Św. Jan i Paweł: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(kat)
(dr)
(Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Św. Jan i Paweł==
[[Grafika:Dabkosciol1.jpg|200px|right|thumb|Wizerunek św. Jana i Pawła na froncie kościoła w Dębie]]
[[Grafika:Dabkosciol1.jpg|200px|right|thumb|Wizerunek św. Jana i Pawła na froncie kościoła w Dębie]]
Święci Jan i Paweł, męczennicy żyli w IV wieku. Zostali zamordowani w czasie prześladowania cesarza Juliana Apostaty. Tradycja podaje, że śmierć męczeńską ponieśli 26 czerwca 362 roku. Ich życiorys znany jest jedynie z przekazanej tradycji.  
Święci Jan i Paweł Męczennicy żyli w IV wieku. Zostali zamordowani w czasie prześladowania cesarza Juliana Apostaty. Tradycja głosi, że śmierć męczeńską ponieśli 26 czerwca 362 roku. Ich życiorys znany jest jedynie z przekazanej tradycji.  


Jan i Paweł byli braćmi. Poczatkowo którzy służyli, na dworze Konstantyny, córki cesarza Konstantyna Wielkiego. Pełnili tam funkcję zarządców. Później byli również związani z armią, gdzie mieli pełnić wyższe stanowiska. Po latach służby zostali senatorami rzymskimi i z racji urzędu zamieszkali w położonym w stolicy pałacu na wzgórzu Celio (łac. Celius), które uważane było za dzielnicę ludzi zamożnych. Kiedy wybuchło prześladowanie Juliana Apostaty, zostali zaproszeni przez cesarza na jego dwór. By dać wyraz swojemu sprzeciwowi, bracia odmówili przybycia. W odpowiedzi Julian przysłał do pałacu, w którym mieszkali swojego namiestnika Terencjana, który miał nakazać im złożenie ofiary z kadzidła Jowiszowi, najwyższemu bóstwu rzymskiemu. W obliczu odmowy Julian Apostata rozkazał, by w nocy zabić Jana i Pawła. Pora została wybrana dla uniknięcia rozgłosu, związanego z zamordowaniem senatorów, tym bardziej że należy przypuszczać, iż mimo trwających prześladowań nie byli jedynymi chrześcijanami zaangażowanymi w służbie publicznej w Rzymie. Jan i Paweł ponieśli męczeńska śmierć w obronie wiary i innych chrześcijan, we własnym domu 26 czerwca 362 roku.  
Jan i Paweł byli braćmi. Początkowo służyli na dworze Konstantyny, córki cesarza Konstantyna Wielkiego. Pełnili tam funkcję zarządców. Później byli również związani z armią, gdzie mieli pełnić wyższe stanowiska. Po latach służby zostali senatorami rzymskimi i z racji urzędu zamieszkali w położonym w stolicy pałacu na wzgórzu Celio (łac. Celius), które uważane było za dzielnicę ludzi zamożnych.Gdy wybuchło prześladowanie Juliana Apostaty, zostali zaproszeni przez cesarza na jego dwór. By dać wyraz swojemu sprzeciwowi, bracia odmówili przybycia. W odpowiedzi Julian przysłał do pałacu, w którym mieszkali swojego namiestnika Terencjana. Miał on nakazać im złożenie ofiary z kadzidła Jowiszowi, najwyższemu bóstwu rzymskiemu. W obliczu odmowy Julian Apostata rozkazał, by w nocy zabić Jana i Pawła. Pora została wybrana dla uniknięcia rozgłosu związanego z zamordowaniem senatorów. Należy przypuszczać, iż mimo trwających prześladowań nie byli jedynymi chrześcijanami zaangażowanymi w służbie publicznej w Rzymie. Jan i Paweł ponieśli męczeńską śmierć w obronie wiary i innych chrześcijan, we własnym domu 26 czerwca 362 roku.  


Kult Jana i Pawła musiał być w Rzymie popularny, ponieważ ich imiona zostały włączone do kanonu rzymskiego. Bazylika im poświęcona została wzniesiona jeszcze pod koniec IV wieku, po ustaniu prześladowań Juliana Apostaty. Miała zostać wybudowana na miejscu, gdzie stał dom braci. Wielokrotnie ulegała zniszczeniu i odbudowywana nabrała współczesnego kształtu w XVIII wieku. Relikwie wprowadzono do bazyliki dopiero w XVI wieku. Liturgiczne wspomnienie świętych Jana i Pawła, męczenników przypada na dzień ich śmierci, a więc 26 czerwca. Od reformy kalendarza liturgicznego nie jest ono obchodzone w Kościele polskim. Istnienie w archidiecezji katowickiej parafii pod wezwaniem tak mało znanych świętych, wyjaśnia fakt, że powstały one przed wspomnianą reformą.
Kult Jana i Pawła musiał być w Rzymie popularny, ponieważ ich imiona zostały włączone do kanonu rzymskiego. Bazylika im poświęcona została wzniesiona jeszcze pod koniec IV wieku, po ustaniu prześladowań Juliana Apostaty. Miała zostać wybudowana na miejscu, gdzie stał dom braci. Wielokrotnie ulegała zniszczeniu i odbudowywana nabrała współczesnego kształtu w XVIII wieku. Relikwie wprowadzono do bazyliki dopiero w XVI wieku. Liturgiczne wspomnienie świętych Jana i Pawła Męczenników przypada na dzień ich śmierci, a więc 26 czerwca. Od reformy kalendarza liturgicznego nie jest ono obchodzone w Kościele polskim. Istnienie w archidiecezji katowickiej parafii pod wezwaniem tak mało znanych świętych, wyjaśnia fakt, że powstały one przed wspomnianą reformą.


