Św. Jan Bosko: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
m (stronę Jan Bosko przeniósł do Św. Jan Bosko)
(nowe)
(Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Św. Jan Bosko (1815-1888)==
==Św. Jan Bosko (1815-1888)==
[[Plik:Jan Bosko.jpg|left|thumb]]
[[Plik:Bosko-Jan-Oswiecim.jpg|right|thumb|św. Jan Bosko, przed kościołem w Oświęcimiu]]
Giovanni Melchiorre Bosco urodził się 16 sierpnia 1815 w Becchi (obecnie Castelnuovo Don Bosco) w pobliżu Turynu, w rodzinie chłopskiej Franciszka i Małgorzaty z d. Occhiena. W wieku 2 lat stracił ojca. Trud wychowania trójki dzieci spoczął na matce. Od najmłodszych lat Jana Bosko cechowała bystrość umysłu i doskonała pamięć. Jego pierwszym nauczycielem był ks. Lacqua z Capriglio. 26 marca 1826 przyjął w kościele parafialnym Pierwszą Komunię Świętą. Rok później, zmuszony przez brata do opuszczenia rodzinnego domu, pracował jako robotnik u rodziny Moglia. W 1829 roku powrócił do domu rodzinnego. Przez kilka miesięcy jego nauczycielem był miejscowy proboszcz don Calosso. W 1831 roku został przyjęty do szkoły w Castelnuovo, a następnie w Chieri. W celu zdobycia środków utrzymania, pracował jako pomocnik krawiecki, szewski, linoskoczek oraz sprzedawca.


Giovanni Melchiorre Bosco urodził się 16 sierpnia 1815 w rodzinie chłopskiej Franciszka i Małgorzaty zd. Occhiena w Becchi (obecnie Castelnuovo Don Bosco) w pobliżu Turynu. W wieku 2 lat stracił ojca. Trud wychowania trójki dzieci spoczął na matce. Od najmłodszych lat Jana Bosco cechowała bystrość umysłu i doskonała pamięć. Jego pierwszym nauczycielem był ks. Lacqua z Capriglio. 26 marca 1826 przyjął w kościele parafialnym pierwszą komunię świętą. Rok później zmuszony przez brata do opuszczenia rodzinnego domu pracował jako robotnik u rodziny Moglia. W 1829 roku powrócił do domu rodzinego. Przez kilka miesięcy jego nauczycielem był miejscowy proboszcz don Calosso. W 1831 roku został przyjęty do szkoły w Castelnuovo a nastepnie w Chieri. W celu zdobycia środków utrzymania pracował jako pomocnik krawiecki, szewski, linoskoczek oraz sprzedawca.  
18 kwietnia 1834 został przyjęty do [[Franciszkanie|nowicjatu oo. franciszkanów]]. Jednak za radą księdza Cafasso (ówczesnego dyrektora Instytutu św. Franciszka w Turynie), wstąpił 30 października 1835 do seminarium diecezjalnego. Tam dał się poznać jako doskonały mówca. 5 czerwca 1841 przyjął święcenia kapłańskie. Został skierowany do posługi wśród biednych w Turynie oraz jako kapelan szpitalny i więzienny. Datę 8 grudnia 1841 uznaje się jako początek jego pracy z młodzieżą. W tym dniu wziął w obronę i zaoferował pomoc wychowawczą chłopcu karconemu przez kościelnego z kaplicy znajdującej się przy Instytucie św. Franciszka w Turynie. Dwa miesiące później, w lutym 1842 roku Jan Bosko prowadził już pracę wychowawczą, połączoną z katechizacją dla 20 chłopców.  


