Św. Ojciec Pio: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Św. Ojciec Pio (1887-1968)== | ==Św. Ojciec Pio (1887-1968)== | ||
Pio (Francesco Forgione) urodził się 25 maja 1887, w biednej rodzinie Grazia i Giuseppy de Nunzio w górskiej wiosce Pietrelcina (nazwa ta oznacza | [[Plik:Pio2.jpg|150px|left|thumb]] | ||
[[Plik:Pietrelcina1.jpg|right|thumb|Pietrelcina]] | |||
[[Plik:Rotondo3.jpg|thumb|right|San Giovanni Rotondo]] | |||
Pio (Francesco Forgione) urodził się 25 maja 1887, w biednej rodzinie Grazia i Giuseppy de Nunzio w górskiej wiosce Pietrelcina (nazwa ta oznacza '' kamyczek''), w prowincji Benedetto (płd. Włochy). W dzieciństwie odznaczał się słabym zdrowiem. Zajmował se wypasem kóz. W miejscowym kościele pełnił posługę ministrancką. 6 stycznia 1903 wstąpił do nowicjatu kapucynów w Morcone. Następnie, 22 stycznia tegoż roku, przyjął imię Pio z Pietrelciny (zgodnie ze zwyczajem kapucynów do imienia zakonnego dodawano nazwę miejscowości z której pochodził zakonnik). Rok później rozpoczął studia w Sant'Elia a Pianisi (Campobasso). Podczas nauki kilkakrotnie przebywał w rodzinnej miejscowości celem podreperowania zdrowia (bóle brzucha, gorączka). 10 sierpnia 1910 w katedrze w Benevento przyjął z rąk bpa Paolo Schinosiego święcenia kapłańskie. | |||
W latach 1910-1916 został skierowany do rodzinnej miejscowości celem podratowania zdrowia. Jednocześnie pomagał w pracy duszpasterskiej w tamtejszej parafii. W tym czasie miały miejsce stany ekstazy (pierwsze objawy stygmatów). 28 lipca 1916 przybył do klasztoru kapucynów w [[San Giovanni Rotondo]] (prowincja Foggia), gdzie pozostał aż do śmierci. Pod koniec I wojny światowej, w 1917 roku wcielono go do armii, gdzie przez pół roku służył jako wartownik. | |||
30 maja 1918 otrzymał '' szczególne dotknięcie'', następnie (5-7 VIII 1918) przeżył transwerberację - czyli przebicie mistyczne - serca, później (20 IX 1918) otrzymał widoczne stygmaty. 20 grudnia 1918 w liście skierowanym do ojca Benedetto zaznaczył, że od wielu dni odnawiała się transwerberacja serca. | |||
Rany stygmatów pozostały otwarte i krwawiące przez pięćdziesiąt lat. Był to jeden z powodów dla których przez lata ściągali do San Giovanni Rotondo lekarze, naukowcy, dziennikarze i zwyczajni ludzie, chcąc zobaczyć | Rany stygmatów pozostały otwarte i krwawiące przez pięćdziesiąt lat. Był to jeden z powodów dla których przez lata ściągali do San Giovanni Rotondo lekarze, naukowcy, dziennikarze i zwyczajni ludzie, chcąc zobaczyć '' świątobliwego braciszka''. | ||
Lata następne były dla o. Pio najtrudniejsze. | Lata następne były dla o. Pio najtrudniejsze. Przez trzy lata (1931-1934) miał zakaz sprawowania funkcji kapłańskich oraz prowadzenia korespondencji. | ||
Dzięki jego inicjatywie powstały [[Grupy Modlitwy Ojca Pio|Grupy | Dzięki jego inicjatywie powstały [[Grupy Modlitwy Ojca Pio|Grupy Modlitwy]] (1949) oraz szpital '' Dom Ulgi w Cierpieniu'' (1956). Zmarł 23 września 1968. | ||
2 | 2 czerwca 1999 papież [[Jan Paweł II]] ogłosił o. Pio błogosławionym, a 16 lipca 2002 świętym. | ||
Jan Paweł II jeszcze jako student Papieskiego Uniwersytetu Angelicum w Rzymie odbył w 1947 roku pielgrzymkę do San Giovanni Rotondo, aby poznać słynnego kapucyna. O. Pio przepowiedział wtedy, że zostanie papieżem oraz, że na jego pontyfikacie widzi krew. | Jan Paweł II jeszcze jako student Papieskiego Uniwersytetu Angelicum w Rzymie odbył w 1947 roku pielgrzymkę do San Giovanni Rotondo, aby poznać słynnego kapucyna. O. Pio przepowiedział wtedy, że zostanie papieżem oraz, że na jego pontyfikacie widzi krew. | ||
== | *Wspomnienie liturgiczne przypada 23 września. | ||
*[[ | |||
==Kult św. Ojca Pio w diecezji katowickiej== | |||
*[[Parafia św. Ojca Pio w Mąkołowcu]] | |||
*[[Grupy Modlitwy Ojca Pio]] | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
