Tekst źródłowy strony Św. Kamil de Lellis

==Św. Kamil de Lellis (1550-1614)==
[[Plik:Kamil de Lellis.jpg|right|thumb]]
Urodził się 25 maja 1550 w miejscowości Bucchianico w Abruzji. Wywodził się z rodziny szlacheckiej. Ojciec był oficerem wojsk [[Karol V cesarz|Karola V]]. Matka, Camila de Compelilis, miała po śmierci swego pierwszego syna, wybłagać u Boga narodziny kolejnego dziecka - Kamila. Przed jego urodzeniem miała ujrzeć w snach chłopca, stojącego na czele grupy rówieśników, z których każdy miał na piersi czerwony krzyż. Sen stał się źródłem niepokoju kobiety, gdyż takim krzyżem oznaczano wówczas skazanych na karę śmierci, prowadzonych na szubienicę. Kobieta zmarła, gdy syn miał trzynaście lat. 

W wieku lat 17 Kamil zaciągnął się do wojska i wspólnie z ojcem wziął udział w wojnie z Turkami. Ojciec zginął. Kamil wrócił do Włoch i później jeszcze kilka razy zaciągał się do wojska, wydając później wszystkie zarobione pieniądze na hazard. Przegrawszy w końcu nawet swoje szlachectwo, wraz z majątkiem, bronią i rzeczami osobistymi, stał się żebrakiem. 
W 1574 roku prokurator kościoła kapucynów w Manfredonii zaproponował mu pracę przy budowie klasztoru. Tam Kamil zetknął się z życiem zakonnym. W 1575 roku doznał nawrócenia i postanowił wstąpić do zakonu. Nie mógł jednak złożyć profesji zakonnej z powodu odnawiającej się rany, która była pozostałością po jednej z bitew. Skierowano go na leczenie w szpitalu św. Jakuba w Rzymie. Przebywał tam 4 lata. W czasie choroby oddawał się posłudze nieuleczalnie chorym. Gdy zaś rana się zagoiła, Kamil powrócił do kapucynów. Po pewnym czasie rana się odnowiła; Kamil uznał to za znak i postanowił poświęcić swoją służbę chorym.
18 marca 1586 Kamil otrzymał od [[Sykstus V|papieża Sykstusa V]] zatwierdzenie nowej rodziny zakonnej: [[Kamilianie|Towarzystwa Sług Chorych]]. Tego samego roku papież zezwolił na noszenie osobnego habitu Kleryków Regularnych, koloru czarnego z czerwonym krzyżem na piersi. 8 grudnia 1591 Kamil wraz z 25 towarzyszami złożył śluby uroczyste z dodaniem ślubu czwartego: ''Wiecznej obecności ciałem i duszą przy chorych, nawet zarażonych''. 

Za życia Kamila jego duchowi synowie otworzyli 65 własnych szpitali. Kamil zmarł 14 lipca 1614 w domu macierzystym swojego zakonu w Rzymie. Jego ciało spoczywa dotąd w kościele przy centralnym domu w kaplicy Najświętszego Sakramentu. 

==Kult==
Do chwały świętych wyniósł go [[Benedykt XIV|papież Benedykt XIV]] w 1746 roku. [[Leon XIII|Papież Leon XIII]] ogłosił Kamila de Lellis wraz ze [[Św. Jan Boży|św. Janem Bożym]] patronem szpitali i chorych (1886), natomiast [[Pius XI|papież Pius XI]] oddał mu także patronat nad służbą zdrowia - pielęgniarzami i pielęgniarkami (1930).

*Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 14 lipca.

==Bibliografia==
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł, Kraków 1997, s. 411; Nowenna do św. Kamila de Lellis, Tarnowskie Góry 2000, s. 7-12.
{{Święty}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Sanctus - K|Kamil]]
[[Kategoria:Biografie - K|Kamil]]