Św. Marcin z Tours: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 1: Linia 1:
== Św. Marcin z Tours (ok. 316-397)==
== Św. Marcin z Tours (ok. 316-397)==
[[Plik:Marcin z Tours.jpg|right|thumb|św. Marcin z Tours i św. Mikołaj z Bari]]
[[Plik:Marcin z Tours.jpg|right|thumb|św. Marcin z Tours i św. Mikołaj z Bari]]
Św. Marcin urodzony w 316 lub 317 r. w Panonii, najprawdopodobniej na terenie dzisiejszego miasta Szombathely na Węgrzech. Został wychowany w pogańskiej rodzinie, a jego ojciec był trybunem wojskowym. Stąd prawdopodobnie imię świętego – Martinus pochodzące od Marsa, boga wojny. Edukację zdobywał w Ticinium (obecnie Pawia), gdzie przeniósł się wraz z rodziną za ojcem. W tym mieście spotkał się z chrześcijaństwem i być może tam też został wpisany na listę katechumenów, ale nie został tam ochrzczony. W wieku 15 lat zaciągnął się do armii cesarskiej. Długość jego służby wojskowej jest przedmiotem sporów wśród hagiografów. Jedni wskazują na 5 lat, inni na 25 lat. Pewne jest, że będąc jeszcze w wojsku przybył do Amiens, gdzie spotkał żebraka proszącego o jałmużnę. Wówczas Marcin odciął połowę swego płaszcza i podarował mu ją. Połowa okrycia należała do Marcina, a druga, którą zachował do armii. Następnej nocy ukazał mu się Chrystus odziany w ten płaszcz i mówiący do aniołów: ''To Marcin okrył mnie swoim płaszczem''.
Św. Marcin urodzony w 316 lub 317 roku w Panonii, najprawdopodobniej na terenie dzisiejszego miasta Szombathely na Węgrzech. Został wychowany w pogańskiej rodzinie, a jego ojciec był trybunem wojskowym. Stąd prawdopodobnie imię świętego – Martinus pochodzące od Marsa, boga wojny. Edukację zdobywał w Ticinium (obecnie Pawia), gdzie przeniósł się wraz z rodziną za ojcem. W tym mieście spotkał się z chrześcijaństwem i być może tam też został wpisany na listę katechumenów, ale nie został tam ochrzczony. W wieku 15 lat zaciągnął się do armii cesarskiej. Długość jego służby wojskowej jest przedmiotem sporów wśród hagiografów. Jedni wskazują na 5 lat, inni na 25 lat. Pewne jest, że będąc jeszcze w wojsku przybył do Amiens, gdzie spotkał żebraka proszącego o jałmużnę. Wówczas Marcin odciął połowę swego płaszcza i podarował mu ją. Połowa okrycia należała do Marcina, a druga, którą zachował do armii. Następnej nocy ukazał mu się Chrystus odziany w ten płaszcz i mówiący do aniołów: '' To Marcin okrył mnie swoim płaszczem''.


