Św. Rita z Cascii

Urodziła się około 1381 roku w Rocca Porena k.Cascii (Umbria) w pobożnej rodzinie ubogich wieśniaków Antoniego Lotti i Amaty zd. Ferri. Na chrzcie otrzymała imię Margarita (stąd zdrobnienie Rita). Mając 12 lat, by zapewnić jej dostatnią przyszłość jednak wbrew swojej woli (chciała wstąpić do zakonu), została wydana za mąż za Pola Manciniego, który był człowiekiem bogatym. Cechowała go gwałtowność charakteru oraz przedkładanie towarzystwa znajomych nad życie rodzinne. Rita z pokorą znosiła traktowanie męża. Urodziła dwóch synów: Jakuba Antoniego i Pawła Marię. Pomimo matczynych starań, przykładem postępowania dla synów był ich ojciec, który zmarł napadnięty przez zbójców. Przed śmiercią prosił Ritę o przebaczenie i pojednał się z Kościołem. Synowie postanowili pomścić śmierć ojca. Dowiedziawszy się o tym Rita usiłowała bezskutecznie wpłynąć na zmianę ich decyzji. Jednocześnie modliła prosząc Boga o pomoc. W rok później obaj synowie zmarli na zarazę. Po śmierci męża i synów Ryta wstąpiła do klasztoru augustianek św. Marii Magdaleny w Cascii. Tam posługiwała wśród chorych i ubogich. Do jej obowiązków należała również praca w przyklasztornym ogrodzie. Pomimo początkowych problemów z przestrzeganiem ślubu posłuszeństwa oraz niezrozumienia ze strony pozostałych sióstr starała się wiernie zachowywać przepisy obowiązujące w zakonie. W 1442 roku otrzymała stygmaty korony cierniowej. Zmarła w klasztorze w Cascii 22 maja 1457. Beatyfikowana 16 lipca 1627 (papież Urban VIII) i kanonizowana 24 maja 1900 (papież Leon XIII). Jej ciało złożono w kościele w Cascii. Jak podaje tradycja, tuz przed śmiercią Rita poprosiła jedną ze współtowarzyszek o przyniesienie z ogrodu róży. Mimo trwającej zimy znaleziono pod śniegiem kwiat. Również po jej śmierci w pobliżu grobu odczuwano zapach kwiatów. Na pamiątkę tego wydarzenia 22 maja- w liturgiczne wspomnienie świętej błogosławi się przyniesione do kościoła kwiaty róż. W Kościele rzymsko-katolickim czczona jako święta od spraw trudnych i beznadziejnych.

Bibliografia

[Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1947, T. V, s. 441-444; Chiron Y., La Véritable Histoire de Sainte Rita, Paris, 2001.