Św. Hubert: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(N)
 
(dr)
Linia 1: Linia 1:
Historyczne źródła głoszą, że św. Hubert urodził się w 655 roku w Gaskonii. Jego ojcem był Bertrand de Guienn, książę Akwitanii. To po nim odziedziczył zamiłowanie do myślistwa, gdyż zawsze udawał się z ojcem na polowania. Podobno podczas jednego z nich w Pirenejach w wieku 14 lat uratował ojcu życie. W osiemnastym roku życia udał się na dwór króla Frankonii, Pepina. Tam, w 682 roku, poślubił księżniczkę Floribanne z Leuven, z którą miał syna Floriberta, późniejszego następcę na biskupstwie Liege. W tym okresie Hubert zaznawał wszelkich życiowych uciech, prowadził hulaszczy tryb życia. Bez umiaru, nie szanując żadnych świąt najwięcej czasu spędzał w puszczach na nieustannych polowaniach, bo to było jego pasją. Takie życie prowadził nawet po nagłej śmierci żony. Jednak do czasu. W Wielki Piątek roku 695, polując w Górach Ardeńskich napotkał białego jelenia ze świetlistym krzyżem  między rogami i usłyszał ostrzegający głos Stwórcy. Zgodnie z boskim objawieniem wyruszył do Maastricht do biskupa Lamberta na służbę bożą. Rozpoczął studia kanoniczne, prowadził działalność misjonarską w Ardenach i Brabancji, żarliwie głosił Ewangelię, rygorystycznie przestrzegał postów, układał modlitwy. W 704 lub 705 roku, po śmierci Biskupa Lamberta, z rąk papieża Sergiusza otrzymał sakrę biskupią, czyli stułę i klucz. Ich dotknięcie miało leczyć choroby. Będąc biskupem, Hubert nieustannie przemierzał pogańskie jeszcze wioski i miasta jednocząc ludzi dla wiary w Chrystusa. Swoje dochody biskupie oddawał biednym. Około 717 roku przeniósł stolicę biskupstwa do Liege. Tam też zmarł 30 maja 727 i został pochowany w kościele św. Piotra. Za doczesne zasługi w krzewieniu chrześcijaństwa wkrótce został ogłoszony świętym. 3 listopada 743 ciało świętego - już wtedy - Huberta przeniesiono do głównego ołtarza. Wtedy okazało się, że jego ciało było nietknięte rozkładem, a z grobu rozchodziła się przyjemna woń. W 825 doczesne szczątki św. Huberta przeniesiono do miasteczka Andange i złożono w głównym ołtarzu kościoła. Miejscowość ta od tamtego czasu aż po dzień dzisiejszy nazywa się Saint Hubert, a kościół miano Bazyliki św. Huberta. Dzień poświęcenia relikwii Huberta - 3 listopada - został uznany przez kościół za dzień liturgicznego wspomnienia świętego i święto myśliwych i leśników. W tradycji ludowej czczony jest także jako patron lunatyków i chorych na epilepsję. Jego kult szybko rozwinął się w krajach sąsiednich, a niebawem objął całą Europę z Hiszpanią i Anglią.
Historyczne źródła głoszą, że św. Hubert urodził się w 655 roku w Gaskonii. Jego ojcem był Bertrand de Guienn, książę Akwitanii. To po nim odziedziczył zamiłowanie do myślistwa, gdyż zawsze udawał się z ojcem na polowania. Podobno podczas jednego z nich w Pirenejach w wieku 14 lat uratował ojcu życie. W osiemnastym roku życia udał się na dwór króla Frankonii, Pepina. Tam, w 682 roku, poślubił księżniczkę Floribanne z Leuven, z którą miał syna Floriberta, późniejszego następcę na biskupstwie Liege. W tym okresie Hubert zaznawał wszelkich życiowych uciech, prowadził hulaszczy tryb życia. Bez umiaru, nie szanując żadnych świąt najwięcej czasu spędzał w puszczach na nieustannych polowaniach, bo to było jego pasją. Takie życie prowadził nawet po nagłej śmierci żony. W Wielki Piątek roku 695, polując w Górach Ardeńskich napotkał białego jelenia ze świetlistym krzyżem  między rogami i usłyszał ostrzegający głos Stwórcy. Zgodnie z bożym nakazem wyruszył do Maastricht do biskupa Lamberta na służbę.  
 
Rozpoczął studia kanoniczne, prowadził działalność misjonarską w Ardenach i Brabancji, żarliwie głosił Ewangelię, rygorystycznie przestrzegał postów, układał modlitwy. W 704 lub 705 roku, po śmierci biskupa Lamberta, z rąk papieża Sergiusza otrzymał sakrę biskupią. Będąc biskupem, Hubert nieustannie przemierzał pogańskie jeszcze wioski i miasta jednocząc ludzi dla wiary w Chrystusa. Swoje dochody biskupie oddawał biednym. Około 717 roku przeniósł stolicę biskupstwa do Liege. Tam też zmarł 30 maja 727 i został pochowany w kościele św. Piotra.  
 