To wydarzenie sprawiło, że zapragnął się ochrzcić i uczynił to w Wielką Sobotę w 18. lub 23.roku życia. Bycie żołnierzem wówczas nie było jeszcze oficjalnie zakazanym zawodem dla chrześcijan. Jednakże już wtedy panował pogląd, że nie można pogodzić tych dwóch rzeczywistości. Stąd też, gdy nadarzyła się okazja opuścił wojsko w okolicach dzisiejszej Wormacji w roku 354. Od chrztu jego wielką troską było zbawienie rodziców, dlatego też gdy tylko opuścił szeregi armii udał się do domu i doprowadził do ich nawrócenia. Następnym znanym faktem z jego życia jest podróż do Poiters, gdzie został uczniem św. Hilarego. Tam też został akolitą i później diakonem.  Po pewnym czasie osiadł na wysepce Gallinaria w pobliżu Genui, by wieść życie pustelnicze.
To wydarzenie sprawiło, że zapragnął się ochrzcić i uczynił to w Wielką Sobotę w 18. lub 23. roku życia. Bycie żołnierzem wówczas nie było jeszcze oficjalnie zakazanym zawodem dla chrześcijan. Jednakże już wtedy panował pogląd, że nie można pogodzić tych dwóch rzeczywistości. Stąd też, gdy nadarzyła się okazja opuścił wojsko w okolicach dzisiejszej Wormacji w roku 354. Od chrztu jego wielką troską było zbawienie rodziców, dlatego też gdy tylko opuścił szeregi armii udał się do domu i doprowadził do ich nawrócenia. Następnym znanym faktem z jego życia jest podróż do Poitiers, gdzie został uczniem [[Św. Hilary z Poitiers|św. Hilarego]]. Tam też został akolitą i później diakonem.  Po pewnym czasie osiadł na wysepce Gallinaria w pobliżu Genui, by wieść życie pustelnicze.
W 361 roku założył klasztor w Liguge, a dziesięć lat później, pomimo początkowego sprzeciwu został wybrany na biskupa Tours, gdzie 4 lipca 371 roku otrzymał sakrę. Po objęciu urzędu wciąż prowadził surowe, mnisze życie, czemu sprzeciwiało się wielu biskupów. Zakładał nowe klasztory, których reguła łączyła życie monastyczne z działalnością misyjną. Jednym z nich był klasztor w Marmoutier niedaleko Tours, gdzie spędzał wiele czasu. Zwyczajem ówczesnych biskupów było też pozostawanie na swej stolicy, do czego Marcin się nie dostosował. Sam prowadził działalność misyjną. Zmarł 8 listopada 397 w Candes podczas jednej z podróży duszpasterskich. Jego ciało sprowadzono Loarą do Tours, by 11 listopada je pochować. Współczesny mu hagiograf Suplicjusz Sewer zanotował wiele cudów, które biskup Marcin wyprosił modlitwą jeszcze za swego życia.
W 361 roku założył klasztor w Liguge, a dziesięć lat później, pomimo początkowego sprzeciwu został wybrany na biskupa Tours, gdzie 4 lipca 371 otrzymał sakrę. Po objęciu urzędu wciąż prowadził surowe, mnisze życie, czemu sprzeciwiało się wielu biskupów. Zakładał nowe klasztory, których reguła łączyła życie monastyczne z działalnością misyjną. Jednym z nich był klasztor w Marmoutier niedaleko Tours, gdzie spędzał wiele czasu. Zwyczajem ówczesnych biskupów było też pozostawanie na swej stolicy, do czego Marcin się nie dostosował. Sam prowadził działalność misyjną. Zmarł 8 listopada 397 w Candes podczas jednej z podróży duszpasterskich. Jego ciało sprowadzono Loarą do Tours, by 11 listopada je pochować. Współczesny mu hagiograf Suplicjusz Sewer zanotował wiele cudów, które biskup Marcin wyprosił modlitwą jeszcze za swego życia.


Jest patronem Francji, królewskiego rodu Merowingów, diecezji Eisenstadt, Mainz, Rotterburg i Amiens; dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków i żołnierzy.
*Jest patronem Francji, królewskiego rodu Merowingów, diecezji Eisenstadt, Mainz, Rotterburg i Amiens; dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków i żołnierzy.


*W ikonografii ukazuje się go w szatach biskupich, bądź też jako żołnierza oddającego połowę płaszcza żebrakowi. Do jego atrybutów zaliczane są: dzban, gęś na księdze, gęś u jego stóp, koń, księga, model kościoła, dwa psy lub żebrak u jego stóp.
*W ikonografii ukazuje się go w szatach biskupich, bądź też jako żołnierza oddającego połowę płaszcza żebrakowi. Do jego atrybutów zaliczane są: dzban, gęś na księdze, gęś u jego stóp, koń, księga, model kościoła, dwa psy lub żebrak u jego stóp.

