Św. Jan Bosko: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
==Św. Jan Bosko==
==Św. Jan Bosko==


Giovanni Melchiorre Bosco urodził się 16 sierpnia 1815 roku w rodzinie chłopskiej Franciszka i Malgorzaty zd. Occhiena w Becchi ( obecnie Castelnuovo Don Bosco) w pobliżu Turynu. W wieku 2 lat stracił ojca. Trud wychowania trójki dzieci spoczął na matce. Od najmłodszych lat Jana Bosco cechowała bystrość umysłu i doskonała pamięć. Jego pierwszym nauczycielem był ks. Lacqua z Capriglio. 26 marca 1826 roku przyjął w kościele parafialnym pierwszą komunię świętą. Rok później zmuszony przez brata do opuszczenia rodzinnego domu pracował jako robotnik u rodziny Moglia. W 1829 roku powrócił do domu rodzinego. Przez kilka miesięcy jego nauczycielem był miejscowy proboszcz don Calosso. W 1831 roku został przyjęty do szkoły w Castelnuovo a nastepnie w Chieri. W celu zdobycia środków utrzymania pracował jako pomocnik krawiecki, szewski, linoskoczek oraz sprzedawca. 18 kwietnia 1834 roku został przyjęty do nowicjatu O. Franciszkanów. Jednak za radą księdza Cafasso (ówczesnego dyrektora Instytutu św. Franciszka w Turynie) wstępuje 30 października 1835 do seminarium diecezjalnego. Tam, daje się poznać jako doskonały mówca. 5 czerwca 1841 przyjmuje święcenia kapłańskie. Zostaje skierowany do posługi wśród biednych w Turynie oraz jako kapelan szpitalny i więzienny. Datę 8 grudnia 1841 roku uznaje się jako początek jego pracy z młodzieżą. W tym dniu wziął w obronę i zaoferował pomoc wychowawczą chłopcu karconemu przez kościelnego z kaplicy znajdującej się przy Instytucie św. Franciszka w Turynie. Dwa miesiące później w lutym 1842 roku Jan Bosko prowadził pracę wychowawczą połączoną z katechizacją dla 20 chłopców. W 1844 roku zostaje mianowany dyrektorem hospicjum św. Filonemy. Tam też schronienie znajdują jego podopieczni. Zmuszony, stale zwiększającą się liczba chłopców, do opuszczenia hospicjum, do opuszczenia hospicjum zwraca się z prośbą do arcybiskupa Turynu (Franzoni). Pod koniec 1844 roku w pobliżu Valdocco rozpoczyna działalność pierwsze oratorium pod patronatem św. Franciszka Salezego. Wraz z zwiększającą się liczbą podopiecznych przybywa również księży- wychowawców. W 1855 roku Jan Bosko zakłada wspólnotę kapłańską (Zgromadzenie Salezjańskie) której celem było wychowanie młodzieży oparte na systemie prewencyjnym. Zakładał on że wzrost intelektualnym musi być połączony ze wzrostem duchowym młodzieży (codzienna msza święta, zachęta do częstego przystępowania do sakramentów). Wychowawca był dla nich przyjacielem a nie nadzorcą. Zabronione było stosowanie kar cielesnych.  
Giovanni Melchiorre Bosco urodził się 16 sierpnia 1815 w rodzinie chłopskiej Franciszka i Małgorzaty zd. Occhiena w Becchi (obecnie Castelnuovo Don Bosco) w pobliżu Turynu. W wieku 2 lat stracił ojca. Trud wychowania trójki dzieci spoczął na matce. Od najmłodszych lat Jana Bosco cechowała bystrość umysłu i doskonała pamięć. Jego pierwszym nauczycielem był ks. Lacqua z Capriglio. 26 marca 1826 przyjął w kościele parafialnym pierwszą komunię świętą. Rok później zmuszony przez brata do opuszczenia rodzinnego domu pracował jako robotnik u rodziny Moglia. W 1829 roku powrócił do domu rodzinego. Przez kilka miesięcy jego nauczycielem był miejscowy proboszcz don Calosso. W 1831 roku został przyjęty do szkoły w Castelnuovo a nastepnie w Chieri. W celu zdobycia środków utrzymania pracował jako pomocnik krawiecki, szewski, linoskoczek oraz sprzedawca.  
Bosko. 11 listopada 1872 roku Jan Bosko założył Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych.  Dwa lata później papież Pius IX zatwierdza reguły Zgromadzenia Salezjańskiego. Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888 roku. Leon XIII, na wieść o jego śmierci miał zawołać: „Don Bosko jest święty, święty, święty!”. Beatyfikowany 2 czerwca 1929 a kanonizowany 1 kwietnia 1934 przez papieża Piusa XI.  
 