3 listopada 743 ciało świętego - już wtedy - Huberta przeniesiono do głównego ołtarza (translatio). Wtedy okazało się, że jego ciało było nietknięte rozkładem, a z grobu rozchodziła się przyjemna woń. W 825 doczesne szczątki św. Huberta przeniesiono do miasteczka Andange i złożono w głównym ołtarzu kościoła. Miejscowość ta od tamtego czasu aż po dzień dzisiejszy nazywa się Saint Hubert, a kościół miano Bazyliki św. Huberta. Dzień poświęcenia relikwii Huberta - 3 listopada - został uznany przez kościół za dzień liturgicznego wspomnienia świętego i święto myśliwych i leśników. W tradycji ludowej czczony jest także jako patron lunatyków i chorych na epilepsję. Jego kult szybko rozwinął się w krajach sąsiednich, a niebawem objął całą Europę z Hiszpanią i Anglią.


Ikonografia przedstawia św. Huberta w czasie polowania, gdy objawił mu się jeleń z krzyżem między tykami. W Polsce do klasyki należą obrazy Jerzego Kossaka: "Święty Hubert na polowaniu uklęka przed jeleniem" (1931) i "Święty Hubert na koniu spotyka się z jeleniem" (1939).
Ikonografia przedstawia św. Huberta w czasie polowania, gdy objawił mu się jeleń z krzyżem między tykami. W Polsce do klasyki należą obrazy Jerzego Kossaka: "Święty Hubert na polowaniu uklęka przed jeleniem" (1931) i "Święty Hubert na koniu spotyka się z jeleniem" (1939).
Linia 5: Linia 9:
Wspomnienie liturgiczne - 3 listopada.
Wspomnienie liturgiczne - 3 listopada.


==Bibliografia== Na podstawie źródeł własnych Autorki.
==Bibliografia==  
Na podstawie źródeł własnych Autorki.


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria: Sanctus - H|H]]
[[Kategoria: Sanctus - H|H]]

Wersja z 14:54, 6 sty 2016

Historyczne źródła głoszą, że św. Hubert urodził się w 655 roku w Gaskonii. Jego ojcem był Bertrand de Guienn, książę Akwitanii. To po nim odziedziczył zamiłowanie do myślistwa, gdyż zawsze udawał się z ojcem na polowania. Podobno podczas jednego z nich w Pirenejach w wieku 14 lat uratował ojcu życie. W osiemnastym roku życia udał się na dwór króla Frankonii, Pepina. Tam, w 682 roku, poślubił księżniczkę Floribanne z Leuven, z którą miał syna Floriberta, późniejszego następcę na biskupstwie Liege. W tym okresie Hubert zaznawał wszelkich życiowych uciech, prowadził hulaszczy tryb życia. Bez umiaru, nie szanując żadnych świąt najwięcej czasu spędzał w puszczach na nieustannych polowaniach, bo to było jego pasją. Takie życie prowadził nawet po nagłej śmierci żony. W Wielki Piątek roku 695, polując w Górach Ardeńskich napotkał białego jelenia ze świetlistym krzyżem między rogami i usłyszał ostrzegający głos Stwórcy. Zgodnie z bożym nakazem wyruszył do Maastricht do biskupa Lamberta na służbę.

Rozpoczął studia kanoniczne, prowadził działalność misjonarską w Ardenach i Brabancji, żarliwie głosił Ewangelię, rygorystycznie przestrzegał postów, układał modlitwy. W 704 lub 705 roku, po śmierci biskupa Lamberta, z rąk papieża Sergiusza otrzymał sakrę biskupią. Będąc biskupem, Hubert nieustannie przemierzał pogańskie jeszcze wioski i miasta jednocząc ludzi dla wiary w Chrystusa. Swoje dochody biskupie oddawał biednym. Około 717 roku przeniósł stolicę biskupstwa do Liege. Tam też zmarł 30 maja 727 i został pochowany w kościele św. Piotra.

3 listopada 743 ciało świętego - już wtedy - Huberta przeniesiono do głównego ołtarza (translatio). Wtedy okazało się, że jego ciało było nietknięte rozkładem, a z grobu rozchodziła się przyjemna woń. W 825 doczesne szczątki św. Huberta przeniesiono do miasteczka Andange i złożono w głównym ołtarzu kościoła. Miejscowość ta od tamtego czasu aż po dzień dzisiejszy nazywa się Saint Hubert, a kościół miano Bazyliki św. Huberta. Dzień poświęcenia relikwii Huberta - 3 listopada - został uznany przez kościół za dzień liturgicznego wspomnienia świętego i święto myśliwych i leśników. W tradycji ludowej czczony jest także jako patron lunatyków i chorych na epilepsję. Jego kult szybko rozwinął się w krajach sąsiednich, a niebawem objął całą Europę z Hiszpanią i Anglią.

Ikonografia przedstawia św. Huberta w czasie polowania, gdy objawił mu się jeleń z krzyżem między tykami. W Polsce do klasyki należą obrazy Jerzego Kossaka: "Święty Hubert na polowaniu uklęka przed jeleniem" (1931) i "Święty Hubert na koniu spotyka się z jeleniem" (1939).

Wspomnienie liturgiczne - 3 listopada.

Bibliografia

Na podstawie źródeł własnych Autorki.