Wersja z 23:38, 5 lis 2018

Św. Marcin z Tours (ok. 316-397)

św. Marcin z Tours i św. Mikołaj z Bari

Św. Marcin urodzony w 316 lub 317 roku w Panonii, najprawdopodobniej na terenie dzisiejszego miasta Szombathely na Węgrzech. Został wychowany w pogańskiej rodzinie, a jego ojciec był trybunem wojskowym. Stąd prawdopodobnie imię świętego – Martinus pochodzące od Marsa, boga wojny. Edukację zdobywał w Ticinium (obecnie Pawia), gdzie przeniósł się wraz z rodziną za ojcem. W tym mieście spotkał się z chrześcijaństwem i być może tam też został wpisany na listę katechumenów, ale nie został tam ochrzczony. W wieku 15 lat zaciągnął się do armii cesarskiej. Długość jego służby wojskowej jest przedmiotem sporów wśród hagiografów. Jedni wskazują na 5 lat, inni na 25 lat. Pewne jest, że będąc jeszcze w wojsku przybył do Amiens, gdzie spotkał żebraka proszącego o jałmużnę. Wówczas Marcin odciął połowę swego płaszcza i podarował mu ją. Połowa okrycia należała do Marcina, a druga, którą zachował do armii. Następnej nocy ukazał mu się Chrystus odziany w ten płaszcz i mówiący do aniołów: To Marcin okrył mnie swoim płaszczem.

To wydarzenie sprawiło, że zapragnął się ochrzcić i uczynił to w Wielką Sobotę w 18. lub 23. roku życia. Bycie żołnierzem wówczas nie było jeszcze oficjalnie zakazanym zawodem dla chrześcijan. Jednakże już wtedy panował pogląd, że nie można pogodzić tych dwóch rzeczywistości. Stąd też, gdy nadarzyła się okazja opuścił wojsko w okolicach dzisiejszej Wormacji w roku 354. Od chrztu jego wielką troską było zbawienie rodziców, dlatego też gdy tylko opuścił szeregi armii udał się do domu i doprowadził do ich nawrócenia. Następnym znanym faktem z jego życia jest podróż do Poitiers, gdzie został uczniem św. Hilarego. Tam też został akolitą i później diakonem. Po pewnym czasie osiadł na wysepce Gallinaria w pobliżu Genui, by wieść życie pustelnicze. W 361 roku założył klasztor w Liguge, a dziesięć lat później, pomimo początkowego sprzeciwu został wybrany na biskupa Tours, gdzie 4 lipca 371 otrzymał sakrę. Po objęciu urzędu wciąż prowadził surowe, mnisze życie, czemu sprzeciwiało się wielu biskupów. Zakładał nowe klasztory, których reguła łączyła życie monastyczne z działalnością misyjną. Jednym z nich był klasztor w Marmoutier niedaleko Tours, gdzie spędzał wiele czasu. Zwyczajem ówczesnych biskupów było też pozostawanie na swej stolicy, do czego Marcin się nie dostosował. Sam prowadził działalność misyjną. Zmarł 8 listopada 397 w Candes podczas jednej z podróży duszpasterskich. Jego ciało sprowadzono Loarą do Tours, by 11 listopada je pochować. Współczesny mu hagiograf Suplicjusz Sewer zanotował wiele cudów, które biskup Marcin wyprosił modlitwą jeszcze za swego życia.

  • Jest patronem Francji, królewskiego rodu Merowingów, diecezji Eisenstadt, Mainz, Rotterburg i Amiens; dzieci, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żebraków i żołnierzy.
  • W ikonografii ukazuje się go w szatach biskupich, bądź też jako żołnierza oddającego połowę płaszcza żebrakowi. Do jego atrybutów zaliczane są: dzban, gęś na księdze, gęś u jego stóp, koń, księga, model kościoła, dwa psy lub żebrak u jego stóp.
  • Wspomnienie liturgiczne przypada 11 listopada.

Bibliografia

patrz: [1] (odczyt z dnia 18 grudnia 2014), W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1989; H. Fros, F. Sowa, Twoje imię – przewodnik onomastyczno-hagiograficzny, Kraków 1975. Foto: Web Gallery of Art.