Św. Mikołaj: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(linki) |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
Sanktuarium św. Mikołaja znajduje się w [[Sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu|Pierśćcu]], na Śląsku Cieszyńskim. | Sanktuarium św. Mikołaja znajduje się w [[Sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu|Pierśćcu]], na Śląsku Cieszyńskim. | ||
==Parafie na Górnym Śląsku pod wezwaniem św. Mikołaja== | |||
*[[Parafia św. Mikołaja w Łące]] | |||
*[[Parafia św. Mikołaja w Pstrążnej]] | |||
*[[Parafia św. Mikołaja w Wilczy]] | |||
*[[Sanktuarium św. Mikołaja w Pierśccu]] | |||
*[[Parafia św. Mikołaja w Borowej Wsi]] | |||
*[[Parafia św. Mikołaja w Warszowicach]] | |||
*[[Parafia św. Mikołaja w Reptach Śląskich]] | |||
*[[Parafia św. Mikołaja w Lublińcu]] | |||
*[[Parafia Świętych Mikołaja i Małgorzaty w Wysokiej]] | |||
*[[Parafia św. Mikołaja w Raciborzu]] | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== |
Wersja z 06:24, 25 lis 2014
Mikołaj (ur. ok. 270), biskup Myry (Turcja)
Urodził około 270 roku w Patarze (Lycja w prowincji Azji Mniejszej, dzisiejsza południowo-wschodnia Turcja). Według tradycji, jego ojcem był Euphemius, a matką Anna - siostra ówczesnego arcybiskupa Myry (również o imieniu Mikołaj). Małżonkowie słynęli w okolicy z świadczenia dzieł miłosierdzia. Zmarli w czasie epidemii zarazy. Po przyjęciu święceń kapłańskich Mikołaj został mianowany przełożonym monasteru „Świętego Syjonu”, znajdującego się w pobliżu Myry. Następnie został wyświęcony na biskupa Myry.
Dbał o przestrzeganie doktryny katolickiej wśród miejscowego duchowieństwa. Za panowania cesarza Dioklecjana został uwięziony, a następnie uwolniony za rządów cesarza Konstantyna. Po powrocie do Myry nakazał zburzyć znajdującą się w centrum miasta świątynię bogini Diany. Według tradycji odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Podczas podróży, w Egipcie spotkał się ze świętym Antonim. Brał udział w soborze w Nicei (325), gdzie opowiedział się przeciwko poglądom Ariusza. Zmarł między 345 a 352 rokiem. Do XI wieku jego ciało spoczywało w kościele w Myrze. W czasie panowania tureckiego w Myrze jego ciało zostało wykupione przez kupców włoskich i przewiezione do bazyliki w Bari (południowe Włochy). O popularności tego świętego świadczy fakt, że w średniowieczu w Rzymie było 85 kościołów i kaplic jemu poświęconych. W Niemczech jego kult krzewiła żona cesarza Ottona I - Theofania. We Francji pierwsza kaplica królewska wybudowana w Paryżu (île de la Cité) była poświęcona św. Mikołajowi (w tym miejscu obecnie znajduje się Sainte - Chapelle).
Życie świętego Mikołaja otoczone jest legendą. Mowa w niej jest o cudach zdziałanych przez niego, jego działalności dobroczynnej czynionej w sekrecie, obronie biednych i prześladowanych. Św. Mikołaj był obierany za patrona przez marynarzy, rybaków, pielgrzymów, podróżników, piwowarów, pszczelarzy, bednarzy, aptekarzy, sprzedawców wina, niesprawiedliwie oskarżonych, duchowieństwo oraz dzieci.
Na obrazach i ikonach przedstawiany jest często z (1) zamkniętą księgą w dłoni lub (2) z pastorałem w jednej i otwartą księgą w drugiej dłoni, lub (3) z ręką uniesioną w geście błogosławieństwa.
Wspomnienie liturgiczne św. Mikołaja przypada 6 grudnia.
Sanktuarium św. Mikołaja znajduje się w Pierśćcu, na Śląsku Cieszyńskim.
Parafie na Górnym Śląsku pod wezwaniem św. Mikołaja
- Parafia św. Mikołaja w Łące
- Parafia św. Mikołaja w Pstrążnej
- Parafia św. Mikołaja w Wilczy
- Sanktuarium św. Mikołaja w Pierśccu
- Parafia św. Mikołaja w Borowej Wsi
- Parafia św. Mikołaja w Warszowicach
- Parafia św. Mikołaja w Reptach Śląskich
- Parafia św. Mikołaja w Lublińcu
- Parafia Świętych Mikołaja i Małgorzaty w Wysokiej
- Parafia św. Mikołaja w Raciborzu
Bibliografia
P. Guérin, Les petits bollandistes.Vies des Saints, Paris 1882, t. 14, s. 83-92; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1954, s. 200-213; N. C. Falconius, S. Nicolai. Acta, Naples 1751; G. Anrich, Hagios Nikolaos. Der heilige Nikolaos in der griechischen Kirche, Leipzig-Berlin, T.1-2; 1913-1917; Historia della vita, miracoli, translatione e gloria dell’illustriss. Confessor di Christo San Nicolo il Magno, arcivescovo di Mira, patrono... di Bari, Palerme 1672; J. Laroche, Vie De Saint Nicolas. Patron de la jeunesse et de la Lorraine, Paris 1893.
|