Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Z e-ncyklopedia

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus (1873-1897), doktor Kościoła

Teresa od Dzieciatka.jpg
Zelia i Ludwik Martin, z kościoła w Chwałowicach

Urodziła się 2 stycznia 1873 w Alencon, w północno-zachodniej Francji. Była ostatnią z pięciu córek Zelii Guerin i Ludwika Martin. Na chrzcie otrzymała imiona Maria Franciszka Teresa. Uczyła się w domu; przez pięć lat chodziła także do szkoły prowadzonej przez benedyktynki. Z całą rodziną uczestniczyła w nabożeństwach, często modliła się do Matki Bożej. W 1877 roku Zelia Guerin zmarła na raka. Ojciec wraz z córkami przeprowadził się do Lisieux, oddalonego niecałe 80 km na północ od Alencon. Matkę zastępowały Teresie starsze siostry, Paulina i Maria, jednak obie wstąpiły do Karmelu. Mając 15 lat Teresa, poczuła się wystarczająco dojrzała, by w ślad za siostrami wstąpić do Karmelu, o czym marzyła od dziecka. Jednak przełożony generalny i miejscowy biskup kazali jej czekać, aż ukończy 21 lat. Teresa była załamana. Ostatni ratunek upatrywała w papieżu; pojechała więc z ojcem do Rzymu. Papież Leon XIII (1878-1903) polecił jej usłuchać przełożonych. Nieoczekiwanie, pod koniec 1887 roku biskup wyraził zgodę. Jednak matka przełożona zgodziła się ją przyjąć dopiero po Wielkim Poście. 9 kwietnia 1888 Teresa, na zawsze przekroczyła mury klasztoru w Lisieux. Karmelitańska reguła była bardzo surowa. Przełożona, matka Maria Gonzaga, wystawiała młodą postulantkę na wiele prób i upokorzeń. Pierwszy okres jej zakonnego życia był dodatkowo bolesny. Ukochany ojciec ciężko zachorował i został zamknięty w zakładzie dla psychicznie chorych.

10 stycznia 1889 Teresa otrzymała habit i przyjęła imię Teresy od Dzieciątka Jezus i Świętego Oblicza. Swoją drogę do Boga nazywała małą drogą . W ten sposób obaliła stary model heroizmu, niemożliwy do przyjęcia przez zwykłych ludzi. Zarazem jej życie duchowe cechował maksymalizm. Zawsze pragnęła wyjechać na misje. Miała plany, by wraz z kilkoma siostrami założyć w Wietnamie klasztor. Chciała być kapłanem, apostołem, męczennikiem. Któregoś dnia odkryła, że tym co łączy te wszystkie rodzaje powołań, jest miłość. Wtedy postanowiła, że w sercu Kościoła - swojej Matki - będzie Miłością. Dla ukoronowania tej decyzji 9 kwietnia 1895 dokonała Aktu Ofiarowania się Miłosiernej Miłości Boga, którego formułę sama ułożyła. Na własną prośbę do końca życia pozostała w nowicjacie. Nigdy więc nie była pełnoprawną zakonnicą. Gdy miała 23 lata, zachorowała na gruźlicę. Bardzo cierpiała i czuła, że wkrótce umrze. Wszystko jednak ofiarowała Bogu. Ostatnią komunię świętą przyjęła w intencji byłego prowincjała Karmelu, który opuścił stan kapłański i został ekskomunikowany. 30 września 1897 po długiej i ciężkiej agonii umarła.

Św. Teresę często przedstawia się z naręczem róż. Jeszcze za życia mówiła, że po śmierci ześle na ziemię deszcz tych najbardziej ukochanych przez siebie kwiatów. Różami świętej Teresy nazywano potem łaski otrzymywane za jej pośrednictwem, a także tysiące listów, które przychodziły do Karmelu po jej śmierci i ukazaniu się Dziejów duszy . Teresę kanonizowano już w 1925 roku, przed upływem wymaganych wówczas 50 lat od daty śmierci. Wkrótce potem do Stolicy Apostolskiej zaczęły napływać prośby o nadanie jej tytułu doktora Kościoła. Papież Pius XI, który nazywał ją gwiazdą swego pontyfikatu , kategorycznie odmówił. Powodem był sexus obstat , czyli na przeszkodzie stoi płeć . Doktorem Kościoła mógł zostać jedynie mężczyzna. Przełomu dokonał Paweł VI, przyznając ten zaszczytny tytuł Teresie z Avila i Katarzynie Sieneńskiej. W 1997 roku Jan Paweł II do grona uczonych świętych kobiet włączył Teresę z Lisieux.

Patrz także: Sanktuarium św. Teresy z Lisieux w Chwałowicach

  • Wspomnienie liturgiczne przypada 1 października.

Bibliografia

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, Dzieje duszy, Kraków 1996; Teresa z Lisieux, Rękopisy autobiograficzne (w nowym przekładzie i z nowymi przypisami), Kraków 1997; G. Gaucher, Dzieje życia - św. Teresa z Lisieux, Kraków 1995; G. Gaucher, Agonia Teresy, Kraków 1999; Ch. Feldman, Czarna noc wiary, Warszawa 1999; Foto: [1]