I.Burchacka, Ojciec Pio. Stygmatyk Mistyk Cudotwórca, wyd. Adam, 1991; A. da Ripabottoni, Święty Ojciec Pio. Cyrenejczyk Naszych Czasów, wyd. Bertelsmann Media, 2002; R. Allegri, Cuda Ojca Pio, wyd. WAM, 2003; Z. Ziółkowski, Święty Ojciec Pio i Jan Paweł II w nurcie Bożego Miłosierdzia, wyd. Adam, 2005; L. Peroni, Ojciec Pio, wyd. Rafael, T. I 2008; T. II 2009. | I. Burchacka, Ojciec Pio. Stygmatyk Mistyk Cudotwórca, wyd. Adam, 1991; A. da Ripabottoni, Święty Ojciec Pio. Cyrenejczyk Naszych Czasów, wyd. Bertelsmann Media, 2002; R. Allegri, Cuda Ojca Pio, wyd. WAM, 2003; Z. Ziółkowski, Święty Ojciec Pio i Jan Paweł II w nurcie Bożego Miłosierdzia, wyd. Adam, 2005; L. Peroni, Ojciec Pio, wyd. Rafael, T. I 2008; T. II 2009; M. Rękas, WD 1956, nr 9-12, s. 156-163. | ||
[[Kategoria: | {{Święty}} | ||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Sanctus - P|Pio]] | |||
[[Kategoria:Biografie - P|Pio]] | |||
Aktualna wersja na dzień 20:11, 24 wrz 2021
Św. Ojciec Pio (1887-1968)
Pio (Francesco Forgione) urodził się 25 maja 1887, w biednej rodzinie Grazia i Giuseppy de Nunzio w górskiej wiosce Pietrelcina (nazwa ta oznacza kamyczek), w prowincji Benedetto (płd. Włochy). W dzieciństwie odznaczał się słabym zdrowiem. Zajmował se wypasem kóz. W miejscowym kościele pełnił posługę ministrancką. 6 stycznia 1903 wstąpił do nowicjatu kapucynów w Morcone. Następnie, 22 stycznia tegoż roku, przyjął imię Pio z Pietrelciny (zgodnie ze zwyczajem kapucynów do imienia zakonnego dodawano nazwę miejscowości z której pochodził zakonnik). Rok później rozpoczął studia w Sant'Elia a Pianisi (Campobasso). Podczas nauki kilkakrotnie przebywał w rodzinnej miejscowości celem podreperowania zdrowia (bóle brzucha, gorączka). 10 sierpnia 1910 w katedrze w Benevento przyjął z rąk bpa Paolo Schinosiego święcenia kapłańskie.
W latach 1910-1916 został skierowany do rodzinnej miejscowości celem podratowania zdrowia. Jednocześnie pomagał w pracy duszpasterskiej w tamtejszej parafii. W tym czasie miały miejsce stany ekstazy (pierwsze objawy stygmatów). 28 lipca 1916 przybył do klasztoru kapucynów w San Giovanni Rotondo (prowincja Foggia), gdzie pozostał aż do śmierci. Pod koniec I wojny światowej, w 1917 roku wcielono go do armii, gdzie przez pół roku służył jako wartownik.
30 maja 1918 otrzymał szczególne dotknięcie, następnie (5-7 VIII 1918) przeżył transwerberację - czyli przebicie mistyczne - serca, później (20 IX 1918) otrzymał widoczne stygmaty. 20 grudnia 1918 w liście skierowanym do ojca Benedetto zaznaczył, że od wielu dni odnawiała się transwerberacja serca. Rany stygmatów pozostały otwarte i krwawiące przez pięćdziesiąt lat. Był to jeden z powodów dla których przez lata ściągali do San Giovanni Rotondo lekarze, naukowcy, dziennikarze i zwyczajni ludzie, chcąc zobaczyć świątobliwego braciszka.
Lata następne były dla o. Pio najtrudniejsze. Przez trzy lata (1931-1934) miał zakaz sprawowania funkcji kapłańskich oraz prowadzenia korespondencji. Dzięki jego inicjatywie powstały Grupy Modlitwy (1949) oraz szpital Dom Ulgi w Cierpieniu (1956). Zmarł 23 września 1968.
2 czerwca 1999 papież Jan Paweł II ogłosił o. Pio błogosławionym, a 16 lipca 2002 świętym.
Jan Paweł II jeszcze jako student Papieskiego Uniwersytetu Angelicum w Rzymie odbył w 1947 roku pielgrzymkę do San Giovanni Rotondo, aby poznać słynnego kapucyna. O. Pio przepowiedział wtedy, że zostanie papieżem oraz, że na jego pontyfikacie widzi krew.
- Wspomnienie liturgiczne przypada 23 września.
Kult św. Ojca Pio w diecezji katowickiej
Bibliografia
I. Burchacka, Ojciec Pio. Stygmatyk Mistyk Cudotwórca, wyd. Adam, 1991; A. da Ripabottoni, Święty Ojciec Pio. Cyrenejczyk Naszych Czasów, wyd. Bertelsmann Media, 2002; R. Allegri, Cuda Ojca Pio, wyd. WAM, 2003; Z. Ziółkowski, Święty Ojciec Pio i Jan Paweł II w nurcie Bożego Miłosierdzia, wyd. Adam, 2005; L. Peroni, Ojciec Pio, wyd. Rafael, T. I 2008; T. II 2009; M. Rękas, WD 1956, nr 9-12, s. 156-163.
| |||||
| |||||