Św. Ojciec Pio: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Jan Paweł II jeszcze jako student Papieskiego Uniwersytetu Angelicum w Rzymie odbył w 1947 roku pielgrzymkę do San Giovanni Rotondo, aby poznać słynnego kapucyna. O. Pio przepowiedział wtedy, że zostanie papieżem oraz, że na jego pontyfikacie widzi krew. | Jan Paweł II jeszcze jako student Papieskiego Uniwersytetu Angelicum w Rzymie odbył w 1947 roku pielgrzymkę do San Giovanni Rotondo, aby poznać słynnego kapucyna. O. Pio przepowiedział wtedy, że zostanie papieżem oraz, że na jego pontyfikacie widzi krew. | ||
Wspomnienie liturgiczne - 23 wrzesień. | |||
==Kościoły w Archidiecezji Katowickiej pw. o. Pio== | ==Kościoły w Archidiecezji Katowickiej pw. o. Pio== | ||
Wersja z 09:39, 17 wrz 2011
Św. Ojciec Pio (1887-1968)
Pio (Francesco Forgione) urodził się 25 maja 1887, w biednej rodzinie Grazia i Giuseppy de Nunzio w górskiej wiosce Pietrelcina (nazwa ta oznacza „kamyczek”), w prowincji Benedetto (płd. Włochy). W dzieciństwie odznaczał się słabym zdrowiem. Zajmował se wypasem kóz. W miejscowym kościele pełnił posługę ministrancką. 6 stycznia 1903 wstąpił do nowicjatu kapucynów w Morcone. Następnie (22 I) t.r. przyjął imię Pio z Pietrelciny (zgodnie ze zwyczajem kapucynów do imienia zakonnego dodawano nazwę miejscowości z której pochodził zakonnik). Rok później rozpoczął studia w Sant'Elia a Pianisi (Campobasso). Podczas nauki kilkakrotnie przebywał w rodzinnej miejscowości celem podreperowania zdrowia (bóle brzucha, gorączka). 10 sierpnia 1910 przyjął, w katedrze w Benevento, z rąk bpa Paolo Schinosiego, święcenia kapłańskie.
W l. 1910-1916 został skierowany do rodzinnej miejscowości celem podratowania zdrowia. Jednocześnie pomagał w pracy duszpasterskiej w tamtejszej parafii. W tym czasie miały miejsce stany ekstazy (pierwsze objawy stygmatów). 28 lipca 1916 przybył do klasztoru kapucynów w San Giovanni Rotondo (prowincja Foggia), gdzie pozostał aż do śmierci. Pod koniec I wojny światowej, w 1917 roku wcielono go do armii, gdzie przez pół roku służył jako wartownik.
30 maja 1918 otrzymał "szczególne dotknięcie", następnie (5-7 VIII 1918) przeżył transwerberację - czyli przebicie mistyczne - serca, później (20 IX 1918) otrzymał widoczne stygmaty. 20 grudnia 1918 w liście skierowanym do ojca Benedetto zaznaczył, że od wielu dni odnawiała się transwerberacja serca. Rany stygmatów pozostały otwarte i krwawiące przez pięćdziesiąt lat. Był to jeden z powodów dla których przez lata ściągali do San Giovanni Rotondo lekarze, naukowcy, dziennikarze i zwyczajni ludzie, chcąc zobaczyć ,,świątobliwego braciszka”.
Lata następne były dla o. Pio najtrudniejsze. Przez trzy lata (1931-34) miał zakaz sprawowania funkcji kapłańskich oraz prowadzenia korespondencji. Dzięki jego inicjatywie powstały Grupy Modlitw (1949) oraz szpital „Dom Ulgi w Cierpieniu” (1956). Zmarł 23 września 1968.
2 czerwca 1999 papież Jan Paweł II ogłosił o. Pio błogosławionym, a 16 lipca 2002 świętym.
Jan Paweł II jeszcze jako student Papieskiego Uniwersytetu Angelicum w Rzymie odbył w 1947 roku pielgrzymkę do San Giovanni Rotondo, aby poznać słynnego kapucyna. O. Pio przepowiedział wtedy, że zostanie papieżem oraz, że na jego pontyfikacie widzi krew.
Wspomnienie liturgiczne - 23 wrzesień.
Kościoły w Archidiecezji Katowickiej pw. o. Pio
Bibliografia
I. Burchacka, Ojciec Pio. Stygmatyk Mistyk Cudotwórca, wyd. Adam, 1991; A. da Ripabottoni, Święty Ojciec Pio. Cyrenejczyk Naszych Czasów, wyd. Bertelsmann Media, 2002; R. Allegri, Cuda Ojca Pio, wyd. WAM, 2003; Z. Ziółkowski, Święty Ojciec Pio i Jan Paweł II w nurcie Bożego Miłosierdzia, wyd. Adam, 2005; L. Peroni, Ojciec Pio, wyd. Rafael, T. I 2008; T. II 2009; M. Rękas, WD 1956, nr 9-12, s. 156-163.