Św. Scholastyka (480-542)
ostatnia rozmowa z bratem
Urodziła się w 480 roku w Nursji (środkowa Italia) w dobrej katolickiej rodzinie. Jest siostrą bliźniaczką św. Benedykta. Jej rodzicami byli Anicius Europius i Claudia Abondantia Reguardati. W Nursji na miejscu urodzenia rodzeństwa stoi kościół pw. św. Benedykta, a jego podziemia kryją część muru domu rodzinnego świętych. Wiadomości o niej znajdujemy w Drugiej Księdze Dialogów (Życie Świętego Benedykta) św. Grzegorza I Wielkiego.
Życie Scholastyki pozostawało w cieniu wielkiego brata. Od wczesnego dzieciństwa pozostawała pod jego urokiem. Była towarzyszką jego podróży, naśladowała jego styl życia, Panu Bogu poświęcony. Gdy Benedykt założył pierwszy klasztor w Subiaco, ona założyła podobny dla mniszek. Do dziś na pobliskich wzgórzach znajdują się dwa klasztory: w Subiaco męski klasztor św. Benedykta, a w Plombariola żeński klasztor św. Scholastyki. Jest tam także grota, w której spotykali się na duchowych rozmowach. Gdy Benedykt opuścił Subiaco i dotarł na Monte Cassino kontakt między rodzeństwem nie urwał się, gdyż Scholastyka w pobliżu jego klasztoru założyła drugi. Rodzeństwo spotykało się tylko raz w roku. W 542 roku odbyło się ostatnie ich ziemskie spotkanie. Biograf św. Benedykta - wspomniany wyżej papież Grzegorz I Wielki - zanotował, że rodzeństwo spędziło dzień na wzajemnej wymianie świętych myśli . Przed nocą - jak nakazują zakonne reguły - Benedykt musiał wraz z towarzyszącymi mu mnichami wrócić do swojego klasztoru. Scholastyka pragnęła zatrzymać brata aż do rana. Brat był stanowczy. Nie mogąc pokonać jego oporu, Scholastyka zaczęła żarliwie modlić się w myślach i została wysłuchana. Nagle rozszalała się taka ulewa, że ani czcigodny Benedykt, ani towarzyszący mu bracia nie mogli jednym krokiem wyjść na dwór . Benedykt wtedy zrozumiał, że miał spełnić wolę siostry. Papież Grzegorz I Wielki określił Scholastykę, jako tę, która więcej umiłowała . Trzy dni po spotkaniu, 10 lutego 542, Scholastyka zmarła. Wg relacji św. Grzegorza I Wielkiego w Dialogach, trzeciego dnia po ostatnim spotkaniu, gdy Benedykt ze swej celi spoglądał na świat i na klasztor, w którym żyła Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołąbki, unoszącej się do nieba. Natychmiast posłał braci po jej ciało i złożył je w grobie, który w kościele swego klasztoru przygotował dla siebie. Relikwie św. Scholastyki znajdowały się we Fleury. Zostały tam przeniesione po najeździe Longobardów na klasztor na Monte Cassino i zniszczeniu go w 587 roku. Obecnie relikwie znajdują się w Le Mans, a ich część otrzymało Monte Cassino. Scholastyka uważana jest za duchową matkę wszystkich benedyktynek. Jest patronką Le Mans i Subiaco.
- W ikonografii św. Scholastyka przedstawiana jest z gołębiem. Sztuka religijna ukazuje ją w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutami są: krzyż, księga i pastorał ksieni.
- Wspomnienie liturgiczne przypada 10 lutego.
Bibliografia
Materiały własne autorki. Foto:[1]
