Tekst źródłowy strony Św. Kazimierz Królewicz

==Św. Kazimierz (1458-1484), królewicz==
[[Plik:Kazimierz Kat garn1.jpg|right|200px|thumb|z kościoła pw św. Kazimierza w Katowicach]]
[[Plik:Devonia3.jpg|thumb|right|z kościoła na Devonia Road w Londynie]]
Urodził się 3 października 1458 na Wawelu. Jego rodzicami byli Kazimierz Jagiellończyk i Elżbieta Rakuszanka. Kształcił się w szkole na Wawelu, pod nadzorem kanonika krakowskiego Jana Długosza. 

W 1470 roku ludność węgierska z prymasem kraju, Janem Vitez de Zredna na czele zbuntowali się przeciwko bezwzględnym rządom władcy, Macieja Korwina. Zwrócili się do Kazimierza Jagiellończyka, by przysłał im jednego ze swoich synów. Polski władca posłał 13-letniego wówczas królewicza Kazimierza na czele wojska, liczącego 12 tys. wojowników. Gdy polska armia wkroczyła na Węgry, prawie nikt nie udzielił jej wsparcia. Węgierski król niemal całkowicie zlikwidował opozycję, jednych przeciwników pokonując w walce, innych zastraszając. Miasta węgierskie zamknęły bramy przed Kazimierzem i tylko prymas udostępnił mu swój zamek w Nitrze na kwaterę główną. Nastąpiło kilka miesięcy przerwy w działaniach obu stron. Ten okres wyczekiwania okazał się zgubny dla strony polskiej. W wojsku Kazimierza, któremu nie wypłacono na czas żołdu, zaczęły się mnożyć dezercje. W związku z tym przystąpiono do odwrotu. Oddziały polskie zaczęły się wycofywać w ostatnich dniach grudnia 1471 roku, nazajutrz po [[Boże Narodzenie|Bożym Narodzeniu]]. Po powrocie do Krakowa królewicza skierowano do zamku w Dobczycach. Wiosną 1472 roku, powrócił do Krakowa. W tym samym roku wraz z rodziną udał się do [[Jasna Góra|Częstochowy]], gdzie rodzina królewska została przyjęta do Konfraterni Zakonu Paulinów. Prawdopodobnie wówczas, złożył ślub dozgonnej czystości i oddał się w niewolę Maryi. 

Król Kazimierz Jagiellończyk, podczas swego pobytu na Litwie, postanowił uczynić Kazimierza swoim następcą. Rezydencją królewską stał się Radom. Młody król okazał się mądrym i roztropnym władcą. Wprowadził znaczne oszczędności w wydatkach państwowych. Zdołał zmniejszyć długi zaciągnięte przez ojca. Dbał o wojsko i urzędników. Troszczył się o ubogich, dbał o ludzi pokrzywdzonych przez los. Ofiarowywał niemałe sumy ze swego majątku, by poprawić ich los. Pełnienie obowiązków króla odbiło się niekorzystnie na zdrowiu Kazimierza. Jego organizm zaatakowała gruźlica. W 1483 roku ojciec wezwał go z Radomia do Wilna, gdzie powierzył mu funkcję podkanclerzego koronnego. Król liczył, że pobyt na Litwie wzmocni jego organizm. Kazimierz nadal troszczył się o sprawy publiczne. Szczególnie leżało mu na sercu szerzenie chrześcijaństwa, które na Litwie miało o wiele krótsze tradycje niż w Polsce. Królewicz zabiegał przede wszystkim o sprowadzenie księży diecezjalnych i zakonnych, gdyż wielu mieszkańców księstwa żyło w pogaństwie i wymagało ochrzczenia. Bardzo zależało mu na wybudowaniu w Wilnie nowych kościołów, które finansował ojciec Kazimierza. Św. Kazimierz zmarł 4 marca 1484, w wieku 25 lat. Jego ciało pochowano w Wilnie w kościele katedralnym św. Andrzeja i św. Stanisława, w kaplicy Najświętszej Maryi Panny. Po pogrzebie jego grób odwiedzali nie tylko członkowie rodziny, ale również mieszkańcy Wileńszczyzny i Litwy.

Proces kanonizacyjny rozpoczął się w 1517 roku. Niestety, w trakcie prowadzonego postępowania [[Leon X|papież Leon X]] zmarł, a dokumenty związane z procesem kanonizacyjnym zaginęły na skutek wtargnięcia do Watykanu wojsk cesarza niemieckiego i splądrowania kancelarii papieskiej. Ostatecznie proces kanonizacyjny zamknął [[Klemens VIII|papież Klemens VIII]] (1602). Zaledwie rok po uroczystościach kanonizacyjnych, [[jezuici]] przystąpili do wznoszenia pierwszego kościoła pw. św. Kazimierza w Wilnie. 

Królewicz stał się patronem Polski i Litwy. Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości (1991), uroczystościom ku czci św. Kazimierza w dniu 4 marca nadano rangę święta państwowego. Patronatowi świętego powierzono również Wilno i Archidiecezję Wileńską, Radom i diecezję radomską oraz diecezje: białostocką, łomżyńską, drohiczyńską i pińską. Pod koniec XVII wieku [[Joannici|Zakon Kawalerów Maltańskich]] wybrał św. Kazimierza na patrona i otrzymał jego relikwie w katedrze wileńskiej. Św. Kazimierz jest czczony jako patron ładu w życiu społecznym, a także wzór postępowania dla osób sprawujących władzę i rządy w państwie. 

*Wspomnienie liturgiczne - 4 kwietnia.

* '''Patrz:''' [[Parafia św. Kazimierza Królewicza w Katowicach]]
==Bibliografia==
M. Banach, Szli święci przez Polskę, Warszawa 1954; Polscy święci, red. J. Roman, Warszawa 1984.

{{Święty}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Sanctus - K|Kazimierz]]
[[Kategoria:Biografie - K|Kazimierz]]