Św. Soter

Św. Soter, papież

Urodził się prawdopodobnie w Fundii w Lacjum pod koniec I lub na początku II wieku, który to czas był uznawany za pełen entuzjazmu religijnego. Był synem Konkordiusza. Wyróżnił się jako inicjator dzieł charytatywnych, czym zdobył autorytet wśród kleru. W swym usposobieniu zasłynął ze szczególnych i dojrzałych cnót oraz wyjątkowej erudycji. Wszystko, co mówił, przyjmowano bez zastrzeżeń, a sposób życia czynił zeń świętego.

W 166 roku, za czasów Marka Aureliusza, który słynął z prześladowania chrześcijan, objął przewodnictwo nad Kościołem. Wydarzenie to jeszcze bardziej objawiło jego zalety intelektualne oraz pogłębiło cześć i szacunek dla apostołów i dotychczasowych papieży. Za jego pontyfikatu na nowo wybuchł spór między Kościołem wschodnim i zachodnim o dzień obchodzenia świąt Wielkanocy. Liber pontificalis twierdzi, że Soter zabronił mnichom nie mającym święceń kapłańskich dotykania obrusów i okadzania ołtarza. Napisał również listy do Koryntian, w których zawarł słowa pociechy i udzielał rad. Wypowiadał się o Kościele rzymskim jako pełnym miłosierdzia i troskliwości o inne kościoły.

W czasach swych rządów musiał zwalczać różne herezje, m.in. montanizm, nikolaizm, adamizm czy też gnostycyzm. Jako pierwszy nadał małżeństwu godność sakramentu i uznał, że powinien być to związek pobłogosławiony przez kapłana. Zasłynął również jako negocjator z władzami państwowymi, gdyż udało mu się osiągnąć kompromis, aby chrześcijanie nie byli więzieni z powodu przekonań religijnych, lecz tylko wobec przestępstw przeciwko porządkowi społecznemu.

Wedle kronik za jego czasów doszło do cudu, wedle którego legion rzymski, dowodzony przez Marka Aureliusza, odniósł ogromne zwycięstwo nad Germanami dzięki modlitwom żołnierzy chrześcijańskich, którzy stanowili większość w jego oddziałach. Soter sprawował władzę papieską przez 9 lat. Zmarł w Rzymie, prawdopodobnie w roku 175. Pochowano go na cmentarzu św. Kaliksta, skąd jego szczątki wolą papieża Sergiusza II przeniesiono najpierw do kościoła Santi Silvestro e Martino, a następnie do San Sisto przy Via Appia. Jego relikwie czczone są w Toledo w Hiszpanii.

Kościół wspomina Sotera w liturgii 22 kwietnia.

Bibliografia

K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 16; R. Monge, Leksykon papieży, Kraków 2008, s. 34-35; R. Fischer- Wollper, Leksykon papieży, Kraków 1990, s.14.