Tekst źródłowy strony Św. Stanisław Kostka

==Św. Stanisław Kostka (1550-1568)==
[[Plik:Kostka Stanislaw Wien.jpg|thumb|right]]

Urodził się w 1550 roku w mazowieckim Rostkowie. Jego ojciec, Jan Kostka, był kasztelanem zakroczymskim, matka Małgorzata z Kryskich. Stanisław miał pięcioro rodzeństwa. Gdy ukończył 14 lat, skierowano go wraz ze starszym bratem Pawłem i wychowawcą Janem Bilińskim na naukę do jezuickiej szkoły w Wiedniu. Początkowo miał kłopoty z nauką, ale już pod koniec trzeciego roku należał do najlepszych uczniów. Wolny czas poświęcał na modlitwę, posty i umartwienia. Bywało, że się biczował. Wyczerpujące praktyki religijne a także nieprzychylność otoczenia nadwątliły zdrowie Stanisława. 

W grudniu 1565 roku poważnie zaniemógł. Właściciel stancji, gdzie mieszkali, luteranin, nie wpuścił katolickiego księdza z Komunią świętą do chorego. Jeśli wierzyć późniejszym relacjom Stanisława, na pomoc przyszła mu [[św. Barbara]], patronka dobrej śmierci, niosąc mu Komunię świętą. Potem ukazała się Stanisławowi Matka Boża, która poleciła, by wstąpił do [[Jezuici|Towarzystwa Jezusowego]]. Stanisław wyzdrowiał. Jan Kostka, który miał wobec syna inne plany, sprzeciwił się wstąpieniu do jezuitów. Ponieważ brak rodzicielskiej zgody zamykał drogę do zakonu, Stanisław postanowił uciec - pieszo - do Augsburga w Bawarii, z nadzieją, iż niemiecki prowincjał jezuitów okaże mu więcej przychylności. Po wielu tygodniach marszu Stanisław dotarł do celu. Tak się jednak złożyło, że niedługo przed jego przybyciem dwaj jezuici z Polski przeszli na protestantyzm i nie chciano w klasztorze widzieć więcej Polaków. Przyjęto go w końcu jako pomocnika w kuchni. Jego pracowitość i pobożność sprawiła, że po kilku tygodniach posłano go do nowicjatu do Rzymu. Wraz z innymi nowicjuszami zamieszkał przy kościele św. Andrzeja na Kwirynale. Otrzymał list z pogróżkami od ojca, który postanowił sprowadzić go do Polski. Stanisław odpisał, że ojciec powinien być wdzięczny Bogu, który powołał jego syna na swoją służbę. W pierwszych miesiącach 1568 roku Stanisław złożył pierwsze śluby zakonne. W tym samym roku latem niemiecki prowincjał Piotr Kanizjusz głosił konferencję  dla nowicjuszy. Zachęcał ich, aby każdy miesiąc traktowali, jakby miał być ostatnim w ich życiu. Stanisław nabrał pewności, że wkrótce umrze. Nikt mu nie wierzył. 10  sierpnia 1568 poczuł się źle. Był to atak malarii. Stanisław modlił się, by mógł odejść w [[Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny|Uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej]]. W wigilię święta jego stan gwałtownie się pogorszył. Zmarł kilka minut po północy. Na pogrzeb przybył jego brat, Paweł. Cześć, jaką otaczano zmarłego, wstrząsnęła nim. Nawrócił się i po powrocie do Polski ufundował w Przasnyszu kościół i klasztor.  Przekonanie o świętości Stanisława było powszechne. Nikogo nie zdziwiło, gdy w 1600 roku po otwarciu trumny z jego ciałem ujrzano je nie poddane rozkładowi. W 1726 roku został kanonizowany przez [[Benedykt XIII|papieża Benedykta XIII ]] (1724-1730). Był pierwszym jezuitą wyniesionym na ołtarze. Stanisław Kostka cieszył się wielkim nabożeństwem w Polsce. Już w 1674 roku [[Klemens X|papież Klemens X ]] (1670-1676) ogłosił go jednym z głównych patronów Korony Polskiej i Księstwa Litewskiego.

*Jest patronem młodzieży.

*Wspomnienie liturgiczne przypada 18 września.

*Kościół św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie został zaprojektowany przez Berniniego. W jednej z kaplic nad ołtarzem wiszą trzy obrazy przedstawiające sceny z życia św. Stanisława Kostki, a pod ołtarzem stoi mała trumienka z relikwiami jego doczesnych szczątków. Pamiątki po nim zachowano w przylegających do kościoła pomieszczeniach klasztornych, m.in. w jego celi.

Foto: Wiedeń, Kurrentgasse 2. Dawna izba, gdzie w latach 1565-1567 mieszkał św. Stanisław Kostka, w 1742 roku przekształcona w kaplicę.

==Bibliografia==
W. Zaleski, Sanktuaria polskie. Katalog encyklopedyczny miejsc szczególnej czci Osób Trójcy Przenajświętszej, Matki Bożej i świętych Pańskich, Warszawa 1988; J. Warszawski, Największy z międzynarodowych Polaków Św. Stanisław Kostka, opowieść-rozprawka o świętej woli, wzruszającym nabożeństwie - i wielkich cudach, Rzym-Chicago 1961; J. Majkowski, Święty Stanisław Kostka, studium z dziedziny hagiografii psychologicznej, Rzym 1965; J. Warszawski, Inquisitiones super autographum S. Stanislai Kostka, 1. Ignotum scriptum autographum. 2. Analysis graphologica manuscripti, Romae 1959; Gość Niedzielny, nr 30/2021 

{{Święty}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Sanctus - S|Stanisław]]
[[Kategoria:Biografie - S|Stanisław]]