Św. Piotr Apostoł

Z e-ncyklopedia

Św. Piotr Apostoł

św. Piotr Apostoł, mal. Ugolino di Nerio

Św. Piotr (łac. Petrus, gr. Πέτρος, aram. Kefas – kamień, skała) był jednym z dwunastu apostołów, na początku nosił imię Szymon. Jezus nadał mu nowe imię - Piotr, tzn. skała. Jezus zauważył, że św. Piotr napełniony był Duchem Świętym, dlatego powiedział, że będzie skałą, na której można będzie zbudować Kościół. Św. Piotr był bratem Andrzeja apostoła i synem Jony (Mt 16, 17) lub Jana (J 1, 42). Pochodził z Betsaidy i był rybakiem. Piotr z Jakubem i Janem uczestniczyli osobiście w wyjątkowych wydarzeniach, takich jak: wskrzeszenie córki Jaira, przemienienie Jezusa na górze i modlitwa przed śmiercią. Jezus posłał Piotra i innych apostołów do ludzi, aby głosili Królestwo Boże, uzdrawiali chorych, wskrzeszali zmarłych, oczyszczali trędowatych i wypędzali złe duchy.

Mesjasz przyszedł do domu Piotra, a tam uzdrowił jego teściową, która wcześniej leżała z wysoką gorączką. Podczas, gdy Chrystus prowadzony był na śmierć, prawie wszyscy apostołowie pochowali się. Tak samo Piotr, zaparł się Jezusa trzy razy zanim kogut zapiał, mimo tego, że wcześniej zapewnił Go, że tak się nie stanie. Jednak zrozumiał swój błąd i zapłakał, czyli poczuł żal za swój grzech. Św. Bernardyn ze Sieny w jednym ze swoich kazań pisze, że to właśnie Piotr został wybrany na głowę Kościoła, ponieważ był zdolny współczuć innym, którzy popadają w grzech. W Ewangelii jest często pokazywana jego ludzka natura i słabości, jak to, że nie potrafił wytrwać nawet godziny czuwając przy cierpiącym Chrystusie. Mimo wszystko nieustannie dążył do poprawy, dzięki Duchowi Świętemu, który dawał mu do tego moc.

To Piotr podjął inicjatywę wśród apostołów zapełnienia pustego miejsca po Judaszu, które zajął Maciej. Wygłaszał pierwsze mowy o Zmartwychwstaniu i zaczął poszerzać wspólnotę chrześcijan o pierwszych nawróconych pogan. Mówił, że im również Bóg udzielił daru Ducha Świętego.

Św. Paweł w pierwszym liście do Koryntian mówi o św. Piotrze jako o pierwszym z apostołów, który zobaczył Chrystusa zmartwychwstałego. Ma go za najwyższy autorytet i pierwszoplanową postać w Kościele.

Na temat roli Żydów i pogan we wspólnocie chrześcijan św. Piotr rozmawiał ze św. Pawłem w Antiochii ok. 48-49 roku. Według apokryficznych Dziejów Piotra jakiś czas po przybyciu do Rzymu, czyli między 64 a 67 rokiem zginął jako męczennik, ukrzyżowany głową w dół. Uznał, że nie jest godny zginąć taką śmiercią jak jego Pan.

Tradycja przypisuje św. Piotrowi dwa listy, które należą do Nowego Testamentu. Dyktował je swojemu przyjacielowi (św. Piotr nazywa go wiernym bratem) Sylwanowi. Piotr jest dla Kościoła gwarancją jedności i prawdy – tego oczekiwał od niego Chrystus – ale także dzięki niemu widzimy jak bardzo Kościołowi potrzebna jest łaska i Boże miłosierdzie.

Kościół obchodzi uroczystość Piotra i Pawła w jednym dniu, żeby podkreślić, że obaj apostołowie dawali początek gminom chrześcijańskim, szczególnie w Rzymie i w tym właśnie mieście oddali swoje życie dla wiary w Jezusa Chrystusa. Przyczyniła się do tego także dawna opinia, że apostołowie zginęli śmiercią męczeńską w tym samym dniu.

  • Św. Piotr jest patronem m.in. diecezji w Rzymie. Patronuje takim miastom jak: Frankfurt, Genewa, Hamburg, Poznań i Ryga. Jest także patronem blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy, rybaków, zegarmistrzów. Ludzie zwracają się do niego szczególnie podczas gorączki lub po ukąszeniu przez węża.
  • Jest ukazywany w stroju apostoła, jako biskup lub papież. Zazwyczaj ma szerokie rysy twarzy, łysinę lub lok nad czołem i krótką, gęsta brodę.
  • Jego atrybutami są dwa klucze symbolizujące klucze Królestwa Bożego. Czasem także łódź, ryba lub sieci.
  • W liturgii św. Piotra wspomina się razem ze św. Pawłem z Tarsu dnia 29 czerwca.

Parafie pod opieką św. Apostołów Piotra i Pawła na Górnym Śląsku

Bibliografia

Mt 16, 18-19, Biblia Tysiąclecia; H. Witczyk, Encyklopedia Chrześcijaństwa, Kielce 2000, s. 562-563; Foto: Web Gallery of Art.