Św. Mikołaj: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
==Mikołaj (ur. ok. 270), arcybiskup Myry (Turcja) ==
==Mikołaj (ur. ok. 270), arcybiskup Myry (Turcja) ==
[[Plik:Mikolaj Monaco2.jpg|right|300px|thumb|figura z kościoła  w Monaco ]]
[[Plik:Mikolaj Monaco2.jpg|right|300px|thumb|św. Mikołaj, nastawa ołtarzowa z katedry w Monaco ]]
[[Plik:Mikolaj monaco1.jpg|left|200px|thumb|św. Mikołaj, nastawa ołtarzowa z katedry w Monaco ]]
[[Plik:Mikolaj monaco1.jpg|left|200px|thumb|figura z kościoła  w Monaco ]]
Urodził około 270 roku w Patarze (Lycja w prowincji Azji Mniejszej, dzisiejsza południowo-wschodnia Turcja). Wg tradycji, jego ojcem był Euphemius, jego matką Anna siostra ówczesnego arcybiskupa Myry (również o imieniu Mikołaj).  Małżonkowie słynęli w okolicy z świadczenia dzieł miłosierdzia.  Zmarli w czasie epidemii zarazy. Po przyjęciu święceń kapłańskich Mikołaj został mianowany przełożonym monasteru  „Świętego Syjonu”  znajdującego się w pobliżu Myry. Nastepnie  wyświęcony na  biskupa Myry.  
Urodził około 270 roku w Patarze (Lycja w prowincji Azji Mniejszej, dzisiejsza południowo-wschodnia Turcja). Wg tradycji, jego ojcem był Euphemius, jego matką Anna siostra ówczesnego arcybiskupa Myry (również o imieniu Mikołaj).  Małżonkowie słynęli w okolicy z świadczenia dzieł miłosierdzia.  Zmarli w czasie epidemii zarazy. Po przyjęciu święceń kapłańskich Mikołaj został mianowany przełożonym monasteru  „Świętego Syjonu”  znajdującego się w pobliżu Myry. Nastepnie  wyświęcony na  biskupa Myry.  



Wersja z 08:33, 18 lis 2009

Mikołaj (ur. ok. 270), arcybiskup Myry (Turcja)

św. Mikołaj, nastawa ołtarzowa z katedry w Monaco
figura z kościoła w Monaco

Urodził około 270 roku w Patarze (Lycja w prowincji Azji Mniejszej, dzisiejsza południowo-wschodnia Turcja). Wg tradycji, jego ojcem był Euphemius, jego matką Anna siostra ówczesnego arcybiskupa Myry (również o imieniu Mikołaj). Małżonkowie słynęli w okolicy z świadczenia dzieł miłosierdzia. Zmarli w czasie epidemii zarazy. Po przyjęciu święceń kapłańskich Mikołaj został mianowany przełożonym monasteru „Świętego Syjonu” znajdującego się w pobliżu Myry. Nastepnie wyświęcony na biskupa Myry.

Dbał o przestrzeganie doktryny katolickiej wśród miejscowego duchowieństwa. Za panowania cesarza Dioklecjana uwięziony. Uwolniony za rządów cesarza Konstantyna. Powróciwszy do Myry nakazał zburzyć znajdującą się w centrum miasta świątynię bogini Diany. Wg tradycji odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Podczas podróży, w Egipcie spotkał się ze świętym Antonim. Brał udział w soborze w Nicei (325) gdzie opowiedział się przeciwko poglądom Ariusza. Zmarł między 345 a 352 rokiem. Do XI wieku jego ciało spoczywało w kościele w Myrze. W czasie panowania Tureckiego w Myrze jego ciało zostało wykupione przez kupców włoskich i przewiezione do Bari (Włochy). O popularności tego świętego świadczy fakt, ze w średniowieczu w Rzymie było 85 kościołów i kaplic jemu poświęconych. W Niemczech jego kult krzewiła żona cesarza Ottona I Theofania. We Francji pierwsza kaplica królewska wybudowana w Paryżu (île de la Cité) była poświęcona św. Mikołajowi ( w tym miejscu obecnie znajduje się Sainte-Chapelle).

Życie świętego Mikołaja otoczone jest legendą. Mowa w niej jest o cudach zdziałanych przez niego, jego działalności dobroczynnej czynionej w sekrecie, obronie biednych i prześladowanych. Św. Mikołaj był obierany za patrona przez marynarzy, rybaków, pielgrzymów, podróżników, piwowarzy, pszczelarzy, bednarzy, aptekarzy, sprzedawców wina, niesprawiedliwie oskarżonych, duchowieństwo oraz dzieci.

Na obrazach i ikonach przedstawiany jest często z (1) zamkniętą księgą w dłoni lub (2) z pastorałem w jednej i otwartą księgą w drugiej dłoni lub (3) z ręką w geście błogosławieństwa.

Sanktuarium św. Mikołaja znajduje sie w Pierśccu, na Śląsku Cieszyńskim.

Bibliografia

Paul Guérin, Les petits bollandistes.Vies des Saints, Paris 1882, t. XIV, s. 83-92; [Bénédictins de Paris], Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1954, s. 200-213; N.C. Falconius, S. Nicolai. Acta, Naples 1751; G. Anrich, Hagios Nikolaos. Der heilige Nikolaos in der griechischen Kirche, Leipzig-Berlin, T.1-2; 1913-1917.; S.J.; Historia della vita, miracoli, translatione e gloria dell’illustriss. Confessor di Christo San Nicolo il Magno, arcivescovo di Mira, patrono... di Bari, Palerme 1672; Jules Laroche, Vie De Saint Nicolas. Patron de la jeunesse et de la Lorraine, Paris, 1893.