==Parafie w archidiecezji katowickiej pod wezwaniem świętych Jana i Pawła:==
*Liturgiczne wspomnienie świętych Jana i Pawła przypada 26 czerwca.
 
==Parafie w archidiecezji katowickiej pod wezwaniem świętych Jana i Pawła==
*[[Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie]]
*[[Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie]]
*[[Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Makoszowach]]
*[[Parafia św. Jana i Pawła Męczenników w Makoszowach]]
Linia 12: Linia 15:
==Bibliografia==
==Bibliografia==
W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1989, s. 348-349.
W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1989, s. 348-349.
[[Kategoria: Sanctus - J]]
{{Święty}}
[[Kategoria: Sanctus - P]]
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria: Sanctus - J|Jan]]
[[Kategoria: Sanctus - P|Paweł]]
[[Kategoria: Biografie - J|Jan]]

Wersja z 22:08, 27 sty 2019

Św. Jan i Paweł

Wizerunek św. Jana i Pawła na froncie kościoła w Dębie

Święci Jan i Paweł Męczennicy żyli w IV wieku. Zostali zamordowani w czasie prześladowania cesarza Juliana Apostaty. Tradycja głosi, że śmierć męczeńską ponieśli 26 czerwca 362 roku. Ich życiorys znany jest jedynie z przekazanej tradycji.

Jan i Paweł byli braćmi. Początkowo służyli na dworze Konstantyny, córki cesarza Konstantyna Wielkiego. Pełnili tam funkcję zarządców. Później byli również związani z armią, gdzie mieli pełnić wyższe stanowiska. Po latach służby zostali senatorami rzymskimi i z racji urzędu zamieszkali w położonym w stolicy pałacu na wzgórzu Celio (łac. Celius), które uważane było za dzielnicę ludzi zamożnych.Gdy wybuchło prześladowanie Juliana Apostaty, zostali zaproszeni przez cesarza na jego dwór. By dać wyraz swojemu sprzeciwowi, bracia odmówili przybycia. W odpowiedzi Julian przysłał do pałacu, w którym mieszkali swojego namiestnika Terencjana. Miał on nakazać im złożenie ofiary z kadzidła Jowiszowi, najwyższemu bóstwu rzymskiemu. W obliczu odmowy Julian Apostata rozkazał, by w nocy zabić Jana i Pawła. Pora została wybrana dla uniknięcia rozgłosu związanego z zamordowaniem senatorów. Należy przypuszczać, iż mimo trwających prześladowań nie byli jedynymi chrześcijanami zaangażowanymi w służbie publicznej w Rzymie. Jan i Paweł ponieśli męczeńską śmierć w obronie wiary i innych chrześcijan, we własnym domu 26 czerwca 362 roku.

Kult Jana i Pawła musiał być w Rzymie popularny, ponieważ ich imiona zostały włączone do kanonu rzymskiego. Bazylika im poświęcona została wzniesiona jeszcze pod koniec IV wieku, po ustaniu prześladowań Juliana Apostaty. Miała zostać wybudowana na miejscu, gdzie stał dom braci. Wielokrotnie ulegała zniszczeniu i odbudowywana nabrała współczesnego kształtu w XVIII wieku. Relikwie wprowadzono do bazyliki dopiero w XVI wieku. Liturgiczne wspomnienie świętych Jana i Pawła Męczenników przypada na dzień ich śmierci, a więc 26 czerwca. Od reformy kalendarza liturgicznego nie jest ono obchodzone w Kościele polskim. Istnienie w archidiecezji katowickiej parafii pod wezwaniem tak mało znanych świętych, wyjaśnia fakt, że powstały one przed wspomnianą reformą.

  • Liturgiczne wspomnienie świętych Jana i Pawła przypada 26 czerwca.

Parafie w archidiecezji katowickiej pod wezwaniem świętych Jana i Pawła

Bibliografia

W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1989, s. 348-349.