Św. Ojciec Pio: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 20:11, 24 wrz 2021

Św. Ojciec Pio (1887-1968)

Pietrelcina

San Giovanni Rotondo

Pio (Francesco Forgione) urodził się 25 maja 1887, w biednej rodzinie Grazia i Giuseppy de Nunzio w górskiej wiosce Pietrelcina (nazwa ta oznacza kamyczek), w prowincji Benedetto (płd. Włochy). W dzieciństwie odznaczał się słabym zdrowiem. Zajmował se wypasem kóz. W miejscowym kościele pełnił posługę ministrancką. 6 stycznia 1903 wstąpił do nowicjatu kapucynów w Morcone. Następnie, 22 stycznia tegoż roku, przyjął imię Pio z Pietrelciny (zgodnie ze zwyczajem kapucynów do imienia zakonnego dodawano nazwę miejscowości z której pochodził zakonnik). Rok później rozpoczął studia w Sant'Elia a Pianisi (Campobasso). Podczas nauki kilkakrotnie przebywał w rodzinnej miejscowości celem podreperowania zdrowia (bóle brzucha, gorączka). 10 sierpnia 1910 w katedrze w Benevento przyjął z rąk bpa Paolo Schinosiego święcenia kapłańskie.

W latach 1910-1916 został skierowany do rodzinnej miejscowości celem podratowania zdrowia. Jednocześnie pomagał w pracy duszpasterskiej w tamtejszej parafii. W tym czasie miały miejsce stany ekstazy (pierwsze objawy stygmatów). 28 lipca 1916 przybył do klasztoru kapucynów w San Giovanni Rotondo (prowincja Foggia), gdzie pozostał aż do śmierci. Pod koniec I wojny światowej, w 1917 roku wcielono go do armii, gdzie przez pół roku służył jako wartownik.

30 maja 1918 otrzymał szczególne dotknięcie, następnie (5-7 VIII 1918) przeżył transwerberację - czyli przebicie mistyczne - serca, później (20 IX 1918) otrzymał widoczne stygmaty. 20 grudnia 1918 w liście skierowanym do ojca Benedetto zaznaczył, że od wielu dni odnawiała się transwerberacja serca. Rany stygmatów pozostały otwarte i krwawiące przez pięćdziesiąt lat. Był to jeden z powodów dla których przez lata ściągali do San Giovanni Rotondo lekarze, naukowcy, dziennikarze i zwyczajni ludzie, chcąc zobaczyć świątobliwego braciszka.

Lata następne były dla o. Pio najtrudniejsze. Przez trzy lata (1931-1934) miał zakaz sprawowania funkcji kapłańskich oraz prowadzenia korespondencji. Dzięki jego inicjatywie powstały Grupy Modlitwy (1949) oraz szpital Dom Ulgi w Cierpieniu (1956). Zmarł 23 września 1968.

2 czerwca 1999 papież Jan Paweł II ogłosił o. Pio błogosławionym, a 16 lipca 2002 świętym.

Jan Paweł II jeszcze jako student Papieskiego Uniwersytetu Angelicum w Rzymie odbył w 1947 roku pielgrzymkę do San Giovanni Rotondo, aby poznać słynnego kapucyna. O. Pio przepowiedział wtedy, że zostanie papieżem oraz, że na jego pontyfikacie widzi krew.

Wspomnienie liturgiczne przypada 23 września.

