Św. Josemaría Escrivá de Balaguer

Św. Josemaría Escrivá de Balaguer

Josemaría Escrivá de Balaguer urodził się 9 stycznia 1902 w Barbastro w Aragonii. Był synem Don Jose Escrivy, kupca i Dolores Albas. Został ochrzony w miejscowej katedrzew Barbastro 13 stycznia w święto Objawienia Pańskiego, podczas którego nadano mu imiona (Josemaria Julian Mariano). Josemaria po ojca (gdzie Maria było odbiciem rodzinnego kultu do Matki Bożej), Julian od patrona dnia i Mariano po ojcu chrzestnym. 23 kwietnia 1902 roku wraz z 130 chłopcami 127 dziewczętami otrzymał bierzmowanie z rąk biskupa Juana Antoniego Ruano y Martiniego. Tak wczesne bierzmowanie było wynikiem utrzymującej się w diecezji średniowiecznej tradycji. Uczęszczał do przedszkola sióstr szarytek. W październiku 1908 roku Josemaria został uczniem w szkole ojców pijarów. Była to pierwsza taka szkoła w Hiszpanii. Podczas pierwszego roku nauki matka przygotowywała swego syna do pierwszego w jego życiu sakramentu pojedniania. Zaprowadziła sześcio lub siednioletniego synka do swego stałego spowiednika. Do komuni świętej przystąpił 23 kwietnia 1912. W czerwcu tego roku Josemaria udał się do stolicy prowincji, Hueski, aby złożyć egzamin wstepny do liceum, w którym uczył się od jesieni. Codziennie przed nauką uczestniczył we Mszy Świętej w kaplicy szkolnej. W czerwcu 1915 zdawał egzamin do Intytutu w Leridzie, z którego przeniósł się do Instytutu w Logrono, który był szkołą zakonna. W opini rektora instytutu, napisanej na prośbę bp Calahorry iLa Calzady, był "wzorowym uczniem". Z egzaminu końcowego otrzymał najwyższą ocenę. 28 września 1920 roku wstąpił do seminarium w San Francisco de Paula. 28 marca 1925 roku przyjął święcenia prezbiteratu. Pracę duszpasterską rozpoczął w parafii w Perdiguerze koło Saragossy. Był człowiekiem bardzo pracowitym. W 25 kwietnia 1926 roku wysyła podanie o zdanie w sesji wszystkich przedmiotów prawniczych pomimo ogromu zadań duszpasterskich. W 1926 roku zajął sie reformą seminarium i kurii w Saragossie. 2 października 1928 roku na koniec przeżywanych rekolekcji założył Opus Dei (nazywane również po prostu "Dziełem"). Cztery lata później pisał w swych notatkach o nowych powołaniach do Dzieła, który nieustannie się rozrastało.

17 maja 1933 roku parlament hiszpański przyjął ustawę o wyznaniach i stowarzyszeniach religijnych. Ustawa ta upaństwowiła cały Kościół. Prowadzenie szkół wyznaniowych stało się niemożliwe. Były to bardzo trudne czasy dla Opus Dei. W lutym 1933 roku Escrivá, uznał że trzeba ujednolicić życie ludzi należących do Dzieła, a w 1936 roku postanowił propagować stowarzyszenie mimo wybuchu Hiszpańskiej Wojny Domowej. W czasie jej trwania bardzo przeżywał, że nie może odprawić Mszy świętej. Z powodu choroby w 1937 roku przebywał w sanatorium w Madrycie, które opuścił wyszedł 14 marca tego roku. Następnie udał się do konsulatu Hondurasu i Chile żeby uniknąć aresztowania przez rewolucjonistów. W oczekiwaniu na decyzję koczował wraz z innymi uciekinierami. Odprawiał tam również msze święte na walizce, chowając konsekrowane hostie do portfela. W październiku wyjechał do Barcelony, mając przy sobie świadectwo pracy i poręczenie polityczne, a potem przez Pireneje przedostał się do Andory. Następne dwa lata spędził w Burgos. W roku 1939 będąc już w Hiszpanii wygłosił ponad dwadzieścia serii rekolekcji do 1942 roku. Utworzył też trzy gałęzie Opus Dei kapłańską, męską i żeńską. Stowarzyszenie zostało zatwierdzone przez Stolicę Apostolską. Zmarł 26 czerwca 1975 roku w Rzymie.

Bibliografia

A. Vazquez de Prada, Założyciel Opus Dei. Życie Josemarii Escrivy: Panie, żebym przejrzał, Kraków 2002; A. Vazquez de Prada, Założyciel Opus Dei, Życie Josemarii Escrivy: Bóg i odwaga, Kraków 2003; A. Vazquez de Prada, Założyciel Opus Dei, Życie Josemarii Escrivy: Boże drogi na ziemi, Kraków 2006.