18 kwietnia 1834 został przyjęty do nowicjatu O. Franciszkanów. Jednak za radą księdza Cafasso (ówczesnego dyrektora Instytutu św. Franciszka w Turynie) wstępuje 30 października 1835 do seminarium diecezjalnego. Tam, daje się poznać jako doskonały mówca. 5 czerwca 1841 przyjmuje święcenia kapłańskie. Zostaje skierowany do posługi wśród biednych w Turynie oraz jako kapelan szpitalny i więzienny. Datę 8 grudnia 1841 roku uznaje się jako początek jego pracy z młodzieżą. W tym dniu wziął w obronę i zaoferował pomoc wychowawczą chłopcu karconemu przez kościelnego z kaplicy znajdującej się przy Instytucie św. Franciszka w Turynie. Dwa miesiące później w lutym 1842 roku Jan Bosko prowadził pracę wychowawczą połączoną z katechizacją dla 20 chłopców.  
 
W 1844 roku zostaje mianowany dyrektorem hospicjum św. Filonemy. Tam też schronienie znajdują jego podopieczni. Zmuszony, stale zwiększającą się liczba chłopców, do opuszczenia hospicjum, do opuszczenia hospicjum zwraca się z prośbą do arcybiskupa Turynu (Franzoni). Pod koniec 1844 roku w pobliżu Valdocco rozpoczyna działalność pierwsze oratorium pod patronatem św. Franciszka Salezego. Wraz z zwiększającą się liczbą podopiecznych przybywa również księży- wychowawców.  
 
W 1855 roku Jan Bosko zakłada wspólnotę kapłańską (Zgromadzenie Salezjańskie), której celem było wychowanie młodzieży oparte na systemie prewencyjnym. Zakładał on że wzrost intelektualnym musi być połączony ze wzrostem duchowym młodzieży (codzienna msza święta, zachęta do częstego przystępowania do sakramentów). Wychowawca był dla nich przyjacielem a nie nadzorcą. Zabronione było stosowanie kar cielesnych.
11 listopada 1872 Jan Bosko założył Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych.  Dwa lata później papież [[Pius IX]] zatwierdza reguły Zgromadzenia Salezjańskiego. Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888. [[Leon XIII]], na wieść o jego śmierci miał zawołać: „Don Bosko jest święty, święty, święty!”. Beatyfikowany 2 czerwca 1929 a kanonizowany 1 kwietnia 1934 przez papieża [[Pius XI|Piusa XI]].  




Bibliografia:
Bibliografia:
Baudot, Chaussin OSB, Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1935, T.I,  s. 644-649; J. M. Villefranche, Vie de don Bosco, fondateur de la Société salésienne, Paris 1888; R. d’Espiney, Don Bosco, Nice 1896; T.Bosco, Don Bosco: une biographie nouvelle; Paris 1998.
Baudot, Chaussin OSB, Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1935, T.I,  s. 644-649; J. M. Villefranche, Vie de don Bosco, fondateur de la Société salésienne, Paris 1888; R. d’Espiney, Don Bosco, Nice 1896; T.Bosco, Don Bosco: une biographie nouvelle; Paris 1998.





