radykalna zmiana, z dworaka stał się mężem Kościoła.  
Król Henryk II traktował go jak posłuszne narzędzie dla swej polityki. W 1155 roku Tomasz Becket został kanclerzem i stał się jednym z najbardziej wpływowych osobistości w królestwie Anglii. Po śmierci arcybiskupa Teobalda z Canterbury, król Henryk II wymógł na kapitule nominację Tomasza Becketa na jego następcę. Po nominacji, w Tomaszu Beckecie dokonała się radykalna zmiana, z dworaka stał się mężem Kościoła.  


Po synodzie w Tours w 1163 roku, na którym odrzucono antypapieża Wiktora IV – wybranego pod naciskiem partii cesarskiej, a uznano za prawowitego następcę św. Piotra papieża Aleksandra III arcybiskup Tomasz Becket uświadomił sobie, że i on został wybrany pod naciskiem króla. Postanowił dlatego złożyć na ręce papieża swoją godność arcybiskupią. Aleksander III przyjął ją, by następnie powierzyć ją ponownie Becketowi. Arcybiskup Tomasz odrzucał wszelkie próby ingerencji Henryka II w sferę kościelną. Król Anglii wzorem ówczesnych władców powołując się na przywileje swoich poprzedników próbował podporządkować sobie całkowicie Kościół. Próby wypracowania porozumienia doprowadziły do ogłoszenia w Clarendon tzw. konstytucji klarendońskich, w których zawarto ideę ograniczenia wolności Kościoła. Tomasz Becket odmówił swego podpisu pod dokumentem, co stało się powodem opuszczenia Anglii. Przez sześć lat przebywał we Francji. Po otrzymaniu gwarancji bezpieczeństwa, Tomasz Becket powrócił do Anglii. Król nadal traktował go jednak jako członka opozycji. Spodziewając się akceptacji ze strony króla, czterej dworzanie: Reginald Fitz-Urse, Wilhelm de Traci, Hugo Morville i Ryszard Brito zamordowali Tomasza Becketa 29 grudnia 1170 roku w kościele w w Canterbury. Zbrodnia wstrząsnęła całym chrześcijańskim światem. Król, gdy przekonał się, jakie następstwa miały wypowiedziane przez niego w gniewie słowa, tłumaczył się przed papieżem, iż nie miał żadnego udziału w zbrodni dokonanej przez jego dworzan. Obciążony karami kościelnymi rozpoczął pokutę. Odbył pieszą pielgrzymkę do grobu męczennika i przyrzekł wziąć udział w wyprawie krzyżowej, co jednak zamieniono mu na obowiązek wystawienia trzech kościołów.
Po synodzie w Tours w 1163 roku, na którym odrzucono antypapieża Wiktora IV – wybranego pod naciskiem partii cesarskiej, a uznano za prawowitego następcę św. Piotra papieża Aleksandra III arcybiskup Tomasz Becket uświadomił sobie, że i on został wybrany pod naciskiem króla. Postanowił dlatego złożyć na ręce papieża swoją godność arcybiskupią. Aleksander III przyjął ją, by następnie powierzyć ją ponownie Becketowi. Arcybiskup Tomasz odrzucał wszelkie próby ingerencji Henryka II w sferę kościelną. Król Anglii wzorem ówczesnych władców powołując się na przywileje swoich poprzedników próbował podporządkować sobie całkowicie Kościół. Próby wypracowania porozumienia doprowadziły do ogłoszenia w Clarendon tzw. konstytucji klarendońskich, w których zawarto ideę ograniczenia wolności Kościoła. Tomasz Becket odmówił swego podpisu pod dokumentem, co stało się powodem opuszczenia Anglii. Przez sześć lat przebywał we Francji. Po otrzymaniu gwarancji bezpieczeństwa, Tomasz Becket powrócił do Anglii. Król nadal traktował go jednak jako członka opozycji. Spodziewając się akceptacji ze strony króla, czterej dworzanie: Reginald Fitz-Urse, Wilhelm de Traci, Hugo Morville i Ryszard Brito zamordowali Tomasza Becketa 29 grudnia 1170 w kościele w w Canterbury. Zbrodnia wstrząsnęła całym chrześcijańskim światem. Król, gdy przekonał się, jakie następstwa miały wypowiedziane przez niego w gniewie słowa, tłumaczył się przed papieżem, iż nie miał żadnego udziału w zbrodni dokonanej przez jego dworzan. Obciążony karami kościelnymi rozpoczął pokutę. Odbył pieszą pielgrzymkę do grobu męczennika i przyrzekł wziąć udział w wyprawie krzyżowej, co jednak zamieniono mu na obowiązek wystawienia trzech kościołów.