18 kwietnia 1834 został przyjęty do nowicjatu O. Franciszkanów. Jednak za radą księdza Cafasso (ówczesnego dyrektora Instytutu św. Franciszka w Turynie) wstapił  30 października 1835 do seminarium diecezjalnego. Tam, dał się poznać jako doskonały mówca. 5 czerwca 1841 przyjął święcenia kapłańskie. Został skierowany do posługi wśród biednych w Turynie oraz jako kapelan szpitalny i więzienny. Datę 8 grudnia 1841 roku uznaje się jako początek jego pracy z młodzieżą. W tym dniu wziął w obronę i zaoferował pomoc wychowawczą chłopcu karconemu przez kościelnego z kaplicy znajdującej się przy Instytucie św. Franciszka w Turynie. Dwa miesiące później w lutym 1842 roku Jan Bosko prowadził pracę wychowawczą połączoną z katechizacją dla 20 chłopców.  
W 1844 roku został mianowany dyrektorem hospicjum św. Filomeny. Tam też schronienie znaleźli jego podopieczni. Z powodu stale zwiększającej się liczby chłopców, opuścił hospicjum i pod koniec 1844 roku zorganizował w pobliżu Valdocco pierwsze [[Oratorium św. Franciszka Salezego w Turynie|oratorium dla młodzieży]], pod patronatem [[Św. Franciszek Salezy|św. Franciszka Salezego]].  


W 1844 roku zostal  mianowany dyrektorem hospicjum św. Filomeny. Tam też schronienie znajdują jego podopieczni. Zmuszony, stale zwiększającą się liczba chłopców, do opuszczenia hospicjum, do opuszczenia hospicjum zwracił się z prośbą do arcybiskupa Turynu (Franzoni). Pod koniec 1844 roku w pobliżu Valdocco rozpoczęło działalność pierwsze oratorium pod patronatem św. Franciszka Salezego. Wraz z zwiększającą się liczbą podopiecznych przybywało również księży- wychowawców.
W 1855 roku Jan Bosko założył wspólnotę kapłańską (Zgromadzenie Salezjańskie), której celem było wychowanie młodzieży oparte na systemie prewencyjnym. Zakładał on, że wzrost intelektualny musi być połączony z rozwojem duchowym młodzieży (codzienna Msza Święta, zachęta do częstego przystępowania do sakramentów). Wychowawca miał być dla młodzieży przyjacielem, a nie nadzorcą. Zabronione było stosowanie kar cielesnych.
 
W 1855 roku Jan Bosko załozył wspólnotę kapłańską (Zgromadzenie Salezjańskie), której celem było wychowanie młodzieży oparte na systemie prewencyjnym. Zakładał on, że wzrost intelektualny musi być połączony z rozwojem duchowym młodzieży (codzienna msza święta, zachęta do częstego przystępowania do sakramentów). Wychowawca był dla nich przyjacielem, a nie nadzorcą. Zabronione było stosowanie kar cielesnych.
   
   
11 listopada 1872 Jan Bosko założył Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych. Dwa lata później papież [[Pius IX]] zatwierdza reguły Zgromadzenia Salezjańskiego. Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888. [[Leon XIII]], na wieść o jego śmierci miał zawołać: „Don Bosko jest święty, święty, święty!”. Beatyfikowany 2 czerwca 1929 a kanonizowany 1 kwietnia 1934 przez papieża [[Pius XI|Piusa XI]].  
11 listopada 1872 Jan Bosko założył Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych. Dwa lata później papież [[Pius IX]] zatwierdził reguły Zgromadzenia Salezjańskiego. Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888. Papież [[Leon XIII]] na wieść o jego śmierci miał zawołać: '' Don Bosko jest święty, święty, święty! '' Jan Bosko został beatyfikowany 2 czerwca 1929, a kanonizowany 1 kwietnia 1934 przez papieża [[Pius XI|Piusa XI]].


*Wspomnienie liturgiczne przypada 31 stycznia.


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Baudot, Chaussin OSB, Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1935, T.I, s. 644-649; J. M. Villefranche, Vie de don Bosco, fondateur de la Société salésienne, Paris 1888; R. d’Espiney, Don Bosco, Nice 1896; T.Bosco, Don Bosco: une biographie nouvelle; Paris 1998.
Baudot, Chaussin, Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1935, T.I, s. 644-649; J. M. Villefranche, Vie de don Bosco, fondateur de la Société salésienne, Paris 1888; R. d’Espiney, Don Bosco, Nice 1896; T. Bosco, Don Bosco: une biographie nouvelle, Paris 1998; J. Kalinowska, Święty ponadczasowy, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1992", Katowice 1991, s. 118-121.
 