Kult św. Ojca Pio w diecezji katowickiej

Bibliografia

I. Burchacka, Ojciec Pio. Stygmatyk Mistyk Cudotwórca, wyd. Adam, 1991; A. da Ripabottoni, Święty Ojciec Pio. Cyrenejczyk Naszych Czasów, wyd. Bertelsmann Media, 2002; R. Allegri, Cuda Ojca Pio, wyd. WAM, 2003; Z. Ziółkowski, Święty Ojciec Pio i Jan Paweł II w nurcie Bożego Miłosierdzia, wyd. Adam, 2005; L. Peroni, Ojciec Pio, wyd. Rafael, T. I 2008; T. II 2009; M. Rękas, WD 1956, nr 9-12, s. 156-163.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 [[Plik:Pietrelcina1.jpg|right|thumb|Pietrelcina]]
 [[Plik:Rotondo3.jpg|thumb|right|San Giovanni Rotondo]]
-Pio (Francesco Forgione) urodził się 25 maja  1887, w biednej rodzinie Grazia i Giuseppy de Nunzio w górskiej wiosce Pietrelcina (nazwa ta oznacza „kamyczek”), w prowincji Benedetto (płd. Włochy). W dzieciństwie odznaczał się słabym zdrowiem. Zajmował se wypasem kóz. W miejscowym kościele pełnił posługę ministrancką.  6 stycznia  1903 wstąpił do nowicjatu kapucynów w Morcone. Następnie (22 I) t.r. przyjął imię Pio z Pietrelciny (zgodnie ze zwyczajem kapucynów do imienia zakonnego dodawano nazwę miejscowości z której pochodził zakonnik). Rok później rozpoczął studia w Sant'Elia a Pianisi (Campobasso). Podczas nauki kilkakrotnie przebywał w rodzinnej miejscowości celem podreperowania zdrowia (bóle brzucha, gorączka). 10 sierpnia  1910 przyjął, w katedrze w Benevento, z rąk bpa Paolo Schinosiego, święcenia kapłańskie.
+Pio (Francesco Forgione) urodził się 25 maja  1887, w biednej rodzinie Grazia i Giuseppy de Nunzio w górskiej wiosce Pietrelcina (nazwa ta oznacza '' kamyczek''), w prowincji Benedetto (płd. Włochy). W dzieciństwie odznaczał się słabym zdrowiem. Zajmował se wypasem kóz. W miejscowym kościele pełnił posługę ministrancką. 6 stycznia 1903 wstąpił do nowicjatu kapucynów w Morcone. Następnie, 22 stycznia tegoż roku, przyjął imię Pio z Pietrelciny (zgodnie ze zwyczajem kapucynów do imienia zakonnego dodawano nazwę miejscowości z której pochodził zakonnik). Rok później rozpoczął studia w Sant'Elia a Pianisi (Campobasso). Podczas nauki kilkakrotnie przebywał w rodzinnej miejscowości celem podreperowania zdrowia (bóle brzucha, gorączka). 10 sierpnia 1910 w katedrze w Benevento przyjął z rąk bpa Paolo Schinosiego  święcenia kapłańskie.
-W l. 1910-1916 został skierowany do rodzinnej miejscowości celem podratowania zdrowia. Jednocześnie  pomagał w pracy duszpasterskiej w tamtejszej parafii. W tym czasie miały miejsce stany ekstazy (pierwsze objawy stygmatów).  28 lipca  1916 przybył do klasztoru kapucynów w [[San Giovanni Rotondo]] (prowincja Foggia), gdzie pozostał aż do śmierci. Pod koniec I wojny światowej, w 1917 roku wcielono go do armii, gdzie przez pół roku służył jako wartownik.
+W latach 1910-1916 został skierowany do rodzinnej miejscowości celem podratowania zdrowia. Jednocześnie  pomagał w pracy duszpasterskiej w tamtejszej parafii. W tym czasie miały miejsce stany ekstazy (pierwsze objawy stygmatów). 28 lipca 1916 przybył do klasztoru kapucynów w [[San Giovanni Rotondo]] (prowincja Foggia), gdzie pozostał aż do śmierci. Pod koniec I wojny światowej, w 1917 roku wcielono go do armii, gdzie przez pół roku służył jako wartownik.
-maja 1918 otrzymał "szczególne dotknięcie", następnie  (5-7 VIII 1918) przeżył transwerberację - czyli przebicie mistyczne - serca, później  (20 IX 1918) otrzymał widoczne stygmaty. 20 grudnia  1918  w liście skierowanym do ojca Benedetto zaznaczył, że od wielu dni odnawiała się transwerberacja serca.
+maja 1918 otrzymał '' szczególne dotknięcie'', następnie  (5-7 VIII 1918) przeżył transwerberację - czyli przebicie mistyczne - serca, później (20 IX 1918) otrzymał widoczne stygmaty. 20 grudnia 1918 w liście skierowanym do ojca Benedetto zaznaczył, że od wielu dni odnawiała się transwerberacja serca.
-Rany stygmatów pozostały otwarte i krwawiące przez pięćdziesiąt lat. Był to jeden z powodów dla których przez lata ściągali do San Giovanni Rotondo lekarze, naukowcy, dziennikarze i zwyczajni ludzie, chcąc zobaczyć ,,świątobliwego braciszka”.
+Rany stygmatów pozostały otwarte i krwawiące przez pięćdziesiąt lat. Był to jeden z powodów dla których przez lata ściągali do San Giovanni Rotondo lekarze, naukowcy, dziennikarze i zwyczajni ludzie, chcąc zobaczyć '' świątobliwego braciszka''.
-Lata następne były dla o. Pio najtrudniejsze. Przez trzy lata (1931-34)  miał zakaz sprawowania funkcji kapłańskich oraz prowadzenia korespondencji.
+Lata następne były dla o. Pio najtrudniejsze. Przez trzy lata (1931-1934)  miał zakaz sprawowania funkcji kapłańskich oraz prowadzenia korespondencji.
-Dzięki jego inicjatywie powstały [[Grupy Modlitwy Ojca Pio|Grupy Modlitw]] (1949) oraz szpital „Dom Ulgi w Cierpieniu” (1956). Zmarł 23 września 1968.
+Dzięki jego inicjatywie powstały [[Grupy Modlitwy Ojca Pio|Grupy Modlitwy]] (1949) oraz szpital '' Dom Ulgi w Cierpieniu'' (1956). Zmarł 23 września 1968.
 czerwca 1999 papież [[Jan Paweł II]] ogłosił o. Pio błogosławionym, a 16 lipca  2002 świętym.
@@ Linia 20: / Linia 20: @@
 ==Kult św. Ojca Pio w diecezji katowickiej==
-*[[Kościół pw. św. Ojca Pio w Mąkołowcu]]
+*[[Parafia św. Ojca Pio w Mąkołowcu]]
 *[[Grupy Modlitwy Ojca Pio]]
 ==Bibliografia==
 I. Burchacka, Ojciec Pio. Stygmatyk Mistyk Cudotwórca, wyd. Adam, 1991; A. da Ripabottoni, Święty Ojciec Pio. Cyrenejczyk Naszych Czasów, wyd. Bertelsmann Media, 2002; R. Allegri, Cuda Ojca Pio, wyd. WAM, 2003; Z. Ziółkowski, Święty Ojciec Pio i Jan Paweł II w nurcie Bożego Miłosierdzia, wyd. Adam, 2005; L. Peroni, Ojciec Pio, wyd. Rafael, T. I 2008; T. II 2009; M. Rękas, WD 1956, nr 9-12, s. 156-163.
 {{Święty}}
+{{Noty biograficzne}}
 [[Kategoria:Sanctus - P|Pio]]
+[[Kategoria:Biografie - P|Pio]]