Trzy lata po męczeńskiej śmierci (1173 r.) papież Aleksander III ogłosił Tomasza Becketa świętym. Jest on drugim obok [[Św. Jerzy|św. Jerzego]] patronem Anglii.  
W 1173 roku, trzy lata po męczeńskiej śmierci, papież Aleksander III ogłosił Tomasza Becketa świętym. Jest on drugim obok [[Św. Jerzy|św. Jerzego]] patronem Anglii.  


*Wspomnienie liturgiczne św. Tomasza przypada 29 grudnia.
*Wspomnienie liturgiczne św. Tomasza przypada 29 grudnia.

Wersja z 22:55, 22 cze 2017

Św. Tomasz Becket (1118-1170)

Tomasz Becket1.jpg

Tomasz Becket urodził w 1118 roku w rodzinie zamożnego londyńskiego mieszczanina. Kształcił się w Londynie, Oksfordzie, Bolonii i Paryżu. Po studiach na dworach magnackich pełnił funkcję kapelana. Dzięki wszechstronnemu wykształceniu arcybiskup Canterbury Teobald zlecał mu pełnienie ważnych misji dyplomatycznych w Rzymie. Król Henryk II traktował go jak posłuszne narzędzie dla swej polityki. W 1155 roku Tomasz Becket został kanclerzem i stał się jednym z najbardziej wpływowych osobistości w królestwie Anglii. Po śmierci arcybiskupa Teobalda z Canterbury, król Henryk II wymógł na kapitule nominację Tomasza Becketa na jego następcę. Po nominacji, w Tomaszu Beckecie dokonała się radykalna zmiana, z dworaka stał się mężem Kościoła.

Po synodzie w Tours w 1163 roku, na którym odrzucono antypapieża Wiktora IV – wybranego pod naciskiem partii cesarskiej, a uznano za prawowitego następcę św. Piotra papieża Aleksandra III arcybiskup Tomasz Becket uświadomił sobie, że i on został wybrany pod naciskiem króla. Postanowił dlatego złożyć na ręce papieża swoją godność arcybiskupią. Aleksander III przyjął ją, by następnie powierzyć ją ponownie Becketowi. Arcybiskup Tomasz odrzucał wszelkie próby ingerencji Henryka II w sferę kościelną. Król Anglii wzorem ówczesnych władców powołując się na przywileje swoich poprzedników próbował podporządkować sobie całkowicie Kościół. Próby wypracowania porozumienia doprowadziły do ogłoszenia w Clarendon tzw. konstytucji klarendońskich, w których zawarto ideę ograniczenia wolności Kościoła. Tomasz Becket odmówił swego podpisu pod dokumentem, co stało się powodem opuszczenia Anglii. Przez sześć lat przebywał we Francji. Po otrzymaniu gwarancji bezpieczeństwa, Tomasz Becket powrócił do Anglii. Król nadal traktował go jednak jako członka opozycji. Spodziewając się akceptacji ze strony króla, czterej dworzanie: Reginald Fitz-Urse, Wilhelm de Traci, Hugo Morville i Ryszard Brito zamordowali Tomasza Becketa 29 grudnia 1170 w kościele w w Canterbury. Zbrodnia wstrząsnęła całym chrześcijańskim światem. Król, gdy przekonał się, jakie następstwa miały wypowiedziane przez niego w gniewie słowa, tłumaczył się przed papieżem, iż nie miał żadnego udziału w zbrodni dokonanej przez jego dworzan. Obciążony karami kościelnymi rozpoczął pokutę. Odbył pieszą pielgrzymkę do grobu męczennika i przyrzekł wziąć udział w wyprawie krzyżowej, co jednak zamieniono mu na obowiązek wystawienia trzech kościołów.

W 1173 roku, trzy lata po męczeńskiej śmierci, papież Aleksander III ogłosił Tomasza Becketa świętym. Jest on drugim obok św. Jerzego patronem Anglii.

  • Wspomnienie liturgiczne św. Tomasza przypada 29 grudnia.

Bibliografia

Autor: Adam Kowalik, patrz: [1], foto: [2].