{{Święty}}
[[Kategoria:Biografie - J|Jan Bosko]]
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria: Święci i błogosławieni|Jan Bosko]]
[[Kategoria:Sanctus - J|Jan]]
[[Kategoria:Biografie - J|Jan]]

Wersja z 04:12, 9 wrz 2019

Św. Jan Bosko (1815-1888)

Jan Bosko.jpg
św. Jan Bosko, przed kościołem w Oświęcimiu

Giovanni Melchiorre Bosco urodził się 16 sierpnia 1815 w Becchi (obecnie Castelnuovo Don Bosco) w pobliżu Turynu, w rodzinie chłopskiej Franciszka i Małgorzaty z d. Occhiena. W wieku 2 lat stracił ojca. Trud wychowania trójki dzieci spoczął na matce. Od najmłodszych lat Jana Bosko cechowała bystrość umysłu i doskonała pamięć. Jego pierwszym nauczycielem był ks. Lacqua z Capriglio. 26 marca 1826 przyjął w kościele parafialnym Pierwszą Komunię Świętą. Rok później, zmuszony przez brata do opuszczenia rodzinnego domu, pracował jako robotnik u rodziny Moglia. W 1829 roku powrócił do domu rodzinnego. Przez kilka miesięcy jego nauczycielem był miejscowy proboszcz don Calosso. W 1831 roku został przyjęty do szkoły w Castelnuovo, a następnie w Chieri. W celu zdobycia środków utrzymania, pracował jako pomocnik krawiecki, szewski, linoskoczek oraz sprzedawca.

18 kwietnia 1834 został przyjęty do nowicjatu oo. franciszkanów. Jednak za radą księdza Cafasso (ówczesnego dyrektora Instytutu św. Franciszka w Turynie), wstąpił 30 października 1835 do seminarium diecezjalnego. Tam dał się poznać jako doskonały mówca. 5 czerwca 1841 przyjął święcenia kapłańskie. Został skierowany do posługi wśród biednych w Turynie oraz jako kapelan szpitalny i więzienny. Datę 8 grudnia 1841 uznaje się jako początek jego pracy z młodzieżą. W tym dniu wziął w obronę i zaoferował pomoc wychowawczą chłopcu karconemu przez kościelnego z kaplicy znajdującej się przy Instytucie św. Franciszka w Turynie. Dwa miesiące później, w lutym 1842 roku Jan Bosko prowadził już pracę wychowawczą, połączoną z katechizacją dla 20 chłopców.

W 1844 roku został mianowany dyrektorem hospicjum św. Filomeny. Tam też schronienie znaleźli jego podopieczni. Z powodu stale zwiększającej się liczby chłopców, opuścił hospicjum i pod koniec 1844 roku zorganizował w pobliżu Valdocco pierwsze oratorium dla młodzieży, pod patronatem św. Franciszka Salezego.

W 1855 roku Jan Bosko założył wspólnotę kapłańską (Zgromadzenie Salezjańskie), której celem było wychowanie młodzieży oparte na systemie prewencyjnym. Zakładał on, że wzrost intelektualny musi być połączony z rozwojem duchowym młodzieży (codzienna Msza Święta, zachęta do częstego przystępowania do sakramentów). Wychowawca miał być dla młodzieży przyjacielem, a nie nadzorcą. Zabronione było stosowanie kar cielesnych.

11 listopada 1872 Jan Bosko założył Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych. Dwa lata później papież Pius IX zatwierdził reguły Zgromadzenia Salezjańskiego. Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888. Papież Leon XIII na wieść o jego śmierci miał zawołać: Don Bosko jest święty, święty, święty! Jan Bosko został beatyfikowany 2 czerwca 1929, a kanonizowany 1 kwietnia 1934 przez papieża Piusa XI.

  • Wspomnienie liturgiczne przypada 31 stycznia.

Bibliografia

Baudot, Chaussin, Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1935, T.I, s. 644-649; J. M. Villefranche, Vie de don Bosco, fondateur de la Société salésienne, Paris 1888; R. d’Espiney, Don Bosco, Nice 1896; T. Bosco, Don Bosco: une biographie nouvelle, Paris 1998; J. Kalinowska, Święty ponadczasowy, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1992", Katowice 1991, s. 118-121.