Św. Mikołaj: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 30: Linia 30:
P. Guérin, Les petits bollandistes.Vies des Saints, Paris 1882, t. 14, s. 83-92; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1954, s. 200-213; N. C. Falconius, S. Nicolai. Acta, Naples 1751; G. Anrich, Hagios Nikolaos. Der heilige Nikolaos in der griechischen Kirche, Leipzig-Berlin, T.1-2; 1913-1917; Historia della vita, miracoli, translatione e gloria dell’illustriss. Confessor di Christo San Nicolo il Magno, arcivescovo di Mira, patrono... di Bari, Palerme 1672; J. Laroche, Vie De Saint Nicolas. Patron de la jeunesse et de la Lorraine, Paris 1893.
P. Guérin, Les petits bollandistes.Vies des Saints, Paris 1882, t. 14, s. 83-92; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1954, s. 200-213; N. C. Falconius, S. Nicolai. Acta, Naples 1751; G. Anrich, Hagios Nikolaos. Der heilige Nikolaos in der griechischen Kirche, Leipzig-Berlin, T.1-2; 1913-1917; Historia della vita, miracoli, translatione e gloria dell’illustriss. Confessor di Christo San Nicolo il Magno, arcivescovo di Mira, patrono... di Bari, Palerme 1672; J. Laroche, Vie De Saint Nicolas. Patron de la jeunesse et de la Lorraine, Paris 1893.
{{Święty}}
{{Święty}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria: Sanctus - M|Mik]]
[[Kategoria: Sanctus - M|Mik]]
[[Kategoria: Biografie - M|Mik]]
[[Kategoria: Biografie - M|Mik]]

Wersja z 15:12, 15 cze 2017

Mikołaj (ur. ok. 270), biskup Myry (Turcja)

św. Mikołaj, nastawa ołtarzowa z katedry w Monaco
św. Mikołaj, Muzeum Archidiecezjalne w Katowicach

Urodził około 270 roku w Patarze (Lycja w prowincji Azji Mniejszej, dzisiejsza południowo-wschodnia Turcja). Według tradycji, jego ojcem był Euphemius, a matką Anna - siostra ówczesnego arcybiskupa Myry (również o imieniu Mikołaj). Małżonkowie słynęli w okolicy ze świadczenia dzieł miłosierdzia. Zmarli w czasie epidemii zarazy. Po przyjęciu święceń kapłańskich Mikołaj został mianowany przełożonym monasteru „Świętego Syjonu”, znajdującego się w pobliżu Myry. Następnie został wyświęcony na biskupa Myry.

Dbał o przestrzeganie doktryny katolickiej wśród miejscowego duchowieństwa. Za panowania cesarza Dioklecjana został uwięziony, a następnie uwolniony za rządów cesarza Konstantyna. Po powrocie do Myry nakazał zburzyć znajdującą się w centrum miasta świątynię bogini Diany. Według tradycji odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Podczas podróży, w Egipcie spotkał się ze świętym Antonim. Brał udział w soborze w Nicei (325), gdzie opowiedział się przeciwko poglądom Ariusza. Zmarł między 345 a 352 rokiem. Do XI wieku jego ciało spoczywało w kościele w Myrze. W czasie panowania tureckiego w Myrze jego ciało zostało wykupione przez kupców włoskich i przewiezione do bazyliki w Bari (południowe Włochy). O popularności tego świętego świadczy fakt, że w średniowieczu w Rzymie było 85 kościołów i kaplic jemu poświęconych. W Niemczech jego kult krzewiła żona cesarza Ottona I - Theofania. We Francji pierwsza kaplica królewska wybudowana w Paryżu (île de la Cité) była poświęcona św. Mikołajowi (w tym miejscu obecnie znajduje się Sainte - Chapelle).

Życie świętego Mikołaja otoczone jest legendą. Mowa w niej jest o cudach zdziałanych przez niego, jego działalności dobroczynnej czynionej w sekrecie, obronie biednych i prześladowanych. Św. Mikołaj był obierany za patrona przez marynarzy, rybaków, pielgrzymów, podróżników, piwowarów, pszczelarzy, bednarzy, aptekarzy, sprzedawców wina, niesprawiedliwie oskarżonych, duchowieństwo oraz dzieci.

  • Na obrazach i ikonach przedstawiany jest często z (1) zamkniętą księgą w dłoni lub (2) z pastorałem w jednej i otwartą księgą w drugiej dłoni, lub (3) z ręką uniesioną w geście błogosławieństwa.
  • Wspomnienie liturgiczne św. Mikołaja przypada 6 grudnia.
  • Sanktuarium św. Mikołaja znajduje się w Pierśćcu, na Śląsku Cieszyńskim.

Parafie na Górnym Śląsku pod wezwaniem św. Mikołaja


Bibliografia

P. Guérin, Les petits bollandistes.Vies des Saints, Paris 1882, t. 14, s. 83-92; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1954, s. 200-213; N. C. Falconius, S. Nicolai. Acta, Naples 1751; G. Anrich, Hagios Nikolaos. Der heilige Nikolaos in der griechischen Kirche, Leipzig-Berlin, T.1-2; 1913-1917; Historia della vita, miracoli, translatione e gloria dell’illustriss. Confessor di Christo San Nicolo il Magno, arcivescovo di Mira, patrono... di Bari, Palerme 1672; J. Laroche, Vie De Saint Nicolas. Patron de la jeunesse et de la Lorraine, Paris 1893.