Św. Katarzyna Laboure

Św. Katarzyna Laboure (1806-1876)

Św. Katarzyna Laboure była Francuzką i żyła w latach 1806-1876. W 1830 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a' Paulo i zamieszkała w domu zakonnym w Paryżu. Niedługo później, 27 listopada tegoż roku przeżyła objawienie Matki Bożej. Ujrzała Królową Nieba, podnoszącą ku Bogu w ofierze kulę ziemską. Najświętszą Panienkę okrywała biała szata, od głowy spływał do stóp błękitny welon, a z dłoni tryskały snopy jasnych promieni. Gdy młoda nowicjuszka wpatrywała się w Nią w zachwycie, Najświętsza Dziewica zwróciła ku niej oczy i rzekła: Kula, którą widzisz w mych rękach, to świat, to każda ludzka dusza. Promienie z mych rąk spływające, to łaski, jakie zlewam hojnie na tych, którzy o nie proszą. Potem dookoła Maryi ukazał się owalny napis jaśniejący złotymi literami: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, a po chwili obraz, który miała przed sobą odwrócił się i nowicjuszka zobaczyła rewers - znak krzyża z literami IM (Immaculata Maria - Niepokalana Maryja) oraz dwa serca: jedno z koroną cierniową, drugie z koroną z róż, przebite mieczem. Symbolizują one miłość Jezusa i Maryi do ludzi oczekujących na łaski. Usłyszała też ponownie głos Maryi: Postaraj się o wybicie i rozpowszechnienie medalika według tego wzoru. Wszyscy, którzy będą go nosić z ufnością i wiarą, otrzymają wiele łask. Katarzyna nie uczyniła ze swego objawienia sprawy publicznej, jedynie zwierzyła się swemu spowiednikowi, ks. Aladel, który zajął się upowszechnieniem sprawy Medalika. Katarzyna zaś pracowała w przytułku w Paryżu jako kucharka i praczka, zajmowała się hodowlą krów, wreszcie była furtianką. Dopiero po jej śmierci odczytano - spisaną na polecenie spowiednika - relację o objawieniach i od tej pory Medalik, nazwany wkrótce Cudownym, zaczął być noszony jako źródło łaski. Katarzyna Laboure została kanonizowana przez papieża Piusa XII 27 lipca 1947.