Wersja z 04:13, 28 lis 2009

Św. Jan Bosko Kategoria: Święci i Błogosławieni

Św. Jan Bosko

Giovanni Melchiorre Bosco urodził się 16 sierpnia 1815 w rodzinie chłopskiej Franciszka i Małgorzaty zd. Occhiena w Becchi (obecnie Castelnuovo Don Bosco) w pobliżu Turynu. W wieku 2 lat stracił ojca. Trud wychowania trójki dzieci spoczął na matce. Od najmłodszych lat Jana Bosco cechowała bystrość umysłu i doskonała pamięć. Jego pierwszym nauczycielem był ks. Lacqua z Capriglio. 26 marca 1826 przyjął w kościele parafialnym pierwszą komunię świętą. Rok później zmuszony przez brata do opuszczenia rodzinnego domu pracował jako robotnik u rodziny Moglia. W 1829 roku powrócił do domu rodzinego. Przez kilka miesięcy jego nauczycielem był miejscowy proboszcz don Calosso. W 1831 roku został przyjęty do szkoły w Castelnuovo a nastepnie w Chieri. W celu zdobycia środków utrzymania pracował jako pomocnik krawiecki, szewski, linoskoczek oraz sprzedawca.

18 kwietnia 1834 został przyjęty do nowicjatu O. Franciszkanów. Jednak za radą księdza Cafasso (ówczesnego dyrektora Instytutu św. Franciszka w Turynie) wstępuje 30 października 1835 do seminarium diecezjalnego. Tam, daje się poznać jako doskonały mówca. 5 czerwca 1841 przyjmuje święcenia kapłańskie. Zostaje skierowany do posługi wśród biednych w Turynie oraz jako kapelan szpitalny i więzienny. Datę 8 grudnia 1841 roku uznaje się jako początek jego pracy z młodzieżą. W tym dniu wziął w obronę i zaoferował pomoc wychowawczą chłopcu karconemu przez kościelnego z kaplicy znajdującej się przy Instytucie św. Franciszka w Turynie. Dwa miesiące później w lutym 1842 roku Jan Bosko prowadził pracę wychowawczą połączoną z katechizacją dla 20 chłopców.

W 1844 roku zostaje mianowany dyrektorem hospicjum św. Filonemy. Tam też schronienie znajdują jego podopieczni. Zmuszony, stale zwiększającą się liczba chłopców, do opuszczenia hospicjum, do opuszczenia hospicjum zwraca się z prośbą do arcybiskupa Turynu (Franzoni). Pod koniec 1844 roku w pobliżu Valdocco rozpoczyna działalność pierwsze oratorium pod patronatem św. Franciszka Salezego. Wraz z zwiększającą się liczbą podopiecznych przybywa również księży- wychowawców.

W 1855 roku Jan Bosko zakłada wspólnotę kapłańską (Zgromadzenie Salezjańskie), której celem było wychowanie młodzieży oparte na systemie prewencyjnym. Zakładał on że wzrost intelektualnym musi być połączony ze wzrostem duchowym młodzieży (codzienna msza święta, zachęta do częstego przystępowania do sakramentów). Wychowawca był dla nich przyjacielem a nie nadzorcą. Zabronione było stosowanie kar cielesnych.

11 listopada 1872 Jan Bosko założył Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych. Dwa lata później papież Pius IX zatwierdza reguły Zgromadzenia Salezjańskiego. Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888. Leon XIII, na wieść o jego śmierci miał zawołać: „Don Bosko jest święty, święty, święty!”. Beatyfikowany 2 czerwca 1929 a kanonizowany 1 kwietnia 1934 przez papieża Piusa XI.


Bibliografia: Baudot, Chaussin OSB, Vies des Saints et des bienheureux, Paris 1935, T.I, s. 644-649; J. M. Villefranche, Vie de don Bosco, fondateur de la Société salésienne, Paris 1888; R. d’Espiney, Don Bosco, Nice 1896; T.Bosco, Don Bosco: une biographie nouvelle; Paris 1998.